موضوع کتاب و مباحث مطرح شده در فصلهای مختلف آن، زیرشاخهای از حوزههای تحلیل گفتمان انتقادی و میانرشتۀ نسبتاً نوظهور زبانشناسی زیستمحیطی محسوب میشود که به تجزیه و تحلیل چگونگی بازنمایی جهان طبیعت، و بهطور خاص حیوانات، در طیف وسیعی از گفتمانهای عمومی و تخصصی میپردازد. بحث و استدلال اصلی مطرح در اینجا این است که برخی گفتمانهای «مخرب» حیوانات را به گونهای بازنمایی میکنند که رفتار غیرانسانی با آنها و ایجاد آسیبهای زیستمحیطی را ترویج میدهند، و برخی گفتمانهای مخالف («ضدگفتمانها») نیز، مانند گفتمان محیطزیستگرایی، در رها ساختن خود از مفروضات گفتمانهای مخرب ناموفق بودهاند؛ و اما در مقابل، این امکان وجود دارد که گفتمانهای «جایگزین» کاملاً متفاوتی را بتوان یافت که پیوند دوباره با جهان طبیعت و حیوانات را تشویق میکنند.
دادههای مورد تحلیل در فصلهای مختلف کتاب عموماً برگرفته از منابع انگلیسیزبان و در برخی موارد (دو فصل پایانی) از زبان ژاپنی هستند. با وجود این، از آنجایی که واحد زبانی مورد تحلیل در اینجا گفتمان و ایدئولوژیهای زیرساختی آن است، برای خواننده آشکار خواهد بود که همین تجزیه و تحلیلها به راحتی قابل تعمیم به دادههایی از دیگر زبانها، از جمله زبان فارسی، نیز هستند.
امید است اثر حاضر تأثیری مثبت، هر چند کوچک، در نوع نگرش و رفتار ما نسبت به جهان طبیعت و حیوانات یا به اصطلاح بهکاررفته در این کتاب «جهانِ فراتر از انسان» داشته، و منبع الهامی برای پژوهشگران و فعالان این حوزه، اعم از زبانشناسان، بومشناسان، و فعالان محیط زیست و حقوق حیوانات، برای پژوهشها و فعالیتهای آتی و توجه بیشتر به نوع بازنمایی حیوانات و جهان طبیعت در زبان باشد؛ چرا که همین بازنماییهای زبانی هستند که متعاقباً بر چگونگی رفتار ما انسانها با جهان طبیعت تأثیرگذار خواهند بود./ساحت زیست