زیستگاه مصنوعی می‌تواند به بقای گونه‌های دریایی کمک کند، اما بعضی افراد برای ساخت این زیستگاه‌ها به دلایلی همچون ارزانی، مقاوم بودن و در دسترس بودن از تایرهای خودرو فرسوده و یا بشکه‌های پوسیده و آغشته به مواد نفتی استفاده می‌کنند که این مقدمه ورود ترکیبات سمی و فلزات سنگین به دریا است.

به گزارش زیست آنلاین، اخیراً نیز در بندر صیادی عسلویه، تعدادی از صیادان با مواد آلاینده و بشکه‌های فلزی زیستگاه‌های مصنوعی ساخته و آنها را آماده ورود به دریا کرده بودند که خوشبختانه از انتقال آنها به دریا جلوگیری شد.

رئیس شیلات کنگان و عسلویه در این باره عنوان کرد: در پی انتشار خبری مبنی بر آماده سازی تعدادی بشکه های پوسیده و آغشته به مواد نفتی به دریا جهت ساخت زیستگاه مصنوعی و پس از آگاهی از این موضوع، با پیگیری های لازم از انتقال این ابزار به دریا ممانعت شد.

بنا به گفته علیرضا مکاریان پس از هماهنگی با اداره محیط زیست عسلویه و تعاونی این بندر ضمن ممانعت از انتقال این مصالح به دریا، از سازنده این زیستگاه نیز تعهد کتبی اخذ شده است.

گذشته از نبود احساس مسئولیت افراد و برخی از صیادان نسبت به خلیج‌فارس و سلامت دریا، نبود نظارت و کم توجهی سازمان های متولی نیز چنین مسائلی را رقم می زند. متاسفانه اقداماتی از این دست منجر به آلودگی های محیط زیست آبزیان شده و مصالح آلاینده‌ای که توسط بهره برداران ساخته و به دریا انداخته می شود سلامت جامعه را تهدید می‌کند.

دانشجوی دکتری تکثیر و پرورش آبزیان اظهار کرد: صید گونه های بازار پسند آبزیان روز به روز افزایش پیدا می کند و یکی از راه هایی که به بازسازی و بقای گونه های دریایی کمک می کند ایجاد زیستگاه های مصنوعی است که باید با اخذ مجوز از شیلات بوده و در مکان های مشخص شده ایجاد شوند.

مریم ایرانی ادامه داد: به قرار دادن ساختارهای مجاز و بی خطر در داخل دریا، با هدف بالا بردن بهره برداری و حفظ گونه های آبزی، زیستگاه مصنوعی می گویند.

وی تصریح کرد: جنس زیستگاه مصنوعی باید به گونه ای باشد که به محیط زیست و اکوسیستم آسیب نرساند اما متاسفانه سالانه شاهد تعداد زیادی از صیادان هستیم که بدون اخذ مجوز از اداره شیلات و با مصالح غیر مجاز اقدام به ساخت زیستگاه مصنوعی می کنند. خطرناک ترین مصالح غیر مجازی که برای ساخت زیستگاه مصنوعی استفاده می شود نیز تانکرهای سوخت و تایرهای ماشین هستند.

 

پژوهشگر جهاد دانشگاهی استان بوشهر توضیح داد: تانکرهای سوخت و تایر ماشین با گذر زمان در محیط دریا تجزیه شده و شیرآبه هایی حاوی ترکیبات سمی و فلزات سنگین به ویژه روی (Zn)، کادمیوم (Cd)، مس (Cu)، و سرب (Pb) را وارد آب می کنند که در نهایت با ورود به زنجیره غذایی آبزیان، آنها را آلوده و حیاتشان را با خطراتی مواجه می سازند.

 دانشجوی دکتری تکثیر و پرورش آبزیان افزود: آلاینده ها و فلزات سنگین پس از ورود به اکوسیستم های آبی، در بافت و اندام های آبزیان تجمع یافته و نهایتاً وارد زنجیره غذایی می شود و مشکلات زیادی را برای آبزیان و در نهایت انسان به عنوان مصرف کننده نهایی ایجاد می کنند. فلزات سنگین پس از ورود به بدن انسان دیگر از بدن دفع نمی شوند بلکه در بافت هایی مانند چربی، عضلات، و استخوان ها رسوب کرده و انباشته می شوند که همین امر موجب بروز بیماری ها و عوارض متعددی می شود که عمده ترین آن مربوط به اختلالات عصبی و تخریب سیستم ایمنی بدن است.

ایرانی تاکید کرد: درجه تاثیر فلزات سنگین بر سلول ها یا بافت یک ارگان از بدن انسان، بستگی به نوع آن فلز و همچنین میزان و شدت مواجهه با آن دارد.

وی خاطرنشان کرد: با توجه به اهمیت دریا از لحاظ محیط زیست، منابع طبیعی، سلامت انسان ها و همچنین حفظ ذخایر آبزیان نیاز است که این موضوع با دقت بیشتری پیگیری شود.

به گزارش ایسنا، گفتنی است تبدیل تانکر فلزی حمل مواد نفتی به زیستگاه مصنوعی و ساخت این زیستگاه ها با مصالح آلاینده موجب آسیب رساندن و تخریب دریا می شود، زیرا تانکرها هم آغشته به مواد نفتی بوده و هم دارای جنس آهنی می باشند و روال آلودگی های محیط زیست آبزیان با مصالح آلاینده، سلامت جامعه را تهدید می کند.