جنبش جدیدی در ایالات‌متحده و سراسر جهان برای حفظ، کاشت و رشد یک تریلیون درخت تا سال ۲۰۳۰ در حال انجام است و هدف از کاشت این درختان در سراسر جهان چگونگی به‌حداکثر رساندن مزایای آن‌ها برای افراد و حیات‌وحش است که می‌تواند در کاهش تغییرات آب‌وهوایی موثر باشد. درختکاری با طرح احیای جنگل‌ها به دنبال بازگرداندن جنگل‌های آسیب‌دیده از آتش‌سوزی، حشرات و بیماری‌ها اجرا می‌شود و فواید زیادی دارد. ضروری است که پس از آتش‌سوزی، حمله حشرات، بیماری یا تغییرات آب و هوایی این جنگل‌ها در مدت زمان معینی دوباره احیاء شوند.
به گزارش زیست آنلاین، با توجه به اینکه بیش از ۵۰ درصد جمعیت جهان در شهرها زندگی می‌کنند و این رقم تا سال ۲۰۵۰ به ۶۶ درصد افزایش می‌یابد و مهاجرت از روستاها به شهرها به‌دلیل فقر و عوامل اقتصادی‌واجتماعی است. گسترش سریع شهرها در بیشتر موارد، بدون هیچ‌گونه برنامه‌ریزی استفاده از زمین صورت می‌گیرد و فشار انسانی ناشی از آن، تاثیرات مخربی بر جنگل‌ها، مناظر و همچنین مناطق سبز در شهرها و اطراف آن دارد.
تاثیرات زیست‌محیطی شهرنشینی معمولا با تغییرات آب‌وهوایی تشدید می‌شود و شامل افزایش آلودگی، کاهش در دسترس بودن غذا و منابع و همچنین افزایش فقر و تکرار حوادث شدید آب وهوایی است. درختان شهری می‌توانند به کاهش برخی از تاثیرات منفی و پیامدهای اجتماعی شهرنشینی کمک کنند، بنابراین شهرها را در برابر این تغییرات مقاوم‌تر می‌کنند. درختان می‌توانند به افزایش امنیت غذایی و تغذیه محلی کمک کنند، موادغذایی مانند میوه‌ها، مغزها و برگ‌ها را برای مصرف انسان و علوفه را برای حیوانات فراهم کنند و نقش مهمی در افزایش تنوع زیستی شهری دارند.
یک درخت بالغ سالانه تا ۱۵۰ کیلوگرم دی‌اکسیدکربن جذب می‌کند. در نتیجه، درختان نقش مهمی در کاهش تغییرات آب‌وهوایی دارند. به‌ویژه در شهرهایی که سطح بالایی از آلودگی دارند، درختان می‌توانند کیفیت هوا را بهبود ببخشند و شهرها را به مکان‌های سالم‌تری برای زندگی تبدیل کنند. درختان در شهرها به خنک‌سازی هوا بین دو تا هشت درجه سانتی‌گراد کمک خواهند کرد و اثرات جزیره گرمایی شهری را کاهش می‌دهند و به جوامع شهری کمک می‌کنند تا با اثرات تغییرات آب وهوایی سازگار شوند.
درختان بزرگ فیلترهای عالی برای آلاینده‌های شهری و ریزگردها هستند. آن‌ها گازهای آلاینده (مانند مونوکسیدکربن، اکسیدهای نیتروژن، ازن و اکسیدهای سولفور) را جذب و ذرات‌ریز مانند گردوغبار، خاک یا دود را فیلتر می‌کنند.
نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که زندگی در مجاورت فضای سبز شهری و دسترسی به آن‌ها می‌تواند سلامت جسمی و روانی را بهبود بخشد، به‌عنوان‌مثال در کاهش فشارخون‌بالا و استرس موثر است و از این طریق به سلامت جوامع شهری کمک می‌کند.
درختان بالغ جریان آب را تنظیم می‌کنند و نقشی اساسی در جلوگیری از سیل و کاهش خطر بلایای طبیعی دارند. به عنوان مثال یک درخت همیشه سبز بالغ می‌تواند در سال بیش از ۱۵هزار لیتر آب را رهگیری کند. درختان همچنین با کمک به صرفه‌جویی در مصرف انرژی به کاهش انتشار کربن کمک می‌کنند. به عنوان مثال، قرارگیری صحیح درختان در اطراف ساختمان‌ها می‌تواند ۳۰ درصد از نیاز به تهویه هوا و هزینه‌های گرمایش زمستانی را ۲۰ تا ۵۰ درصد کاهش دهد.
برنامه‌ریزی مناظر شهری با درختان می‌تواند ارزش ملک را تا ۲۰ درصد افزایش دهد و باعث جذب گردشگری شود. شهری با زیرساخت‌های سبز برنامه‌ریزی‌شده و مدیریت‌شده از نظر تغذیه و امنیت‌غذایی، کاهش فقر، بهبود معیشت، کاهش و سازگاری تغییرات آب‌وهوایی، کاهش خطر بلایا و حفاظت از اکوسیستم‌ها از انعطاف‌پذیری، پایداری و برابری برخوردار می‌شود. درختان در طول عمر خود، می‌توانند مزایای دو تا سه برابر بیشتر از سرمایه‌گذاری انجام شده در کاشت و مراقبت از آن‌ها را ارائه دهند. بر اساس نتایج تحقیقات موسسه تحقیقاتی دانشگاه ماساچوست، هر میلیون دلار که برای کاشت درخت و سایر فعالیت‌های احیای جنگل سرمایه‌گذاری می‌کنیم، ۳۹.۷ شغل ایجاد می‌کند.
درختکاری در روزهای کرونایی
درختکاری در روزهای کرونایی می‌تواند به ما یادآوری کند که درختان نمادی از عزم ملی و خوش‌بینی هستند و نشان می‌دهد که با وجود بحران بازهم به آینده امیدواریم. سال‌های گذشته روز درختکاری را در کنار هم با کاشت درخت در مدارس و پارک‌ها جشن می‌گرفتیم، اما امسال به علت ویروس کرونا برگزاری این مراسم در کنارهم امکان‌پذیر نیست، اما روح روز درختکاری همچنان پابرجاست. این بحران بهداشت عمومی به ما آموخته است که در یافتن راه‌هایی برای برگزاری جشن و ارتباط با طبیعت چابک و خلاق‌تر باشیم.
بیماری همه‌گیر کووید- ۱۹ نشان داده است که بیش از هر زمان دیگری به توانایی تنفس عمیق که درختان با جذب آلاینده‌های هوا برای ما ایجاد می‌کنند، کمک خواهیم کرد. در روزهای خانه‌نشینی کرونا تعامل با طبیعت ازجمله درختان از پشت پنجره نیز امکان‌پذیر است.
جالب است بدانید که روز درختکاری برای اولین‌بار در قرن نوزدهم توسط جولیوس استرلینگ مورتون، روزنامه‌نگار و سیاستمدار آمریکایی پیشنهاد شد. مورتون، سردبیر روزنامه در ایالات نبراسکا آمریکا اغلب مقاله‌های کشاورزی می‌نوشت و علاقه خود به درختان را با خوانندگان در میان می‌گذاشت. در آن‌زمان در این ایالت، درخت نسبتا کم بود و برای چندین سال مورتون همکاران خود در نبراسکا را برای کاشت درخت تشویق می‌کرد. وی معتقد بود که درختان به عنوان بادگیر موثر عمل می‌کنند، محصولات را از فرسایش و قرارگرفتن در معرض آفتاب محافظت و همچنین سوخت و مواد ساختمانی را تامین می‌کنند. اولین جشن روز درختکاری در نبراسکا در ۱۰ آوریل ۱۸۷۲ برگزار شد و بیش از یک میلیون درخت کاشته شد. در طول دهه ۱۸۷۰ چندین ایالت امریکا روز درختکاری را به‌عنوان روز تعطیل تعیین کردند. در دهه ۱۸۸۰ مدارس آمریکا معمولا این روز را با کاشتن درختان به عنوان یادبود وقایع تاریخی و به‌احترام افراد مشهور برگزار می‌کنند.
منبع: ایسنا
دریافت صفحه با کد QR