کشورهای گروه 7 فقط در سال 2015 عامل از بین رفتن بیش از 20 هزار کیلومتر مربع از جنگل های کره زمین بوده اند. هرچند کشورهای غنی در حال ایجاد جنگل در داخل مرزهای خود هستند اما همین کشور با مصرف بیش از حد باعث می شوند بخش بزرگی از جنگل های کشورهای فقیر از بین بروند.

به گزارش زیست آنلاین، از اکونومیست، جنگل ها برای عملکرد صحیح زمین ضروری هستند. جنگل ها فراهم کننده محل زندگی برای گیاهان و جانوران هستند، آب باران را در خود نگه می دارند، اکسیژن تولید می کنند و دی اکسید کربن را جذب می کنند، و از همه مهمتر به تعادل دمای کره زمین کمک می کنند.

فعالین محیط زیست به شدت نگران کاهش پوشش جنگلی کره زمین هستند. ده هزار سال پیش، بیش از نیمی از زمین های قابل سکونت در کره زمین با درخت پوشیده شده بود، از آن زمان تا کنون یک سوم از این میزان جنگل به دلیل کشاوری و رشد جمعیت از بین رفته است.

تلاش برای معکوس کردن این روند، با روش هایی چون کاشت درخت در آمریکا، اروپا، چین، هند و دیگر مناطق دنیا، تا حدی به بازیابی مجدد بخش کوچکی از این جنگل ها منجر شده است.

اما موضوع این است که این اقدامات همه داستان جنگل زدایی را بازگو نمی کند. هرچند کشورهای غنی در حال ایجاد جنگل در داخل مرزهای خود هستند اما همین کشور با مصرف بیش از حد باعث می شوند بخش بزرگی از جنگل های کشورهای فقیر از بین بروند.

مطالعه ای که در 29 ماه مارس در ژورنال Nature Ecology & Evolution به چاپ رسیده است توانسته است وسعت و محل «ردپای جنگل زدایی» در دنیا را نشان دهد.

کیشیرو کامنتو و نگویان تین هانک، از مرکز تحقیقات انسانی و طبیعی ژاپن، داده های جنگل زدایی سراسر دنیا را با داده های تجارت بین‌الملل بین سال های 2001 تا 2015 ترکیب کرده اند.

محاسبات آنها قاطعانه می گوید که تقاضای کشورهای ثروتمند برای کالا باعث شده است که جنگل های خارج از مرزهای این کشورها از بین بروند، این رخ داد به ویژه در کشورهای حاره ای بیشتر نمود دارد.

به عنوان مثال در کشورهای گروه 7 بین سال های 2001 تا 2015 مناطق با پوشش جنگلی هر ساله افزایش یافته است. اما وقتی داده های تجاری وارد محاسبات شده اند محققان به این نتیجه رسیدند که این کشورهای گروه 7 فقط در سال 2015 عامل از بین رفتن بیش از 20 هزار کیلومتر مربع از جنگل های کره زمین بوده اند.

هر کشور یک ردپای جنگلزدایی ویژه دارد. به عنوان مثال اشتیاق ژاپنی ها برای پارچه های نخی و کنجد باعث از بین رفتن درختان در سواحل تانزانیا شده است. یا مثلا ذوق و شوقی که آلمانی ها برای کاکائو دارند به معنی از بین رفتن جنگل های غنا و ساحل عاج بوده است. چینی ها علاقه وافری به الوار و کائوچو دارند از این رو جنگل های هندوچین را از بین بردند و آمریکایی ها به نوبه خود مسئول از بین رفتن جنگل های کامبوج برای الوار، لیبریا برای کائوچو، گوآتمالا برای میوه و آجیل و برزیل برای سویا و گوشت هستند.

محل جنگل زدایی هم خیلی مهم است. جنگل های آمازون که بیشتر آن در برزیل قرار دارند و 40 درصد جنگل های بارانی دنیا را از آن خود کرده اند، 15 درصد تنوع زیستی کره زمین را در خود جای داده اند.

این جنگل ها ده‌ها میلیارد تن کربن را در خود ذخیره می کنند. از بین رفتن جنگل های بارانی آمازون را نمی توان با کاشت درخت در جایی دیگر جبران کرد.

این تحقیق تخمین می زند که اثرات از بین رفتن سه درخت در جنگل های آمازون بسیار بدتر از اثرات از بین رفتن 14 درخت در کشوری چون نروژ است.

جنگل های جوانتر هم توان جذب کربن کمتری نسبت به جنگل های قدیمی تر دارند چون این درختان بلندتر هستند.

نویسندگان این مقاله می گویند که اینکه کشورهای غنی جنگل زدایی در داخل مرزهای خود را متوقف کرده اند اصلا کافی نیست؛ این کشورها باید واردات خود را هم پایدارتر کنند.

اکونومیست معتقد است مدارکی وجود دارد که نشان می دهد چینین روندی آغاز شده است. مثلا جو بایدن، رییس جمهور ایالات متحده، روابط دیپلماتیکی با ژیار بولسونارو، رییس جمهور برزیل را آغاز کرده است که بر اساس توقف جنگل زدایی در آمازون است./انرژی امروز