به گزارش زیست آنلاین، به نقل از نشریه گاردین، محققان در این مطالعه که برای اولین بار با هدف نقشه برداری از تاثیر سونامیهای ماقبل تاریخ انجام گرفته است میزان و نحوه حرکت امواج را مدلسازی کردهاند. این تخمینها نشان میدهد سونامی در صورت وقوع میتواند تا ۱۸ مایل درون خط ساحلی تجاوز کند.
تیمی از دانشمندان از دانشگاههای شفیلد، سنت اندروز و یورک علت این امر را جمعیت متراکم انسانی و بالاتر بودن سطح دریا میدانند که میتواند مناطق و شهرهای ساحلی و بندری را در اسکاتلند امروز در هم بکوبد.
سونامی استورگا بزرگترین فاجعه طبیعی ۱۱ هزار سال گذشته بریتانیا است که در اثر رانش زمین و فروریختن پوسته قارهای در زیر آبهای دریای نروژ به وقوع پیوست. محققان میگویند این سونامی باعث شده است منطقه داگرلند، که بریتانیا را در دریای شمال به بقیه اروپا وصل میکرد، به زیر آب رود.
این بلای طبیعی موجهایی تا ارتفاع ۴۰ متر ایجاد کرد و حدود ۴۵۰۰ کیلومتر مربع از خشکی را زیر آب برد. تخمین زده میشود بیشتر جمعیت ساکن در نوار ساحلی بریتانیا در دوره میانسنگی در اثر این سونامی از بین رفته باشند.
پژوهشگران برای ارزیابی رسوبات به جا مانده از سونامی و تخمین میزان پیشروی آب در خشکی از نوعی فناوری نوین استفاده کردند که نشان میدهد یک ذره در داخل رسوب چند سال پیش در معرض نور خورشید بوده است. با این روش محققان تاریخ، تعداد و قدرت نسبی امواج را تعیین کردهاند.
مارک بیتمن، استاد جغرافیا در دانشگاه شفیلد، در اینباره میگوید: «اگرچه سونامی استورگا سالهاست که شناخته شده است، اما این اولین بار است که ما میتوانیم این سونامی را در ناحیه مرزهای ساحلی اسکاتلند مدلسازی کنیم. با تجزیه و تحلیل رسوبات خاکی به جا مانده از موج بیش از ۸ هزار سال پیش، میتوان به آن زمان سفر کرد.»
او درباره تهدیدی که در زمان کنونی از ناحیه سونامیهای مشابه ممکن است رخ دهد، اضافه کرد: «بریتانیا هنوز میتواند در معرض خطر سیل ناشی از فورانهای آتشفشانی باشد، مانند مواردی که در جزایر قناری پیشبینی شده است. این فورانها میتوانند باعث ایجاد موج سونامی مشابه شوند و مدلسازیهای ما دریچهای منحصر به فرد به گذشته میدهد تا ببینیم کشور چگونه تحت تأثیر قرار گرفته و میتواند تحت تأثیر قرار گیرد»/انرژی امروز