زیست آنلاین: سال گذشته اعلام شد که جهت حل معضل زیست محیطی دپوی زباله در منطقه عمارت آمل و اجرای طرح‌های ساماندهی پسماند، زمینی اختصاص یافته و آماده سازی زیرساختها وارد مرحله اجرایی شده است. با این حال یک فعال محیط زیست می‌گوید که این طرح از روی کاغذ فراتر نرفته و همچنان آلودگی‌های این دپوی زباله تهدیدی بزرگ علیه مردم منطقه محسوب می شود.

به گزارش زیست آنلاین، درست در ۳۰ کیلومتری جنوب شهر آمل در مسیر جاده هراز، منطقه‌ای به نام عمارت وجود دارد که از سال ۶۳ تاکنون محل دپوی هزاران تن زباله بوده و زباله‌های دپو شده عمارتی ساخته‌ که معضلات زیست محیطی بسیاری در آن خانه کرده اند. انباشت زباله در این منطقه به حدی گسترده است که دیگر توانایی پذیرش زباله را ندارد و چند سالی است که به مرحله اشباع رسیده است.

وعده حل این مشکل نیز چند سالی می شود از سوی مسئولین در رسانه ها شنیده می شود اما در عمل این وعده ها از روی کاغذ فراتر نرفته اند و از سوی دیگر کارشناسان هشدار داده اند که شیرابه‌های این پسماندها وارد رودخانه شده و به صورت مستقیم از طریق آب شرب و به صورت غیرمستقیم از طریق کشاورزی، سلامت مردم را به خطر  انداخته اند.

نگرانی دیگر درمورد این دپوی زباله، سدی است که در کنار آن در حال احداث است که اگر ساخت این سد ادامه پیدا کند، باعث بالا آمدن سطح آب شده و زباله‌ها را بلیعده و آب را سمی خواهد کرد و کارشناسان محیط زیست نیز از پیش از آغاز احداث سد، هشدار داده بودند که در صورت احداث سد، خروجی آن شیرابه خواهد بود.

صدایی که شنیده نشد  

سال گذشته حمید هاشمی، شهردار آمل از اختصاص یک قطعه زمین پنج هکتاری در مرتع سنگچال در ۴۰ کیلومتری جاده هراز خبر داده که با طی شدن مراحل قانونی تحویل شهرداری داده شده است.

وی گفته بود که با تحویل این زمین ساماندهی پسماندهای جامد شهری به روش های نوین فناوری در شهر آمل سرعت می گیرد و این شهرستان از معضل زباله و منطقه عمارت نجات خواهد یافت. اما حالا بعد از مدتها  هیچ آثار عملی درباره چگونگی روند اجرای پروژه مذکور نمایان نشده است.

رضا طاهری، فعال محیط زیست، در گفت و گو با زیست آنلاین با اشاره به این که تاکنون طرح ساماندهی پسماندهای این منطقه اجرایی نشده است، گفت: حدودا در سال ۸۵ بود که شهرداری تصمیم گرفت مرتع سنگچال را در تصرف بگیرد. در کنار این مرتع یک معدن شن و ماسه وجود داشت که صاحب این معدن نسبت به این منطقه ادعای مالکیت کرد که باعث شد طرح شهرداری عقب بیفتد و کار به دادگاه بکشد. تا این که در سال ۸۹ حکم نهایی به نفع شهرداری صادر گردید. شهرداری این منطقه را به یک شرکت برای احداث کارخانه کمپوست سپرد و آن شرکت هم مراحل تحقیقاتی را شروع کرد. با این حال از آن تاریخ تاکنون هیچ کاری انجام نشده است.

تحقیقاتی با نتیجه از پیش تعیین شده

وی افزود: پارسال شهرداری اعلام کرد: کار تحقیقاتی را به شرکت‌های مربوطه سپرده تا آن‌ها اعلام کنند که در این منطقه باید کارخانه کمپوست یا نیروگاه زباله سوز احداث شود. قرار بر این بود که این شرکت نتیجه تحقیقات خود را در فروردین ۱۴۰۰ به شهرداری بدهد. اما ۲ ماه از این تاریخ گذشته و هیچ اقدام عملی انجام نگرفته است.

این فعال محیط زیست اظهار کرد: منطقه‌‌ای در سنگچال که برای طرح ساماندهی پسماندهای شهری در نظر گرفته شده حدود ۵ هزار متر مربع زمین دارد و قرار بر این است که زباله‌ها در این منطقه تخلیه شوند. اما فاصله این مکان به رودخانه نسبت به مکانی که الان در آن تخلیه زباله صورت میگیرد، نزدیک‌تر است. در نتیجه انتخاب این منطقه هم به هیچ عنوان توجیه‌پذیر نیست و باعث آلودگی رودخانه خواهد شد.

طاهری بیان کرد: سال‌ها برای این که جلوی بو و شیرابه‌های این زباله‌ها را بگیرند روی آن‌ها با لودر خاک و یا آهک می‌ریختند. حالا بخاطر ماشین‌های سنگینی که زباله خالی می‌کردند و بولدوزری که در حرکت بود، زباله‌ها روی هم پرس شده‌اند. به همین دلیل دیگر نمی شود زباله‌ها را از هم تفکیک کرد و امکان سوزاندن این زباله‌ها وجود ندارد.

راه کار دانشگاه تهران

طاهری در خصوص راه حل‌هایی که برای این پسماندها در نظر گرفته شده است گفت: کار تحقیقاتی بر پسماندهای عمارت به شرکتی در دانشگاه تهران سپرده شده است. این شرکت یک نمونه برداری در اعماق این زباله‌ها انجام داده‌اند و گفته شده که اطراف این زمین حفاری شود و دورتادور این زباله‌ها در پایین دیوار ساخته شود تا بتوان جلوی ورود شیرابه‌ها را به مناطق دیگر گرفت.

وی گفت: در حال حاضر بخاطر وضعیت رکود اقتصادی، تکمیل سد هراز تقریبا متوقف شده اما این مسئله موقتی است و در آینده ساخت، ادامه خواهد یافت.
این فعال محیط زیست بهترین راهکار برای جلوگیری از آسیب رساندن سد هراز به محیط زیست را آببندان کردن آن دانست و گفت: باید این سد را در همین سطح نگهدارند، ارتفاع آن را بالاتر نیاورند و به عنوان یک آببندان از آن استفاده کنند. چرا که ادامه دادن ساخت این سد خطرناک است. قرار بود آبی که پشت این سد جمع می‌شود برای آب شرب و زمین‌های کشاورزی استفاده گردد. اما عملا باعث آلودگی آب شرب و کشاورزی خواهد شد.