زیست آنلاین: یک فعال محیط زیست گفت: ارزیابی محیط زیستی نیروگاه زباله‌سوز نوشهر، به شکلی که در چهارچوب‌های قانونی و ارزیابی اثرات محیط زیستی قید شده، وجود ندارد. کنترل، نظارت و پایش مداوم انتشار گازهای آلاینده نیز به طور جدی صورت نمی‌گیرد.

به گزارش زیست آنلاین، آذرماه سال گذشته بود که نیروگاه زباله‌سوز نوشهر با وعده حل مشکل پسماند در این شهرستان و شهرهای اطراف، افتتاح شد. پیش از احداث این نیروگاه، کارشناسان محیط زیست تاکید داشتند که اگر این نیروگاه ضوابط و استانداردهای محیط زیستی را رعایت نکند، آلودگی را از زمین به هوا هم می‌کشاند.

در ظاهر به نظر می‌رسد که این نیروگاه‌ها نه تنها مشکل زباله را حل کرده، بلکه از طریق آن انرژی نیز تولید می‌شود. اما طبق شواهد موجود، این نیروگاه‌ها راهکاری ریشه‌ای و اساسی پیش رو نمی‌گذارد و حتی می‌تواند تقاضای زباله را نیز افزایش دهد. همچنین اگر نیروگاه زباله‌سوز فاقد تجهیزات کنترل آلودگی باشد و برای دفع خاکستر زباله‌ها مکان صحیحی انتخاب نشود، سلامت شهروندان و محیط زیست را در خطر قرار می‌دهد.

مرجان ملاحسینی، فعال محیط زیست، در گفت و گو با زیست آنلاین در خصوص نیروگاه زباله‌سوز نوشهر گفت: در حال حاضر این نیروگاه تنها به مساله زباله در همان شهرستان نوشهر پاسخگو است و هنوز به کارکرد روتین و حرفه‌ای خود نرسیده است.

وی با اشاره به این که نیروگاه زباله سوز نوشهر تاثیری بر تامین برق این شهر ندارد، گفت: تولید برق این نیروگاه در شرایط فعلی تنها قسمتی از برق خود کارخانه را تامین می کند.

ملاحسینی بیان کرد: ارزیابی محیط زیستی نیروگاه زباله‌سوز نوشهر، به شکلی که در چهارچوب‌های قانونی و ارزیابی اثرات محیط زیستی قید شده، وجود ندارد و انتشار گازهای آلاینده نیز به  صورت جدی کنترل، نظارت و پایش مداوم نمی شود.

این فعال محیط زیست با تاکید بر ضرورت برخی آزمایش ها در خصوص انتشار آلایندگی نیروگاه زباله‌سوز گفت: اما مواد و کیت خاص مورد نیاز این آزمایش ها در آزمایشگاه‌های کشور وجود ندارد لذا از لحاظ آلایندگی هوا، تمام آزمایش‌های لازم روی گاز و مواد آلاینده خروجی این نیروگاه آزمایشی انجام نمی‌شود که بدانیم که آیا خروجی ها شامل فقط بخار آب است یا آلودگی‌های دیگری در آن وجود دارند.

ملاحسینی اظهار کرد: خاکستر این زباله‌ها در یک گوشه‌ای از کارخانه جمع می‌شود و از دفن بهداشتی و محل دفن آن، اطلاعات دقیقی در دسترس نیست.

وی افزود: زباله‌ها باید در مبدا تفکیک شود اما در نیروگاه زباله‌سوز تفکیک تنها در کارخانه اتفاق می‌افتد. همینطور تنها زباله‌های ریجکتی‌ها نیست که سوخته می‌شود و احتمال ترکیب شدن زباله‌های خطرناک نیز وجود دارد. همچنین رطوبت زباله‌ها، میزان سوخت کامل را کاهش می‌دهد و درجه حرارت را بالا می‌برد.

ملاحسینی افزود: مسئله زباله‌ای که از گذشته در مسیر موسوم به جاده معدن دپو شده، نیز خود یک معضل است. زباله دپو شده را خیلی نمی‌توان دست زد، چرا که احتمال فروریزش و آتش‌سوزی و خطرات جانی و طبیعی وجود دارد. مسئله دیگر شیرابه زباله‌ های دپو شده مذکور است که از خطرناک‌ترین ماده‌های جهان است و آب‌های زیرزمینی، رودخانه، خاک و به طور کل سلامت انسان و محیط زیست را تهدید می‌کند.

وی با اشاره به دیگر چالش‌های زباله‌های نوشهر گفت: آب‌های زیرزمینی همچنان مورد تهدید و در خطر زباله‌های دپو شده آنجا است. همچنین یک سری از زباله‌گرد‌ها، زباله‌ها را در آنجا تفکیک می‌کنند و آن‌هایی را که برای بازیافت است می‌برند. ولی بقیه زباله‌ها همانجا آتش زده و به این ترتیب آلودگی زیادی ایجاد می‌شود. این مسئله بسیار مهمی است که به طور جدی پیگیری نشده است.

این فعال محیط زیست بیان کرد: در ظاهر آن چه که به نمایش درآمده، شرایط ایده‌آل نیروگاه زباله‌سوز نوشهر است. ولی در عمل شواهد چیز دیگری را نشان می دهند. 

وی افزود: مدیران شرکت زباله‌سوز در برابر هر نقدی که به این نیروگاه وارد می‌شود، کمبود بودجه را بهانه می‌کنند. در صورتی که بارها برای این مشکلات بودجه تخصیص داده شده است. اما حتی اگر بودجه‌ای هم وجود ندارد، تا زمانی که این نیروگاه سلامت شهروندان و محیط زیست را به خطر می‌اندازد، نباید به این شکل فعالیت خود را ادامه دهد.

ملاحسینی گفت: یکی از راه حل‌های پسماند، نیروگاه زباله‌سوز است، اما به شرطی که موازین آن جدی گرفته شود. متاسفانه از راه حل‌های دیگری حل مسئله پسماند، مثل تولید کمپوست، گاز، بیوگازها و یا بازیافت استفاده نمی‌شود و فقط گزینه زباله سوز را روی میز می‌گذارند. باید در نظر داشت که ۶۵ تا ۷۰ درصد زباله‌های شمال کشور زباله‌های تر هستند و زباله‌سوز تنها راه حال نمی‌تواند باشد.