رییس بانک جهانی با بیان اینکه نظام‌های اقتصادی کنونی آماده برخورد با تغییرات اقلیم نیستند می گوید: طی دو سال گذشته سرمایه گذاری این نهاد برای مقابله با تغییرات اقلیم ۵۰ درصد افزایش یافته و از ۱۴ به ۲۱ میلیارد دلار رسیده است.

به گزارش زیست آنلاین، از یورو نیوز، در گزارش اخیر بانک جهانی پیش‌بینی شده است که تا سال ۲۰۵۰ بیش از دویست میلیون نفر از جمعیت جهان در اثر تغییرات آب‌وهوایی مهاجرت خواهند کرد. هدف اصلی بانک جهانی اعطای وام برای توسعه طرح‌های تولیدی، عمرانی و آموزشی کشورهای درحال‌توسعه و مقابله با فقر است.

اَکسل فن تروتسنبرگ، مدیر بانک جهانی در گفت و گو با یورو نیوز، از اقدامات این نهاد بین المللی در این خصوص می گوید:

‌ما در تابستان شاهد جاری‌شدن سیل در بروکسل و آتش‌سوزی گسترده در یونان بودیم و اینها بر زندگی بسیاری تأثیر گذاشت. اروپا چطور می‌تواند در آینده از چنین فجایعی پیش‌گیری کند؟

خب اروپا باید بیشتر در این زمینه کار کند، و البته تمام دنیا هم همینطور. ما در گزارش سالانه‌مان خواستیم که نشان بدهیم همه کشورهای دنیا در این زمینه مسئولیت دارند، چون این یک چالش جهانی است و راه‌حل جهانی می‌طلبد. مثلا گاز آلایندهنیروگاه‌های زغال‌سنگی را در نظر بگیرید. بخش عمده این مشکل در آسیاست. پس باید فعالیت‌هایمان را نه فقط در اروپا بلکه در آسیا و آمریکا نیز هماهنگ کنیم.

وقتی از همکاری جهانی صحبت می‌شود بلافاصله به یاد نشست مهم تغییرات آب‌وهوایی به یعنی «کُپ ۲۶» می‌افتیم که به‌زودی برگزار خواهد شد. بانک جهانی در این راستا به کشورهای فقیر چه کمکی می‌کند؟ می‌دانیم که پیش از این نشست که بناست در گلاسکو برگزار شود بسیاری خواستار کمک بانک جهانی شده‌اند.

ما موافقیم که در این کار سهمی داشته باشیم. ما فعالیت‌های مالی مربوط به تغییرات آب‌وهوایی‌ را به شکل نظام‌مندی توسعه داده‌ایم. نمونه‌اش آن‌که سرمایه‌گذاری‌مان در این زمینه طی دو سال گذشته ۵۰ درصد افزایش یافته و از ۱۴ به ۲۱ میلیارد دلار رسیده است.

‌ آیا این سرمایه‌گذاری‌ در زمینه‌ تغییرات آب‌وهوایی و احیای اقتصاد، به‌لحاظ زیست‌محیطی پایا هست؟

این نکته یعنی پایایی و توسعهبلندمدت محور فعالیت‌های بانک جهانی است و از همین روست که ما همیشه برنامه‌های بلندمدت داریم. در واقع به خاطر همین نگاه به توسعهدرازمدت بود که بانک جهانی ۷۵ سال پیش گشایش یافت.

اما در گزارش اخیر آکسفام آمده که نباید فقط با بر کاهش آلاینده‌ها تمرکز کرد، بلکه باید کمک کرد تا اقتصاد کشورها بازگشت‌پذیر باشد تا با پیامد تغییرات اقلیمی کنار بیایند.

کاملا موافقم. باید بازگشت‌پذیری و جهان‌شمولی این فعالیتها را در نظر گرفت. ما از حالا می‌بینیم که تغییرات ‌آب‌وهوایی ممکن است میلیون‌ها نفر را، به‌ویژه در آفریقا، با فقر شدید ‌بکشد. نظام‌های اقتصادی کنونی آماده برخورد با چنین چیزی نیستند. پس نمی‌توان این موارد را به شکل یک سرمایه‌گذاری جداگانه دید. باید همه کشورها را با هم ببینیم. باید دید که آیا این سبب بازگشت‌پذیری اقتصاد و شامل همه می‌شود یا خیر؟

در گزارش آکسفام آمده که کشورهای فقیر، در مقابله با پیامد تغییرات آب‌وهوایی در ۶ سال آینده ۷۹ میلیارد دلار کسری بودجه دارند، که نگران کننده است.

متوجهم که بسیاری از کشورهای فقیر کسری بودجه دارند. این امر با بحران کووید بیش‌ازبیش روشن شده. و این بحران خودش مزید بر علت است. البته بحران‌های ریزودرشت منطقه‌ای هم در کار بوده. برای همین است که بانک جهانی بسیار فعالانه وارد میدان شده. ما پارسال با اعطای ۳۰ میلیارد دلار وام به کشورهای آفریقایی کمک کردیم که ۱۰ میلیارد دلار این مبالغ شامل کمک‌هزینه می‌شد. و البته بیش از اینها نیاز است.

بله کمک‌های بیشتری نیاز است، اما تا کنون بیش از یک میلیارد دوز واکسن کووید در دنیا توزیع شده و کمتر از دو دهم درصدش به کشورهای کم‌درآمد رسیده. مسئول این نابرابری عظیم کیست؟

این دغدغه بزرگ ماست و دراین‌باره گفته‌ایم. متأسفانه فقیرترین کشورها، به‌خصوص در آفریقا، از واکسن محروم مانده‌اند. کمتر از ۲ درصد ساکنان این کشورها واکسینه شده‌اند. این پذیرفتنی نیست. باید بیش از اینها تلاش کنیم. اتحادیه آفریقا می‌خواهد تا پایان سال ۴۰ درصد از جمعیت را واکسینه کند. اما می‌بینیم که یکی از مشکلات اصلی عدم دسترسی به واکسن است.

دقیقا می‌خواستم در همین زمینه از شما بپرسم. هفته گذشته رئيس کمیسیون اروپا وعدهاعطای ۲۰۰ میلیون دوزِ دیگر واکسن کووید را به طرح کوواکس داد، اما خبری از لغوِ حقِ انحصاریِ تولیدِ واکسن در کار نبود. آیا این شما را ناامید نکرد؟

امروز دیگر چنین اقداماتی مشکل را حل نمی‌کند. به‌عنوان یک راه‌حل میان‌مدت، باید ببینیم چطور می‌توان ظرفیت تولید واکسن را در خود آفریقا افزایش داد. موانعی در این مسیر هست. از جمله حق‌وحقوق معنوی تولید واکسن و بهره‌برداری از آن،‌ و نیز محدودیت‌های واردات و صادرات کشورهای صنعتی که دست‌وپاگیر است. باید به تمامی این موارد رسیدگی شود تا ببینیم که چطور می‌توان به کشورهای کم‌درآمد کمک کرد و نظام‌های بهداشتی آ‌نها را تقویت نمود و همچنین چطور می‌توان ظرفیت تولید واکسن را در آنها افزایش داد.

شما بر جهانی بودن مسئله و راه‌حل آن تأکید دارید. اما می‌بینیم کشورهای ثروتمند، مانع از اجرای طرح سازمان جهانی بهداشت شدند، طرحی که انحصار واکسن را از شرکت‌های داروسازی می‌گرفت و دسترسی بقیه را به آن تسهیل می‌کرد. آیا منافع این دولت‌ها از جان مردم مهمتر است؟

خیر، اما فکر می‌کنم هر کشوری منافع خودش را در نظر می‌گیرد، و امروز مسائل مربوط به واکسن آنقدر زیاد است که وقتی دربارهآن بحث می‌شود گاهی یادمان می‌رود که مهمترین مسئله دسترسی مردم به واکسن است. امروز واکسن زیادی تولید و انبار شده که به کشورهای فقیر داده نمی‌شود. و حرف ما آن است که اول باید این دسترسی فراهم شود. ما هم موافقیم که باید به دیگر مسائل پرداخت، اما بعد. چون اگر قرار باشد در مذاکرات بین‌المللی دربارهتمامی مسائل موجود صحبت کنیم، نتیجه آن می‌شود که همه‌چیز به تأخیر می‌افتد، و در نهایت نخواهیم توانست واکسن‌هایی را که اهالی آفریقا به‌شدت به آنها نیاز دارند به این مردم برسانیم.

به‌عنوان آخرین نکته مایلم دربارهبحران اقتصادی لبنان از شما بپرسم. فکر می‌کنم درباره‌اش کم‌گفته شده و ما در یورونیوز به‌دقت اخبار این بحران را پیگیری می‌کنیم. آیا بانک جهانی می‌تواند در این زمینه کاری بکند؟ و اگرنه چرا؟

لبنان یکی از اعضای بنیانگذار بانک جهانی بوده. بنابرین ما درجریان مسائل این کشور بوده‌ایم. اما نظام سیاسی لبنان بسیار پیچیده است و توافق همگانی چندانی در این زمینه وجود ندارد. لازم است که دولت دست‌به‌کار شود و برنامه‌ای بریزد که نه منافع افراد خاص بلکه منافع عموم شهروندان تأمین شود./انرژی امروز