به گزارش زیست آنلاین، به نقل از ساینس نیوز، هنگامی که نور خورشید به نفت در دریا می‌تابد، می‌تواند زنجیره‌ای از واکنش‌های شیمیایی را آغاز و نفت را به ترکیبات جدیدی تبدیل کند. برخی از این واکنش‌ها می‌تواند میزان آسان حل‌ شدن نفت در آب را افزایش دهد که انحلال نوری نامیده می‌شود اما اطلاعات کمی در مورد میزان محلول شدن نفت در آب وجود دارد.

برای ارزیابی این موضوع شیمیدانان محیط‌ زیست، دانیل هاس فریمن و کولین وارد، هر ۲ از موسسه اقیانوس‌شناسی وودز هول در ماساچوست، نمونه‌هایی از نفت چاه نفتی ماکوندو را از نشت سال ۲۰۱۰ روی دیسک‌های شیشه‌ای قرار دادند و با استفاده از ال‌ای‌دی‌هایی که طول موج‌های موجود در نور خورشید را ساطع می‌کنند، آن‌ها را در معرض تابش نور قرار دادند. این ۲ محقق سپس نفتی که به آن نور تابیده شده را تجزیه شیمیایی کردند تا ببینند چه مقدار به کربن آلی محلول تبدیل شده است.

محققان دریافتند مهم‌ترین عوامل در انحلال نوری، ضخامت لایه نفتی و طول موج نور است. طول موج‌های بلندتر(به سمت انتهای قرمز طیف) نفت کمتری را حل می‌کند ؛احتمالا به این دلیل که راحت‌تر توسط آب پراکنده می‌شود تا طول موج‌های کوتاه‌تر.

مدت‌زمان قرار گرفتن نفت در معرض نور چندان مهم نبود.

اگرچه این گروه به‌ طور خاص تفاوت‌های فصلی یا عرض جغرافیایی را آزمایش نکردند، شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای بر اساس داده‌های آزمایشگاهی نشان داد این عوامل همچنین ترکیب شیمیایی نفت نیز مهم است.

محققان تخمین می‌زنند تابش به حل شدن سه تا ۱۷ درصد از نفت سطحی ناشی از نشت ۲۰۱۰ ماکاندو کمک کرده که قابل مقایسه با فرآیندهایی مانند تبخیر و رها شدن در خطوط ساحلی است. با این حال هنوز مشخص نیست که ترکیبات تولید شده توسط نور خورشید چه تاثیری بر اکوسیستم‌های دریایی دارد.