کارشناسان زیست‌محیطی در یک مطالعه جدید دریافته‌اند جنگل‌های شگفت‌انگیز و منحصر به فردی که برخی از ویژگی‌های خاص درختان امروزی در مناطق استوایی را دارند در گذشته در قطب جنوب می‌روییدند.

به گزارش زیست آنلاین به نقل از ایسنا، حدود ۲۵۰ میلیون سال پیش و در اواخر دوره «پرمین» و اوایل دوره «تریاسه» زمین‌شناسی، جهان به گرم‌خانه‌ای شبیه بوده و بسیار گرم‌تر از امروز بود و جنگل‌ها قطب جنوب را که در آن زمان عاری از یخ بود، پوشانده بودند اما این منطقه همچنان نقطه‌ای دورافتاده‌ از استوا بود بدین معنا که مانند امروز در تمام ساعات شبانه روز در فصل زمستان تاریکی مطلق بر آن حاکم بوده و در تمام طول تابستان، کل ساعات روز آفتاب بر سرزمین قطب جنوب می‌تابید.

 

اما سوال اینجاست که چگونه درختان این ناحیه خود را به صورت دائمی با این وضعیت خاص جوی یعنی شش ماه تاریکی مطلق و شش ماه تابش مداوم آفتاب تطبیق داده‌اند؟

 

«پاتریشیا رایبرگ»، محقق موسسه تنوع‌های زیستی «دانشگاه کانزاس» در‌این‌باره می‌گوید: درختان بهترین شاهد برای پاسخگویی به این سوال هستند چرا که پاسخ‌های فیزیولوژیکی را در میان حلقه‌های رشدی در تنه خود پنهان دارند.

 

به گزارش ایسنا به نقل از لایوساینس، تنه‌ها و شاخ‌ و برگ‌های فسیل شده در قطب در حقیقت گنجینه اسرار جنگل‌های قطبی را در سینه دارند. به همین منظور، «رایبرگ» و همکارانش به جمع‌آوری فسیل‌های درختان و مطالعه حلقه‌های رشد در آنها پرداختند.

 

سلول‌های چوب در داخل حلقه‌های رشد، نحوه رشد درختان را نشان می‌دهند. چوب‌های اولیه هنگامی تشکیل می‌شوند که درخت در حال رشد طولی و عرضی است و چوب‌های ثانویه زمانی تشکیل می‌شوند که درخت در حال نزدیک شدن به خواب زمستانی است.

 

در چنین حالتی رشد درخت متوقف شده و شروع به اندوختن کربن در سلول‌های خود می‌کند. چوب‌های ثانویه درختان متراکم‌تر بوده و دیواره سلول‌های آنها ضخیم‌تر است.

 

البته الگوی شکل‌گیری چوب‌های اولیه و ثانویه در درختان همیشه سبز و برگریز متفاوت است. «رایبرگ» و همکارانش با مطالعه فسیل‌های قطب جنوب دریافتند این درختان همیشه سبز بوده‌اند.

 

رایبرگ افزود: اکنون برگ‌هایی در دسترس داریم که نشان‌دهنده یک «الگوی برگریز» هستند اما از سوی دیگر فسیل‌های چوبی بیانگر وجود ویژگی «همیشه سبز» در درختان قطبی است که این مسئله ما را اندکی دچار تناقض می‌کند و آزمایشات آتی روی «مولکول‌های کربن» در فسیل‌های چوبی حاکی از هر دو الگو یعنی الگوی برگ‌ریز و الگوی همیشه سبز است.

 

در نتیجه این گونه استدلال می‌شود که احتمالا جنگل‌های قطبی تلفیقی از دو الگوی فوق بوده‌اند. این بدین معناست که در این جنگل‌ها درختان از هر دو الگو تبعیت می‌کرده‌اند.

 

انتهای پیام