گاهی برنامه هایی با ارائه یارانه قابل توجه و یا مشوق های مالیاتی، صاحب خانه ها و ساختمان ها را تشویق به بهبود بهره وری انرژی می کند.

به گزارش زیست آنلاین ،به نقل از پایگاه اطلاع رسانی سازمان حفاظت محیط زیست اکنون برنامه ریزان راهی پیدا کرده اند که چنین برنامه هایی بتواند بازگشت سرمایه را به همراه داشته باشد. تحقیقات جدید نشان می دهد چگونه ساختمان هایی را بشناسیم که نهایت بهره وری انرژی را فراهم ساخته و بیشترین تاثیر را در مقابله با تولید گازهای گلخانه ای دارند.

یافته های جدید، که تنها به حداقل اطلاعات در مورد ساختمان ها و استفاده از انرژی آن ها نیاز دارد، توسط مارتا گونزالس و فرانتس یوزف اولم، استادان MIT مهندسی عمران و محیط زیست توسعه، دکترمحمد جواد عبدالحسینی قمی که در زمان انجام پژوهش دانشجوی کارشناسی ارشد بود و پنج تن دیگر از  MIT و سازمان های های دیگر گردآوری شده اند و نتایج در مجله Interface گزارش شده است.

در این تصویر از کمبریج ماساچوست، رنگ ها نشان می دهند که ساختمان  ها می توانند برای کسب درصدهای مختلف صرفه جویی انرژی تجهیز شوند. تبدیل ساختمان های قرمز و نارنجی ۴۰ درصد از کل صرفه جویی در انرژی شهر برای بهبود بهره وری را به  دست می آورد. کمبریج غربی یک خط تقسیم دارد که تراکم لازم برای کار امد سازی مسکن ها را نشان می دهد و اینکه چگونه می توان آن ها را مقاوم سازی کرد. دلیل این کار می تواند ساخت خانه ها در زمان های مختلف و یا وجود خانه های بزرگتر باشد.

نویسندگان اشاره می کنند که ۴۴ درصد از کل انرژی مورد استفاده در ساختمان های ایالات متحده صرف گرمایش و سرمایش می شود و این عدد شامل ۲۰ درصد انتشار دی اکسید کربن در کشور است. بنابراین، به کمک ساخت بدنه قابل توجه کشورها می توانند به تعهدات خود برای مهار انتشار گازهای گلخانه ای عمل کنند.

اما همه خانه ها مشابه یکدیگر ساخته نشده اند. مقاوم سازی در برخی از ساختمان های کم کارآمد می تواند تاثیر بسیار بیشتری در کاهش تولید گازهای گلخانه ای نسبت به ساختمان هایی داشته باشد که خوب ساخته شده اند. پیدا کردن راهی برای شناسایی ساختمان های نیازمند بهبود توسط مسئولان و شرکت ها، کار مفیدی است اما ساده نیست.
گونزالس توضیح می دهد ۸۲ پارامتر مختلف وجود دارد که می تواند در بازده کلی حرارتی یک ساختمان اثر بگذارد، اما بسیاری از این داده ها به اندازه گیری جزیی محل و در برخی موارد تجهیزات تخصصی نیاز دارد تا انجام چنین ارزیابی در مقیاس شهرها غیر عملی نباشد. اما پس از مطالعه دقیق مناطق منتخب در بوستون و کمبریج ماساچوست، این گروه متوجه شدند که استفاده از تنها هشت پارامتر برای رسیدن به نتایج تقریبا دقیق کافی است.

گونزالس می گوید: کار من کاهش تعداد متغیرهایی است که شما باید بدانید. آیا راهی برای انجام برنامه ریزی شهری بدون دانستن تمام جزئیات، وجود دارد؟

او می گوید پارامترهای جدا شده، متغیرهای مهمی هستند. شما واقعا می توانید به آن هشت پارامتر توجه کنید.
یوزف اولم نیز می گوید در واقع، تنها سه عامل به تنهایی می تواند برای ۸۵ تا ۹۰  درصد از تنوع بین ساختمان ها، استفاده شده تا ارزیابی مرتبه اول از سهم خانه در آن شهر را آسان تر کند.

تجزیه و تحلیل ها نشان داد که انتخاب تنها ۱۶درصد از ساختمان ها در کمبریج برای چنین مقاوم سازی، براساس شیوه ساخت آن ها، برای از بین بردن ۴۰ درصد از انتشار گازهای گلخانه ای این شهر کافی بود. اولم می گوید : اصلا فکر نمی کردیم این ایده ها می تواند، تفاوتی بزرگ ایجاد کند.

او می گوید: این شهر انگیزه زیادی برای کاهش ردپای کربن خود دارد. درحالی که کمبریج مانند سایر شهرها به دنبال از بین بردن رد پای کربن خود است. این تحقیق راهی برای MIT است «باز گرداندن انرژی به شهر و جامعه» با روشی که برای به حداکثر رساندن تاثیر سرمایه گذاری در  کاهش مصرف انرژی است. سیاست هایی وجود دارد که فراتر از قیمت است و که شامل معیارهای خاص برای انتخاب است و راهکار ایجاد شده از این تحقیق، اساس منطقی و محکمی را برای چنین سیاست هایی فراهم می کند.

شاید شگفت آور باشد که این گروه دریافتند انتخاب ساکنان در مورد تنظیمات دما ترموستات های فردی خود عامل مهمی در انتخاب نیست و اطلاعات مفید را می توان از داده ها بدون چنین اطلاعات خاص ساختمان جمع آوری کرد.
اولم می گوید: براساس ترجیحات مردم «تغییرپذیری دما نسبتا اندک است».

گروه نتایج خود را با بررسی اطلاعات دقیق در زیر مجموعه بیش از ۶۰۰۰ ساختمان در کمبریج تایید کردند. آنها می گویند قدم بعدی مقایسه نتایج است پس از آنکه برخی از این ساختمان ها ابزار مقاوم سازی انرژی را دریافت کرده اند.
محققان در شبیه سازی ها نشان دادند که اتخاذ یک استراتژی مبتنی بر فرمول، بیشتر از برنامه هایی تاثیر گذار است که مانند بسیاری از انگیزه های مقاوم سازی انرژی تصادفی هستند؛ مثل مشوق های مالیاتی که به هر کسی که معیارهای اساسی را اجرا کند، بدون در نظر گرفتن شرایط خاص ساختمان، ارائه می دهند.

اولم می گوید تجزیه و تحلیل جدید این امکان را برای شهرها فراهم می سازد تا برای کاهش مصرف انرژی به منظور گرمایش و سرمایش «استراتژی بسیار هدفمند» اتخاذ کنند. او می گوید روش گروه، مسئولان شهرها را قادر می سازد تا «سریع ترین مسیر به بهره وری انرژی در مقیاس شهر» را استفاده کنند

او می گوید: باید دید اگر در شهر های کوچک در ازای هر کیلووات ساعت کاهش انرژی، قیمت دلار افزایش یابد، این انتخاب در مقیاس شهری چگونه تغییر پیدا خواهد کرد.

منبع:مهر

مسعود بربر