اقتصاد سبز به عنوان الگویی تعریف می‌شود که با کاهش خطرات زیست محیطی و کمبودهای اکولوژیکی به افزایش رفاه انسان و برابری اجتماعی منجر می‌شود. دستیابی به اقتصاد سبز مستلزم به کارگیری تمامی توان و پتانسیل موجود جهت جلوگیری از آلودگی محیط زیست به ویژه در مناطق صنعتی و عملیاتی در راستای بهره وری منطقی از منابع است.

رشد اقتصادی همراه با تخریب منابع طبیعی یا استفاده ناپایدار از اکوسیستم‌ها به بحران‌های تغییرات اقلیم، تنوع زیستی، انرژی، غذا و آب در سال‌های اخیر منجر شده است. بدین لحاظ امکان تداوم رشد اقتصادی بدون توجه به آلودگی‌ها و مخاطرات زیست‌محیطی در تأمین امنیت غذایی جمعیت ۷ میلیاردی جهان، رفع کمبود آب شیرین، دسترسی به آب آشامیدنی سالم و جلوگیری از گرم شدن بیش از حد زمین و خشکسالی وجود ندارد. بر این اساس حفظ، بهبود و بازسازی سرمایه‌های طبیعی به عنوان یک دارایی برای منافع عمومی یک ضرورت اجتناب ناپذیر است که حرکت به سمت اقتصاد سبز را الزام‌آور می‌سازد. اقتصاد سبز به عنوان الگویی تعریف می‌شود که با کاهش خطرات زیست محیطی و کمبودهای اکولوژیکی به افزایش رفاه انسان و برابری اجتماعی منجر می‌شود. دستیابی به اقتصاد سبز مستلزم به کارگیری تمامی توان و پتانسیل موجود جهت جلوگیری از آلودگی محیط زیست به ویژه در مناطق صنعتی و عملیاتی در راستای بهره وری منطقی از منابع است. در تمامی برنامه های توسعه ملی و منطقه ای باید پی‌آمدهای زیست محیطی توسعه در نظر گرفته شود. در حرکت به سمت اقتصاد سبز مراحلی مورد نیاز است و شاخص هایی تعریف می‌شود که در فایل پیوست به صورت کامل‌تری توضیح داده شده است.

Green Economy.pptx

منبع:وزارت امور اقتصادی و دارایی