زیست آنلاین: کارگروه سازگاری با کم آبی پس از حدود دو دهه از آغاز خشکسالی شروع به کار کرده است. اما آیا این کارگروه در راستای حل مشکل کم آبی به صورت صحیح گام بر می دارد.

هفده سال بعد از شروع خشکسالی، هیأت وزیران به نمایندگی از سیستم سیاستگذاری آب ایران تشکیل کار گروه سازگاری با کم‌آبی با هدف ایجاد ساختاری جدید جهت «هماهنگی، انسجام و پیگیری» برای «سازگاری» با «کم آبی» و «تعادل منابع و مصارف آب» با «اتخاذ تصمیمات مناسب» را تصویب کرد. لازم است اهتمام سیاستگذار را در تبعیت از منش حکمرانی پیشینیان و عبور از «مقابله» با خشکسالی (حدآقل بر روی کاغذ) به مرحله «سازگاری»  ستود. آنچه نقدی به آن «نیست» همین نفسِ تغییر است، حرکت از مقابله با خشکسالی به سازگاری.
 آنچه مورد توجه مقاله پیوست است پاسخ به این سوالات است که با توجه به این واقعیت که مدیریت منابع آب = هماهنگی، انسجام، پیگیری، سازگاری و اتخاذ تصمیمات «مناسب» است چه وظیفه و مسوولیت جدیدی در این مصوبه (که اکنون در تمام استانداری‌های کشور منشور مقابله با بحران و نوشداروی حل بحران در نظر گرفته شده) وجود دارد که در مصوبات و قوانین در هم تنیده متعدد قبلی وجود ندارد؟ آیا این مصوبه مکمل قوانین بالادستی است؟ این مصوبه قرار است در کجای کلاف سر در گم قوانین و مصوبات قبلی قرار می‌گیرد؟ مقاله پیوست (که در ژورنال تحقیات منابع آب ایران نیز به چاپ سپرده شده است) نوشته مهدی فصیحی هرندی،  ضمن مرور محتوای ساختاری مصوبه به دلایلی و عواملی می‌پردازد که عدم توجه به آن احتمال موفقیت مصوبه را به حداقل خواهد رساند. و در پایان البته راهکار و قواعدی که بایستی بر قانون گذاری آب حاکم باشد ارائه شده است. 

مقاله را از اینجا دانلود کنید.