زیست آنلاین: بومگردی یکی از سریع‌ترین بخش‌های در حال رشد در صنعت گردشگری است. توجه روزافزون مردم به  محیط‌زیست و همچنین علاقمندی آنها برای تجربه‌های متفاوت جهت گذراندن تعطیلات، تا آنجا اهمیت یافت که سازمان ملل متحد سال ۲۰۰۲ را "سال جهانی بوم‌گردی" اعلام کرد.

بومگرد دارای وجدان قوی زیست‌محیطی و فلسفه حفاظت از محیط‌زیست است. مقاصد بومگردی دارایی یک منطقه است این دارایی‌ها شامل مکان‌های انسان‌ساز مانند هتل و یا سکونتگاه‌های محلی و یک طبیعت بکر و دست نخورده با گونه‌های گیاهی و جانوری بومی است. در این نقاط به گردشگران آموزش‌های سطح بالایی دربارۀ محیط‌زیست و منابع طبیعی محلی داده می‌شود و به آنها آموخته می‌شود که چگونه می‌توان آثار منفی بازدیدکنندگان بر مکان‌های بازدید را با اقدامات مختلف به حداقل رساند. محافظت از سایت‌های بومگردی توسط دولت‌های محلی یا در سطح ملی صورت می‌گیرد.


مقصدهای بومگردی در جهان بسیار متنوع است. پارک‌های حیات وحش و مناطق طبیعی حفاظت شده نظیرChaa Creek، جنگلهای انبوه مناطق گرمسیری و چشمه‌های آب گرم در بلیز، جنگل‌های انبوه و جزایر کلبه‌ای در گواتمالا، مزارعی در هاریسون آیداهو که می‌توان در آنجا در کنار دامداران دامداری را تجربه کرد، مناطق ساحلی  نزدیک به دریا نظیر Cabanos Copal Hotel Tulum در مکزیک و هتل‌هایی نظیر Tohum Living Earth Center در ترکیه که به منظور حفظ و بزرگداشت مراسم محلی و آئینی به وجود آمده‌اند از جمله این موارد هستند. قیمت استفاده از این مناطق دارای دامنه بزرگی است. این قیمت‌ها  از ۶/۵  تا ۸/۱۰ دلار در مهمانخانه‌های قایقی لائوس تا ۴۰۰ دلار برای هر نفر در شب در Araca River Camp در برزیل متنوع است.


اما نکته نگران‌کننده‌ای وجود دارد. اینکه با توجه به محبوبیت بومگردی برخی از شرکت‌ها و برگزارکنندگان تورهای بومگردی با گذاشتن عنوان «سبز» بر مناطقی که مقصد آن‌ها است آن را به یک مقصد بومگردی تبدیل می‌کنند و بر همین اساس برای سفرهای خود هزینه‌های بیشتری را از مسافران خود دریافت می‌کنند، بدون آنکه اصولا چنین چیزی وجود داشته یاشد و  یا آنکه اصول یک سفر سبز را رعایت کنند.  


اما سوال اینجاست چگونه می‌توان یک مقصد بومگردی را تشخیص داد؟ جواب این سوال سخت نیست شما هرچه بیشتر از مقصد خود بدانید بیشتر می‌توانید با خصوصیات محیط‌زیستی آن منطقه آشنا شوید و دریابید این همان چیزی است که می‌خواستید.


اول، مکان بومگردی باید تعداد بازدیدکنندگان هر ساله خود را محدود کند. هر چقدر هم بومگردان در حفظ محیط‌زیست حساس باشند باز هم تعداد زیاد آنها به یک مکان بومگردی آسیب وارد می‌کند و لذت بردن از آن را سخت می‌کند. جزیره‌ی Chiminos Island در Peten، گواتمالا، یک جنگل حفاظت شده و محل باستان شناسی مایاهاست. این منطفه تنها پنج خانه ییلاقی دارد که می‌توانند تا ۲۵ نفر را پذیرش کند. مهمانخانه قایقی و رستوران Namtha در استان لئونگ لائوس تورهای خود را به گروه‌های شش نفره محدود کند تا تاثیر آنها را بر روی روستاها و قبایلی که که بازدید می‌کنند  کاهش دهد.


دوم با نگاهی به آنچه که از آن محافظت می‌شود می‌توان دریافت که آن منطقه چقدر به حفظ محیط‌زیست، اهمیت می‌دهد. احیاء منابع طبیعی، و یا دوباره‌کاری و استفاده از گونه‌های بومی گیاهی  و جانوری می‌تواند از جمله این موارد باشد.  به طور مثال در Black Sheep Inn of Cotopaxi در اکوادور در یک شیب تند که خالی از پوشش گیاهی بود با کاشت درختان بومی نه تنها از فرسایش خاک جلوگیری کردند بلکه چشم‌انداز زیبایی نیز پدید آمد. 


سوم، منطقه بومگردی باید دارای برنامه مشخصی برای استفاده از مناطق تحت پوشش خود داشته باشد. به این معنی که باید چند نوع منطقه را در کنار هم داشته باشد. مناطقی که بازدیدکنندگان محدود به پیاده‌روی جهت بازدید نماید و مناطقی که با محدودیتهای کمتری برای بازدید مواجه باشند داشته باشد.


چهارم، اطمینان حاصل کنید که ساختمان‌ها، پیاده‌روها، امکانات و سایر امکانات مربوط به گردشگری و مردم محلی حداقل اثر نامطلوب را در محیط‌زیست ایجاد می‌کنند.


پنجم، درباره راه‌های حفاظت آب و انرژی مکان بومگردی بپرسید. برای مثال، بسیاری از استراحت‌گاه‌های گردشگری، آب گرم حمام خود را از آبگرمکن های خورشیدی تامین میکنند. در الجزایر تلفن و سیستم‌های رادیویی روستای چااکریک از انرژی خورشیدی استفاده می‌کنند. طبیعت گردشگری سحرآمیز هند، انرژی و نور خود را از ترکیب انرژی خورشیدی، گاز و کود حیوانی و لامپ‌های نفتی می‌گیرد. بدون آنکه از دیزل ژنراتور استفاده کنند، که باعث ایجاد آلودگی  هوا و ایجاد سر و صدا می‌شود.