زیست آنلاین: ویروس کرونا بسیار هوشمند است. خوب می‌داند به کجا حمله کند و چطور نفس فرد مبتلا را بگیرد. انسان بدون غذا و حتی آب می‌تواند چندین روز به زندگی ادامه دهد ولی بدون هوا، فقط چند دقیقه کافی است تا جان به جان آفرین تسلیم گردد. این موضوعی است که کرونا خوب بلد است و بجایی حمله میکند که کمتر راه فراری از آن میسر است.

این روزها کرونای ساختار، نفس بخش آب را گرفته است. همواره مهمترین نقش در بقا و تأمین رفاه جوامع از پیدایش انسان تاکنون، بعهده آب بوده است. در شرائطی که از یک سو آثار تغییرات اقلیمی و ازدیاد گازهای گلخانه‌ای منابع آب در دسترس را کاهش داده و از سوی دیگر رشد بی‌برنامه جمعیت و استقرار ناموزن و نامطلوب مراکز مصرف به افزایش لجام گسیخته تقاضا منتهی گشته است، گویا مدیران ارشد وزارت نیرو و در رأس ایشان جناب آقای وزیر، هیچ کاری مهمتر از تغییر ساختار آنهم در روزهای پایانی دوره کاریشان ندارند. با حضور جناب آقای دکتر اردکانیان، چشم امید همه کارکنان به حضور وزیری با دانش بین‌المللی در عرصه آب بود که بتواند این کشتی را از طوفانی که آنرا تهدید میکرد و می‌کند، عبور دهد. لکن در اولین اقدامات، انتخاب نامناسب معاون آب، تعجب بدنه کاری را برانگیخت. جناب آقای دکتر سروش که استاد خوشنامی در دانشگاه بوده و هستند، به اذعان خودشان که بارها در جلسات شنیده شد، بدون تجربه اینچنینی در رأس مجموعه‌ای گمارده شدند که کمترین آشنائی را در این سطح با فرایندها و روابط فنی و اداری داخل و خارج سازمانی آن داشتند. شجاعت ایشان در بیان این مطلب، واقعاً ستودنی بوده و هست که کمتر (و شاید هیچ) از مسئولی چنین عباراتی شنیده شده است. بعد نوبت به آقای مهندس تقی‌زاده رسید. ایشان که تنها مسئولیت‌شان در بخش آب حضور کوتاهی از شهرداری به آب تهران بود، بنا به هر دلیلی به این پست گمارده شدند. بعد از ساختار که وصف آن رفت، یکی از مهمترین اقداماتی که ایشان این روزها در حال انجام آن هستند، تغییرات گسترده و پر هزینه دکوراسیون اطاقی است که ظرف چند ده روز آینده باید آنجا را ترک کنند. آیا واقعاً اگر در حال تغییر منزل شخصی در چنین مدتی بودند، باز از جیب مبارک اینقدر هزینه می‌کردند؟!
بهرحال، با ادعای ایجاد ساختار مطابق با مدیریت حوضه‌ای، که در ظاهر بسیار زیباست، بدنه کارشناسی شرکت مدیریت منابع آب در وضع انفعالی بسیار نامطلوبی قرار گرفته است. مدیریت حوضه‌ای بیشتر از آنکه نیازمند ساختار باشد، نیازمند تغییر نگاه است. آقای دکتر اردکانیان که در زمان معاونت امور آب خودشان، تصویب راهبردهای بلند مدت آب کشور را در کارنامه دارند که حاکی از نگاهی درست است، چه شده که امروز و در چنین شرائط آبی کشور، بیشترین وقت خود و مجموعه را صرف ساختار کرده‌اند؟ آیا کارهای مهمتری در بخش آب کشور نیست؟ آنقدر مسئولیت تدوین این ساختار ناپذیرفتنی است که در برابر همه انتقادهایی که شده است، هیچیک از متولیان آن بویژه آقای مهندس حاج‌رسولیها هنوز در دفاع از آن کلمه‌ای بر زبان نیاورده‌اند. به فرض هم که این ساختار درست تدوین شده باشد نحوه پیاده‌سازی آن و بهم زدن یکباره تمامی ساختارهایی که به مرور شکل گرفته و به همین ترتیب تغییر آنها نیازمند زمان (ولو با سرعت بیشتر) است، اقدامی ناصواب بوده و هست. صرف نظر از اشکالات ماهوی وارد بر ساختار ارائه شده و تدوین آن قبل از احراز فرایندها، در پیاده‌سازی ساختار برخورد با بدنه نیروی انسانی که عمرشان را بعنوان مهمترین سرمایه مادی خود در ایفای وظائف و خدمت به کشور صرف کرده‌اند، به هیچوجه اصولی و قابل پذیرش نبوده است. نگاهی به پیامهای رد وبدل شده در فضاهای مجازی که تنها تریبون در دسترس کارکنان بخش آب است، شاهد این مدعاست. آیا مسئولینی در این وزارتخانه نیستند تا این پیامها را تحلیل کرده و جواب دهند؟ آیا نظرات کارکنان و منتقدین اینقدر بی اهمیت است؟ اگر درست می‌گویند اقدامات را بازنگری کنید اگر درست نمی‌گویند، ایشان را از شبه خارج کنید. آیا متولیان دولت آتی، اقداماتی این چنین، برایشان قابل قبول خواهد بود و آنرا ادامه خواهند داد؟ اگر پاسخ منفی است، هزینه آنرا چه کسی تقبل میکند؟ بیاد بیاوریم که تشکیل شرکت مدیریت منابع آب برای اولین بار، در زمان وزارت آقای مهندس زنگنه صورت گرفت، و گرچه در آن زمان مدت قابل تأملی تا پایان دوره مسئولیت ایشان در وزارت نیرو باقی بود و با وجود اینکه تمامی اقدامات برای تشکیل شرکت صورت گرفته بود، آنرا به دولت و وزیر بعدی موکول کردند. ایکاش حداقل به آن تجربه نیم‌نگاهی می‌شد. بامید روزی که بخش فنی آب بخش سیاسی آن را مدیریت کند.