دستان گردشگران بر گلوی منطقه تفریحی حوضیان

به گزارش زیست آنلاین به نقل از روز الیگودرز منطقه حوضیان در شرق یا به نوعی در جنوب شرقی الیگودرز یکی از زیباترین و سرسبزترین مناطق تفریحی اطراف الیگودرز بوده است. وجود رودخانه ای پر آب و اهتمام ساکنین اطراف رودخانه در سال های گذشته به حفظ طبیعت و درختکاری، این منطقه را مملو از درختان زیبا نمود. وجود درختان زیبا و زمین های کشاورزی و بافت های گیاهی آب و هوای این منطقه را دلنشین نموده و این مکان را به محلی برای استراحت در روزهای تعطیل نموده است. میزبانی بیش از ۱۰۰۰ نفر با آغوش باز در هر روز و پیشکش نمودن امکانات خدادادی به گردشگران سبب توجه و حضور بیش از پیش گردشگران و مردم بومی به این منطقه شده است. این حضور متاسفانه برای این منطقه ی زیبا، جز از بین رفتن درختان و آلودگی محیط زیست ارمغان دیگری به همراه نداشته است. با گذری سریع به این منطقه و مشاهده فواصل ایجاد شده بین پوشش درختان آن، آه از نهاد هر طبیعت دوست منصفی بر می خیزد. یکی دیگر از مشکلات ایجاد شده برای این منطقه رها شدن زباله های مختلف در مسیر آب و لابلای درختان است که سبب آلودگی بسیار در آب منطقه و زشت نمودن چهره سرسبز و زیبای این منطقه نموده است. این همه را افرادی سبب شده اند که از نعمات این منطقه برخوردار شده و به جای شکرگزاری، ناسپاسی را پیشه کرده اند.

از طرف دیگر بی توجهی مسئولین محیط زیست و بهداشت محیط و دیگر سازمان های مسئول در شهرستان الیگودرز به این منطقه و دیگر مناطق گردشگری، باعث شده است تا افرادی که برای ساعاتی آرامش به دامن این مناطق پناه می آورند نیز به محیط زیست منطقه بی توجه باشند. اگرچه کوتاهی مسئولین مربوطه مجوزی برای هیچکس نیست که با بی مهری با این مناطق زیبا برخورد نمایند. حاصل بی توجهی های دو طرف آلودگی و از بین رفتن محیط زیست منطقه شده است. یقیناً با کمی آموزش و صرف هزینه های ناچیز توسط نهادهای دولتی میتوان این منطقه و مناطق مشابه را از خطرات مختلف نجات داد.

این حقیر اگر چه در حوزه محیط زیست صاحبنظر نیست اما چند پیشنهاد سریع برای رفع معضلات این منطقه ارائه می نماید:

اول: به روشهای مختلف باید به مردم آموزش داده شود که علاوه بر استفاده از محیط زیست، محافظ خوبی هم برای آن باشند.

دوم: باید امکانات متناسب با انتظاراتی که از مردم وجود دارد در این مناطق ایجاد شده و مردم را تشویق به استفاده از آنها کرد.(به طور مثال وجود سطل آشغال های نصبی یا قابل حمل)

سوم: انجام مطالعات منطبق با زیست بوم منطقه و درخواست کمک و راهنمایی از فعالین این حوزه در سراسر کشور و اجرای طرح های حفاظتی.

چهارم: فعال کردن انجمن های مردم نهاد، دانشگاه های استان و دانشکده های تخصصی محیط زیست و حتی دانشجویان علاقمند به محیط زیست در کوتاه مدت و اجرای برنامه های تشویقی و مراقبتی چه در حوزه فرهنگ سازی و چه در حوزه اجرا.

آنچه در پی آمد نظرات یک صاحبنظر در حوزه محیط زیست نیست بلکه دردل یک همشهری است که یک روز را در این منطقه برای تفریح حضور داشته و علاوه بر لذت بردن از منطقه، غم از بین رفتن درختان و آلودگی محیط زیست آزارش داده است. امید که این مطلب فتح بابی باشد برای اینکه دوستان صاحینظر وارد عرصه شده و چاره ای بیندیشند.

منوچهر بسحاق

https://zistonline.com/vdcevf8x.jh8f7i9bbj.html