مدیترانه کوچک ایران بر دامنه کوه های البرز و تالش، در امتداد سپید رود و در احاطه زیتون زارهای سبز در ۷۶ کیلومتری جنوب رشت قرار گرفته است. رودبار، منجیل و لوشان را این بار نه بعنوان شهرهای بین راهی، بلکه بعنوان مقاصدی با دیدنی های بسیار ببینید.
به گزارش زیست آنلاین به نقل از زیست بوم: مدیترانه کوچک ایران بر دامنه کوه های البرز و تالش، در امتداد سپید رود و در احاطه زیتون زارهای سبز در ۷۶ کیلومتری جنوب رشت قرار گرفته است. رودبار، منجیل و لوشان را این بار نه بعنوان شهرهای بین راهی، بلکه بعنوان مقاصدی با دیدنی های بسیار ببینید.
در امتداد رود سپیدرود، شهری در دل طبیعت است که سرزمین کوچک زیتون ایران است. رودبار در ۷۶ کیلومتری رشت، از شهرهای کوهپایه ای گیلان است که بر دامنه کوه های البرز و تالش قرار دارد. باغ های پهناور و زیبای زیتون در رودبار حال و هوای مدیترانه ای آن را صدچندان کرده اند. زمستان های این شهر معتدل و مرطوب و تابستان هایی گرم و خشک دارد. در خصوص درختان زیتون رودبار می گویند برای اولین بار توسط کردهای رانده شده سوریه و حلب که در زمان شاه عباس صفوی از مرزهای شمالی وارد ایران شده بودند به منطقه آورده شده است. البته اسنادی موجود است که عمر زیتون زاران رودبار را از ۶۰۰ سال پیش به ۲ هزار سال پیش تر می برد. بنا بر برخی اسناد تاریخی رودبار، قدمتی ۶۰۰۰ ساله دارد و از ۴ بخش مرکزی، رحمت آباد، بلوکات عمارلو و خورگام تشکیل شده است. چشم انداز بینظیر رودبار مدیون ارتفاعات پر از زیتون زار آن است. شهر از شمال به رشت، از جنوب به قزوین و شفت و از غرب به استان زنجان می رسد. از اسامی قدیم رودبار خشکه رود و پیله رودبار بوده است. خاطره غم انگیزی که با شنیدن اسم رودبار برای ما تداعی می شود زلزله ای است که در ۳۱ خرداد ماه ۱۳۶۹ رودبار و منجیل و لوشان و تا شعاع وسیعی شهرهای همجوار را لرزاند. رودبار بطور عمومی، بعنوان یک شهر بین راهی شناخته می شود، اما می توان آن را بعنوان یک مقصد دیدنی انتخاب کرد و از تماشای چشم اندازهای زیبای آن لذت برد. روستای انبوه:در ۱۱۶ کیلومتری رودبار، یکی از بکرترین و دست نخورده ترین روستاهای گیلان قرار دارد. روستایی وفادار به سنت های زیبای محلی با سبک زندگی شاد و جذاب گیلانی که در امتداد گردنه نواخان در یک بن بست طبیعی قرار گرفته است. اگر در پاییز به این منطقه سفر کنید می توانید در جشن انار که در روستا برگزار می شود شرکت کنید. منطقه بره سر:منطقه بره سر مرکز بخش خورگام رودبار است. استخر طبیعی وبستان در این منطقه یکی از زیباترین دریاچه های استان است. دشت شقایق و جاده فرعی که به دیلمان می رسد هم از دیگر دیدنی های بره سر هستند. دره باستانی واتل، با آثاری از عصر آهن و دوره صفوی از عمده ترین سایت های تاریخی گیلان است. قلعه دوره دیلمی که به دره خورگام و بره سر مشرف است هم از دیگر جاذبه های دره است. در شمال شرقی بره سر آبشار زیبای شار شار قرار دارد، دیدن آن را از دست ندهید. منطقه ییلاقی استلی سر نیز از دیگر نقاط دیدنی اطراف رودبار به شمار می رود. داماش در ۴۸ کیلومتری جنوب شرقی رودبار، پر از چشمه های آبمعدنی و باغ های زیبا هم انتخابی خوب برای گذراندن یک روز در طبیعت است. منجیل:شهر توربین های بادی در غرب سپیدرود، قرار دارد و سد معروف منجیل در این شهر واقع شده است. منجیل قبل از اسلام مانگیل، به معنی خانه گیلک ها خوانده می شده است. سد بر روی محل تلاقی رود قزل اوزن که از چهل چشمه کردستان سرچشمه گرفته و شاهرود که از ارتفاعات طالقان سرچشمه می گیرد بسته شده و از دیدنی ترین نقاط طبیعی گیلان به شمار می رود. اگر مسافری باشید که حتی از این شهر گذر می کنید نباید دیدن این سد و توقف در کنار آن را از دست بدهید. این شهر به بادهای شدید و توربین های غول آسایش معروف است. شدت باد در ۶ ماه اول سال بیشتر است و در پاییز و زمستان از شدت آن ها کاسته می شود. سروهرزویل:درختی بسیار قدیمی در روستای هرزویل، از توابع منجیل است که در فهرست آثار طبیعی ایران ثبت شده است. از این درخت که در ۵ کیلومتری شهرستان منجیل قرار گرفته، از قدیم در سفرنامه های متعدد نام برده شده است. نخستین بار در سفرنامه ناصر خسرو و بعدها در سفرنامه ناصرالدین شاه به آن اشاره شده است. سرو هرزویل، از تیره سرو شیرازی یا کاشی با شاخه های افقی و عمود بر محور تنه است. طول آن ۳۰ متر و عرضش ۴۰/۴ متر است . مثل اکثر درختان کهنسال، این درخت هم حالت مقدس و نظرکرده پیدا کرده و مردم با وصل کردن نخ و پارچه و قفل و امثال این ها به درخت آرزوهای خود را با آن در میان می گذارند. عمر سرو هرزویل را بین ۱۰۰۰ تا ۳۰۰۰ سال تخمین می زنند اما آنچه مسلم است این است که ناصر خسرو ۹۹۰ سال پیش از آن بعنوان یک پدیده کهنسال در سفرنامه اش یاد کرده است. لوشان:لوشان اولین شهر کوهستانی در مسیر بزرگراه قزوین رشت در استان گیلان است. می گویند نام لوشان از نا م مهندس روسی " لوشانوسکی" که در این منطقه سرپرست گروه راهسازی بوده گرفته شده است. شهر در ۸۵ کیلومتری جنوب رشت قرار دارد و آب و هوای آن گرم و خشک است. پل خشتی لوشان:این پل بر روی رودخانه شاهرود که از طالقان سرچشمه گرفته ساخته شده است و یک طاق کوچک و دو طاق بزرگ دارد. پل علاوه بر طاق ها چهار دهانه و موج برگزدان نیز دارد. بعد از زلزله سال ۶۷ این پل را به طور اساسی ترمیم کردند. در جاده ای که از قزوین به رشت می رود در نزدیکی لوشان معدن زغال سنگ سنگرود وجود دارد که نقاله های آن از جاده قابل مشاهده است. مردم لوشان عمدتا مهاجرهای لر و ترک و کرد هستند و البته گیلک ها هم در آن ساکن هستند. امامزاده حنفیه در عمارلو و امامزاده حمزه درست روبروی کارخانه از زیارتگاههای معروف شهر هستند.