رگ‌های گاوخونی تشنه ذره‌ ذره‌های آب

به گزارش زیست آنلاین به نقل از افکارنیوز، ۱۳ بهمن‌ماه به‌ عنوان روز جهانی تالاب‌ها نام دارد، گاوخونی نیز یکی از مهم‌ترین تالاب‌های بین‌المللی است که چند سالی است که بی‌آب شده و عرصه آن خشک است و تنها امید این تالاب برای نفس کشیدن وزنده ماندن به بارش‌های فصلی است.

گاوخونی شرایط و اوضاع‌ و احوال خوبی ندارد و گویی گاوخونی بیمار شده، اما مرهمی برای دردهای گاوخونی وجود ندارد و روزبه‌روز دردها و زخم‌های این تالاب روی‌ هم تلنبار می‌شود و بر پیکره زخمی آن فشار می‌آورد. تالاب گاوخونی اصفهان روزی پذیرای پرندگان و گونه‌های گیاهی و جانوری بسیاری بود و پرندگان مهاجر در عرصه این تالاب بیتوته می‌کردند، اما دیگر بیتوته‌گاه پرندگان مهاجر نیست و عرصه خشک و بی‌روحش این پرندگان را از خود دور کرده تا به‌جای خوش آب و هوایی بروند و گاوخونی و روزهای پر از ملایمت و مهربانی عروس تالاب‌های ایران را فراموش کنند. گاوخونی یکی از ۱۹ تالاب بین‌المللی ایران است که در کنوانسیون رامسر به ثبت رسید و جزو لیست تالاب‌های جهانی و بین‌المللی قرار گرفت اما بر اساس کنوانسیون رامسر قرار شد که اگر تالاب‌های بین‌المللی آسیب ببینند و یکی از شاخصه‌های آب، پوشش گیاهی و خاک را از دست بدهند، جزو لیست قرمز قرار می‌گیرند. گاوخونی نیز در حال حاضر جزو لیست قرمز قرارگرفته و گویی اگر تا مدتی دیگر احیاء نشود و فکر و چاره‌ای برای بازگشت حیات مجدد به گاوخونی اندیشیده نشود، باید از لیست جهانی بودن خارج شود. شمارش معکوس برای این تالاب زیبا و مهم آغاز شده تا شاید بازهم در لیست بین‌المللی و جهانی بودن باقی بماند و شاید از این لیست خارج شود و با جهانی بودن خداحافظی کند اما بودن یا نبودن گاوخونی این سرزمین در لیست جهانی تنها و تنها در گروی احیای آن است و جاری شدن آب در حلقوم گاوخونی است. رگ‌های گاوخونی تشنه ذره‌ذره‌های آب برای حرکت کردن است اما آبی به این تالاب نمی‌رسد تا جانی دوباره در رگ‌ها و نفس‌های گاوخونی جریان پیدا کند. امروز عرصه و پیکره عروس تالاب‌های ایران خشک و بدون آب‌ شده تا دیگر رمق و جانی برای خودنمایی نداشته باشد و همچنان در باتلاق مرگ و زندگی دست‌ و پا بزند تا شاید کمکی دست گاوخونی را بگیرد و این تالاب را از مرگ نجات بدهد. گاوخونی حق‌آبه دارد اما حق‌آبه این تالاب سال‌هاست که به فراموشی سپرده‌ شده تا این تالاب از حق قانونی خود بی‌بهره شود و عرصه‌اش به شوره‌زار تبدیل شود و امروز تنها و تنها حسرت روزهایی را بخوریم که گاوخونی بود و پرندگان در عرصه آن پرواز می‌کردند. گاوخونی باید احیاء شود و احیای این تالاب باید ملکه ذهن مسئولان شود تا تالاب بین‌المللی گاوخونی بازهم در لیست جهانی بودن باقی بماند و همواره در میان تالاب‌های دیگر خودنمایی کند. https://zistonline.com/vdcciiqp.2bqmm8laa2.html