زیست آنلاین : زمینی که روی آن زندگی می کنیم آنقدر دستخوش تغییر و نابودی قرار گرفته است که برخی از دانشمندان و متخصصان به فکر ادامه زندگی در کرات دیگر هستند.
تاریخ انتشار :يکشنبه ۱۷ ارديبهشت ۱۳۹۶ ساعت ۱۰:۵۹
کد مطلب : 62298
البته در این میان از تاثیر فناوری نیز نمی توان به سادگی گذشت زیرا تکنولوژی می تواند نقش بشر را در پر رنگ تر کردن تاثیر آن بیشتر کند . اما نکته جالبی که در این میان وجود دارد این است که رد پای اکولوژی هر منطقه با ظرفیت باز تولید منابع آنجا نتیجه عکس دارد .طبق گزارش WWF کشورهای قطر، کویت، امارات متحده عربی ، دانمارک، ایالات متحده، بلژیک، استرالیا، کانادا، هلند و ایرلند ۱۰ کشوری هستند که بالاترین ردپای اکولوژی در جهان را دارا هستند. در حالی که کشورهای فلسطین اشغالی، تیمور شرقی، افغانستان، هائیتی، اریتره، بنگلادش، رواندا، پاکستان، جمهوری دموکراتیک کنگو و نپال کمترین ردپای زیست محیطی را دارند. مقایسه ردپای اکولوژیکی هر کشور به طور خاص و کل کرۀ زمین به طور عام می تواند پایداری سبک زندگی در هر یک و قابلیت هر یک در برآورده ساختن نیازهایش را نشان دهد.
نگاهی به این کشورها نشان می دهد کشورهای صنعتی و پیشرفته رد پای اکولوژی بیشتری نسبت به کشورهای فقیر دارند . به طور مثال قطری ها که به تنبلی و ثروتمند بودن مشهور هستند بالاترین ناشر کربن در جهان به حساب می آیند و اگر همه مردم دنیا می خواستند مانند آنها رفتار کنند کره زمین باید ۵ برابر منابعی که در حال حاضر دارد منابع داشت تا می توانست بشر را سیر کند . البته کویتی ها هم دست کمی از آنها ندارند و هر کویتی ۲۲ برابر بیشتر از ظرفیت تولید در این کشور انرژی مصرف می کند .
امارات متحده عربی نیز با آنکه تلاش می کند تا انرژی های تجدید پذیرش را افزایش دهد اما با این وجود بیشتر منبع انرژیشان سوخت های فسیلی است . اما وضع کشورهای دیگری مانند دانمارک و آمریکا دست کمی از این کشورها ندارد دانمارکی ها گوشت زیاد مصرف می کنند و برای تامین غلات آن باید چیزی حدود ۶ برابر مساحت آنجا زمین کشاورزی داشته باشند. امریکایی های عاشق نور نیز خیابان هایشان پر از زرق و برق است است و اگر قرار بود همه مردم مانند آنها انرژی هدر بدهند انرژی های کل دنیا هر ۶ ماه یکبار باید تجدید می شد.
رد پای اکولوژی در ایران نگاه اجمالی بر روی آمارهای رد پای ایران در جهان نشان می دهد ایران با داشتن سرای ۲.۶۸ در حد متوسط جهانی قرار دارد اما در آسیا و در میان کشورهای آسایی جای خوبی ندارد و رد پای اکولوژی ایران بیشتر از کشورهای همسایه اش است و ایران بالاترین سرانه ظرفیت زیستی در زمین کشاورزی با ۰.۵ هکتار و پایین ترین سرانه ظرفیت زیستی در پهنه آبی با ۰/۶۰ هکتار را دارا است. همچنین بزرگ‌ترین سرانه جای پای اکولوژیک مربوط به جای پای کربن (۱/۷) هکتار و پایین ترین جای پا مربوط به جنگل با ۰/۵۰هکتار را دارد . نگاهی به این آمار و ارقام ها و بررسی آنها نشان می دهد تنها در حوزه ای که جنگل وجود دارد ظرفیت های زیستی باقی مانده است و مصرف از ظرفیت آنجا بالاترنرفته است.اما مشکل اینجا است که جنگل ها تنها ۱.۸ درصد از مساحت ایران را اشغال کرده اند و بقیه مناطق سرانه مصرف بالایی دارند و عددها نمایانگر این مساله است که مصرف بیش از حد از منابع در داخل مرزهای کشور باعث وابستگی به منابع دیگر کشورها می شود و نتیجه گیری که می توان از آن استنتاج کرد این است که وضعیا رد پای اکولوژی در ایران ناپایداراست.
در کنار همه اینها باید این هشدار را داد که منابع این کره خاکی محدود است و نمی توان بیش از ظرفیت از آن استفاده کرد و حتی اگر به منابع انرژی فشار بیایید توان تجدید این منابع از بین خواهد رفت و زندگی و محیط زیست را در خطر نابودی قرار خواهد داد
سیده اعظم فروزان –فعال محیط زیست
https://zistonline.com/vdcg7x93.ak9xy4prra.html
zistonline.com/vdcg7x93.ak9xy4prra.html
تگ ها
آخرین عناوین
پربيننده ترين
تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب
سایت با ذکر منبع بلامانع است.