پنل‌های خورشیدی فرسوده؛ معضل زیست‌محیطی

لو فانگ - دبیر کل بخش فتوولتائیک در انجمن انرژی‌های تجدید پذیر چین– ماه جاری در مقاله‌ای نوشت که مجموع ظرفیت پنل‌های خورشیدی فرسوده تا سال ۲۰۳۴ به ۷۰ گیگاوات خواهد رسید و تا سال ۲۰۵۰، میزان پنل‌های خورشیدی فرسوده، به ۲۰ میلیون تن یعنی دو برابر وزن برج ایفل خواهد رسید.
طبق آمار آژانس بین المللی انرژی، چین هم‌اکنون میزبان بیشترین تعداد نیروگاه‌های خورشیدی در جهان است که سال گذشته با مجموع ظرفیت ۸۰ گیگاوات برق تولید کرد. میزان نصب پنل های خورشیدی در چین تقریبا دو برابر میزان آن در ایالات متحده امریکاست.
تقریبا نیمی از ظرفیت نیروگاه‌های این کشور در سال‌های گذشته افزوده شده است. کارشناسان صنعتی همچنین برآورد کرده اند که یک نیروگاه خورشیدی دیگر سال جاری تکمیل خواهد شد که با این امر از رکورد سال ۲۰۱۶ نیز پیشی خواهد گرفت.
این سرعت رو به رشد، تحت تاثیر تصمیم دولت چین است که قصد دارد به ساختارعرضه انرژی این کشور تنوع بخشیده و کشورش را از وابستگی کنونی به سوخت های فسیلی برهاند.
اما مشکل اینجاست که نیروگاه‌ها و پنل های خورشیدی عمر کوتاهی داشته و دولت چین نیز هنوز برنامه ای برای حل این معضل ارائه نکرده است.
طبق اعلام اداره انرژی ایالات متحده امریکا، طول عمر یک پنل خورشیدی ۲۰ الی ۳۰ سال است که بستگی به محیطی دارد که در آن استفاده می شده است. دمای بالای هوا، وزن بار برف یا طوفان های شنی موجب فرسودگی سریعتر سلول های خورشیدی، تخریب سطح و یا مدارهای الکتریکی داخلی آن می شود که به مرور از تولید برق این پنل‌ها می‌کاهد.
تیان مین – مدیر کل شرکت بازیافت نانجینگ فانگرون – بر این باور است که صنعت انرژی خورشیدی همانند یک بمب ساعتی است که تا دو یا سه دهه آینده منفجر شده و محیط زیست را تخریب خواهد کرد. چرا که میزان اتلاف و زباله حاصل از آن بسیار زیاد بوده و به‌سادگی هم قابل بازیافت نخواهد بود.
یک پنل خورشیدی شامل فلزاتی نظیر سرب، مس و یک چارچوب آلومینیومی است و سلول های خورشیدی نیز از سیلیکون کریستال خالص تشکیل شده اند که با لایه ای از جنس پلاستیک پوشیده شده است.
در اروپا گزارش شده است که برخی شرکت ها جهت احیا و بازیافتِ بیش از ۹۰ درصد موادِ بکار برده شده، از فناوری های پیشرفته ای استفاده می کنند اما به گفته این مقام چینی، فروش و توسعه این فناوری در چین با مشکلاتی مواجه است.
نیروگاه‌های خورشیدی چین غالبا نزدیک مناطق دورافتاده مثل صحرای گبی مغولستان واقع شده است؛ در حالیکه بیشتر صنایع بازیافت در سواحل اقیانوس آرام قرار گرفته اند. به عقیده مین تیان، انتقال و حمل و نقل این پنل های غول آسا در این مسافت های طولانی بسیار پرهزینه است.
یکی از مدیران که نمیخواست نامش فاش شود، گفت:" ما می توانیم این پنل ها را به خاورمیانه بفرستیم جایی که مشتریان ما صراحتا بیان کرده اند که خواهان خرید پنل هایی با کیفیت بسیار بالا نیستند بلکه تنها قیمت پایین آن برایشان مهم است.

منبع: انرژی امروز

https://zistonline.com/vdci5qaq.t1apu2bcct.html