زیست آنلاین: امنیت انرژی ایالات متحده، برمبنای تولید بیشتر از منابعی است که در اختیار دارد اما هدف دائمی و زیر بنای اصلی آن افزایش خودکفایی، بوده است، نه "استقلال انرژی".
به گزارش زیست آنلاین، چند سال قبل از انقلاب شیلی، تولید نفت و گاز در سراسر آمریکا به اوج خود رسیده بود که با به وجود آمدن این بحران، همه چیز را تغییر کرد. دز واقع، امنیت انرژی ایالات متحده، برمبنای تولید بیشتر از منابعی است که در اختیار قرار دارد که این هدف در راستای تجارت جهانی قرار گرفته است اما هدف دائمی و زیر بنای اصلی آن افزایش خودکفایی، بوده است، نه "استقلال انرژی". با نگاهی به اقدامات صورت گرفته در سراسر جهان، می توان به وضوح دریافت که ما باید به طور مستمر از سه ضرورت مهم ۱) تولید انرژی جدید، ۲) زیرساخت های جدید انرژی و ۳) صادرات انرژی جدید حمایت کنیم. اوپک و روسیه تقریبا ۸۰ درصد از ذخایر نفت ثابت شده در جهان و ۷۰ درصد گاز را کنترل می کنند. در مقابل، در حالی که تولید در سراسر ایالت متحده، افزایش می یابد، هنوز، تنها ۷ درصد از ذخایر نفت و گاز جهان را به خود اختصاص داده است و درجهت توسعه بیشتر منابع نفت و گاز حرکت می کند. با توجه به اینکه نفت یکی از مهمترین منابع انرژی محسوب می شود، اوپک و روسیه اکنون به دنبال ایجاد یک اتحاد ۲۰ ساله برای همکاری کنترل تولید نفت هستند. گاز طبیعی منبع انرژی در حال ظهوری شناخته شده است که در حال حاضر، به طور فزاینده ای برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و مبارزه با تغییرات اقلیمی مورد استفاده قرار می گیرد. البته باز هم راه حل کاملا مناسبی برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی به شمار نمی رود. اما یکی از مشکلات عمده در این خصوص این است که، گاز طبیعی، به طور فزاینده ای بیشتر از کالاهای جهانی مانند نفت، در بازار بین المللی فروخته می شود، و "این امر می تواند بر قیمت ها تاثیر گذار باشد". در این راستا میان کشور های چین و روسیه، بزرگترین مصرف کننده و دومین تولید کننده بزرگ گاز طبیعی، تقویت ارتباطات بیشتر انرژی ضرورت دارد. این دو کشور از مدتها پیش در تعیین قیمت اختلاف نظر داشتند، اما با همکاری بیشتر در سالها و دهه های اخیر، انتظار می رود آینده پیش رو مطمئن تر باشد. در واقع، تا دسامبر سال ۲۰۱۹ قرار است دو سوم کامل، قدرت خط لوله گاز روسیه به چین تحویل داده شود. روسیه همچنین در تلاش برای ایجاد یک گام بزرگ در تجارت صادراتی نفت است و حتی خطوط لوله خود را به جزیره ژاپن و همچنین کره جنوبی برده است. در حال حاضر، قوانین مربوط به توسعه سوخت های فسیلی در اروپا نیز، در دست تغییر قرار گرفته است. اتحادیه اروپا، با وجود ۲۰ سال تلاش برای کاهش وابستگی به نفت و گاز روسیه، ۹۰ درصد نفت خام و ۷۰ درصد گاز خود را وارد می کند و یک لایحه واردات بیش از ۱ میلیارد یورو در روز به خود اختصاص داده است. این تداوم اروپا در واقع نشان دهنده وابستگی آن به پوتین است./ منبع: forbes