لزوم مدیریت پسماندهای های ساختمانی

رشد و توسعه اقتصادی در کشورهای درحال توسعه با تکیه بر استفاده بی رویه منابع طبیعی و فناوری نامناسب، تخریب مستمر محیط زیست و افزایش شکاف اکولوژیک درکره زمین، تغییرات اقلیم، رشد فزاینده انتشار آلاینده ها منجر به بروز خسارات جبران ناپذیر و بسیار هزینه بر در محیط زیست گشته است. لذا مبحث توسعه پایدار که فرآیندی پویا، هدفمند و آینده نگر است به منظور ایجاد پیوند پایدار میان ابعاد اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی(اکولوژیکی) در زمینه های فعالیتهای تولیدی، خدماتی، کشاورزی و صنعتی مطرح می گردد.
امروزه با گسترش صنعت ساخت و ساز، سالانه حجم بالایی از مواد، منابع و انرژی در این صنعت مورد استفاده قرار می گیرد که حدود ۳۵% از زباله های جهان را به خود اختصاص داده است. بنابراین علاوه بر افزایش ردپای مسکن، موجب هدررفت منابع طبیعی و سرمایه های ملی کشور شده است. با توجه به امر که بخشی از نخاله های ساختمانی تهدیدی بر سلامت عمومی، محیط زیست و توسعه اقتصادی محسوب می گردند، لذا مدیریت پسماند های ساختمانی، تفکیک نخاله ها به عنوان یک راهبرد کلی و نوآورانه جهت کاهش اثرات زیست محیطی امری ضروری قلمداد می شود که بر کنترل کارایی منابع و مصالح بکار گرفته شده، طراحی مناسب، حمل و نقل بهینه، بهره گیری مجدد از دور ریزهای ساختمان، بازیافت پسماندها و سایر فعالیت های عمرانی و اقتصادی تاکید دارد.

از سوی دیگر بر اساس تحقیقات صورت گرفته، ساختمان های مسکونی بیش از ۴۰ درصد کل انرژی مصرفی کشور را به خود اختصاص داده اند و ۳۰-۴۰ درصد گازهای گلخانه ای و ۳۰-۵۰ درصد پسماندهای تولید شده در زمین مربوط به ضایعات و نخاله های ساختمانی می باشند. لذا از اقدامات انجام شده در زمینه پسماندهای ساختمانی، رتبه بندی ساختمان ها و بکارگیری از تکنیک های بهره وری سبز در این صنعت می باشد. از این رو، ساختمان ها را براساس معیارهای مختلف، از جمله : محل احداث بنا، صرفه جویی در آب، بهره وری انرژی، انتخاب مواد و مصالح و کیفیت هوای داخل سنجیده و به عنوان ساختمان سبز یا دوستدار محیط زیست رتبه بندی می گردند.

ساختمان سبزساختمان سبز از جمله اقدامات همسو با مدیریت پسماندهای ساختمانی است که ساختمان را در تمامی مراحل چرخه حیات شامل طراحی، خاکبرداری، ساخت، بهره برداری، تعمیرات، تخریب، نوسازی و حفاری مورد بررسی قرار میدهد و با بکارگیری مجدد از نخاله های ساختمانی و مصالح سازگار با محیط زیست در راستای حصول اهداف توسعه پایدار حرکت می نماید.
کشور جمهوری اسلامی ایران به عنوان کشور درحال توسعه که با روند صعودی شهرنشینی، گسترش صنعت ساخت و ساز مواجه است. بطوریکه بنا بر سازمان پسماند استان تهران، میزان تولید پسماند ساختمانی در این استان، تقریبا هفت برابر پسماند‌های خانگی می باشد.
در نهایت می توان بیان نمود که، از دیدگاه محیط زیست، از طریق بازیافت و استفاده مجدد نخاله های ساختمانی، کاهش حجم تولید آنها و آلودگی های ناشی از پسماندها در چرخه عمر ساختمان ها، فضای کمتری از محیط زیست جهت دفن آنها بکارگرفته شود که از تاثیرات مخرب وارده بر محیط زیست و بهره برداری از منابع طبیعی می کاهد. از سویی دیگر با کاهش هزینه خرید مواد اولیه و هزینه های مربوط به حمل و نقل و دفن نخاله های ساختمانی عملکرد اقتصادی بهبود می یابد و از بعد اجتماعی نیز رفاه، سلامت اجتماعی و حمایت مردمی را برای کشور به همراه خواهد داشت که به معنای توجه همزمان بر ابعاد سه گانه و اصلی توسعه پایدار( ابعاد محیط زیست، اقتصادی و اجتماعی) می باشد.

تکنیک های لازم جهت کاهش پسماندهای ساختمانی و دستیابی به ساختمان سبز شامل موارد زیر می باشند:
۱بکارگیری تکنیک های بهره وری سبز در چرخه ایجاد ساختمان و بررسی چرخه حیات ساختمان
۲ بازیافت، کاهش و استفاده مجدد از نخاله های ساختمانی
۳ مدیریت ضایعات و نخاله های ساختمانی
۴ آموزش و فرهنگ سازی در زمینه کاهش ردپای ساخت و ساز مسکن
۵ طراحی ساختمان مطابق با شرایط زیست محیطی
۶ استفاده از مصالح سازگار با محیط زیست
۷ حمل و نقل مواد قابل بازیافت یا استفاده مجدد بعد از تخریب
۸ فروش نخاله های ساختمانی قابل بازیافت یا استفاده مجدد از آنها
۹ تعیین محل مناسب دفن نخاله های ساختمانی خطرناک
۱۰ رتبه بندی ساختمان ها و اعطای گواهینامه های سبز جهت سوق دادن ساخت و ساز به سمت پایداری

https://zistonline.com/vdcgy793.ak9yn4prra.html