معرفی نکردن مناطق بکر و آسیبپذیر بهعنوان یک راهحل برای جلوگیری از تخریب محیطزیست، در عمل و بهواسطه گسترش شبکههای اجتماعی و افزایش چشمگیر سرعت انتقال اطلاعات، فاقد کارایی خواهد بود، از اینرو اتکا به برنامههای آموزشی و ارتقادهنده سطح آگاهی در جامعه، گزینهای مناسبتر برای مقابله با اثراتسوء ورود گردشگران به مقاصد گردشگری بهنظر میرسد.