گردشگری پایدار راهی برای حفظ تنوع زیستی و کاهش انتشار دی‌اکسیدکربن

به گزارش زیست آنلاین، در سال‌های اخیر، تأثیر فعالیت‌های انسانی که با رشد جمعیت و تغییرات آب و هوای جهانی افزایش یافته است، باعث کاهش تنوع زیستی زیست بوم های سراسر جهان شده است.

بررسی‌های جدید نشان می‌دهند که کاهش تنوع زیستی مشابه تنوع زبانی که پایه‌های فرهنگ‌ محلی را از بین می‌برد، می‌تواند باعث ایجاد تغییرات بازگشت‌ناپذیر در یک منطقه شده و وابستگی به یک مکان خاص را تغییر دهد.

به عبارت دیگر در نگاه جامع به توسعه پایدار، باید هم تنوع زیستی (از جمله تنوع فرهنگی) را نیز در نظر داشت. حفاظت و ارتقای تنوع زیستی به عنوان میراث مشترک بشری و ایجاد آینده‌ای پایدار برای همه نیاز به یافتن راه‌های جدید است.

در این میان «گردشگری» ابزاری قدرتمند برای بالا بردن آگاهی در مورد تنوع زیستی و حفاظت از آن برای نسل‌های کنونی و آینده است. صنعت عظیم گردشگری این توان را دارد که بیش از ۱۰ درصد از فعالیت های اقتصادی جهان را حمایت کرده و منجر به ایجاد حداقل یک شغل از هر ۱۱ شغل موجود شود. این فرایند همچنین می‌تواند دو برابر بیش از سایر فعالیت‌های اقتصادی منجر به کارآفرینی زنان شود که به طور غیرمستقیم موجب عرضه دستاوردهای فرهنگی، بومی و محلی به مخاطبان و ایجاد بازارهای جدید برای سایر کالاها و خدمات کنند.

سازمان ملل، با نامگذاری سال ۲۰۱۷ به عنوان «گردشگری و توسعه پایدار» یک فرصت منحصر به فرد برای بالا بردن آگاهی از سهم گردشگری در توسعه پایدار در میان تصمیم گیرندگان بخش عمومی، خصوصی و مردم ایجاد کرد که نتایج آن در برخی نقاط جهان بسیار چشمگیر بوده است. حمایت از تغییر در سیاست‌های بازار، شیوه‌های بومی تجاری سازی محصولات جوامع محلی و تحریک بازار مصرف برای هزینه کردن در هنگام گردشگری، موجب پایداری شرایط و تقویت نقش گردشگری در چند موضوع کلیدی می شود.

رشد اقتصادی جامع و پایدار، مشارکت اجتماعی، اشتغال زایی، کاهش فقر، افزایش بازدهی منابع، حفاظت از محیط زیست، کاهش اثرات منفی تغییر اقلیم، حفظ ارزش‌های اقوام، حفظ میراث فرهنگی، درک متقابل فرهنگ‌ها، تشویق صلح و ارتقای امنیت جهانی بخشی از این دستاوردها خواهند بود.

کنوانسیون میراث جهانی مدت طولانی است که تلاش می کند تا گردشگران از بیش از هزار سایت ثبت شده طبیعی و فرهنگی بازدید کنند و از جوامع محلی بیاموزند و بازدیدهای خود را به نحوی ساماندهی کنند که با اصول حفاظت از میراث فرهنگی سازگار باشند.

طراحی خوب و مدیریت مناسب به طور قابل توجهی به توسعه پایدار ۱۱۹ ژئوپارک در ۳۳ کشورکه دارای مناطق مهم زمین شناسی بودند کمک کرده است. به همین ترتیب، برنامه‌های انسان و کره مسکون با ۶۶۹ سایت در ۱۲۰ کشور، پیشگام برای ایجاد پایداری بوده است، زیرا برای ایجاد رشد اقتصادی به حفظ محیط زیست و منابع طبیعی توجه ویژه ای شده است. بسیاری از جوامع بومی و محلی از طریق اقدامات و سازمان‌های اجتماعی، تنوع زیستی‌شان را مدیریت می‌کنند. سیستم‌های اجرایی و مدیریتی، همراه با دانش، نقش بسیار مهمی را در حفظ اکوسیستم های طبیعی ایفا می‌کنند.

از سوی دیگر، گردشگری می‌تواند تا ۵ درصد از انتشار دی‌اکسید کربن در جهان را کاهش دهد و همچنین موجبات تامین مالی برای حفاظت از محیط زیست را افزایش دهد که می تواند امیدی برای حفاظت و بازگرداندن تنوع زیستی باشد.

گردشگری پایدار چیست و بر چه اصولی پایبند است؟گردشگری در مفهوم پایداری در برگیرنده پردازش معنایی خاص خود است.در این میان زایش این مفهوم در ادبیات گردشگری حاصل تلاش در دستیابی به توسعه پایدار در تمامی زمینه های توسعه می باشد.بخصوص بعد از اجلاس زمین در سال ۱۹۹۲در ریودوژانیرو که دولت ها را به سمت توسعه‌ای سوق داد که حداقل زیان و لطمه را برمحیط زیست وارد سازد ؛ توافقات حاصله در دستور کار جلسه ۲۱(یعنی برنامه‌های مربوط به قرن بیست ویکم) قرار گرفت. این دستور جلسه در واقع شامل مجموعه‌ای از طرح ها عملی مفصل بود که نقش هر کشور در رسیدن به توسعه پایدار بیان می نمود.از این رو بر مبنای دستور جلسه ۲۱، از سوی سازمان های بین المللی گردشگری در سطح جهان « دستور جلسه ۲۱ برای گردشگری » منتشر شد.که در آن نیاز به رسمیت شناختن نقش گردشگری را در فرایند توسعه مناسب گوشزد می کرد و ضرورت طرح عملی برای سازمان های گردشگری را در راستای به فعلیت در آوردن اصول گردشگری پایدار را پیش می‌کشید. به دنبال این روند اولین کنفرانس جهانی گردشگری پایدار در سال ۱۹۹۵ در مادرید برگزار شد.

برخی از نکات مطرح شده در این کنفرانس پیرامون گردشگری پایدار عبارت بودند از :

• توسعه گردشگری باید براساس معیارهای پایداری باشد.بدین معنا که مسایل اکولوژیکی در بلند مدت ، مسایل اقتصادی وتعهدات لازم نسبت به جنبه های اجتماعی و اخلاقی باید رعایت شود.
• ماهیت پایداری گردشگری مستلزم محیط های طبیعی ، فرهنگی وانسانی است.
• گردشگری باید جنبه های فرهنگی ، ارزشی وعناصر سنتی جوامع محلی را مد نظر داشت باشد.
بطور‌کلی این تلاش ها نشان ازآن دارد که گردشگری بتواند در پردازش توسعه پایدار راهکاری عملی را شکل دهد.از این رو هدف اصلی در بسط معنایی گردشگری پایدار پیرامون ارائه روش های منطقی در بهره گیری از منابع طبیعی و انسانی و ممانعت از به کارگیری غیر علمی این منابع می باشد. توسعه پایدار گردشگری دارای دو جنبه حفاظت از محیط زیست ومنابع ومیراث فرهنگی جوامع است. از این روگردشگری پایدار باید با سیاست مشخص و مدونی به اجرا در آید تا بتواند حرکت امید بخشی را در توسعه همه جانبه فضاهای جغرافیایی تضمین کند. گردشگری پایدار برای کارایی بالاتر در این زمینه دارای اصولی می باشد که هماهنگ کننده اهداف و راهکارهای عملی می باشد.

اصول گردشگری پایدار۱٫ استفاده از ماهیت پایدارگونه منابع :حفظ و استفاده از منابع (طبیعی ، اجتماعی و فرهنگی) بسیار حائز اهمیت است وبه معنای تجارت دراز مدت می باشد.
۲٫ کاهش بیش از حد مصرف و اتلاف : که جلوی هزینه های بازسازی زیان های دراز مدت را گرفته وبه کیفیت گردشگری کمک می کند.
۳٫ حفظ تنوع : حفظ و ارتقای تنوع طبیعی ، اجتماعی وفرهنگی برای پایداری دراز مدت گردشگری اهمیت ویژه دارد وپایگاه انعطاف پذیری را برای گردشگری به وجود می آورد.
۴٫ برنامه ریزی : بسط وتوسعه گردشگری که وارد یک چارچوب برنامه ریزی راهبردی محلی وملی شده وتاثیرات محیط زیست را مد نظر قرار می دهد ، پایایی دراز مدت گردشگری را افزایش می دهد.
۵٫ حمایت از نظام اقتصاد محلی : گردشگری که تعداد زیادی از فعالیت های اقتصادی محلی را مورد حمایت وتحت پوشش خود قرار می دهد و ارزش ها و هزینه های محیط زیست را مد نظر قرار می دهد ، علاوه بر حمایت از این نظام های اقتصادی جلوی انهدام محیط زیست را می گیرد.
۶٫ مشارکت اجتماع های محلی : مشارکت کلی اجتماع های محلی در بخش گردشگری نه تنها به نفع خود آنها ومحیط است بلکه نوع تجربه گردشگری را بهبود می بخشد.
۷٫ مشاوره با افراد ذی نفع وعامه مردم : مشاوره بین صنعت گردشگری و اجتماع ها ، سازمان ها و نهادهای محلی مهم است البته در صورتی که دوشادوش هم کار کنند واختلافات منافع را کنار بگذارند.
۸٫ آموزش خدمه : آموزش خدمه که گردشگری پایدار را وارد روش های اشتغال می کند و در کنار آن استخدام خدمه محلی در تمامی مقاطع ، سبب بهبود کیفیت گردشگری می شود.
۹٫ مسئولیت بازار یابی صنعت گردشگری : از آنجا که بازار یابی ، اطلاعات کاملی را در اختیار گردشگران قرار می دهد ، نه تنها سبب افزایش احترام نسبت به محیط فرهنگی ، اجتماعی وطبیعی نواحی دیدنی می شود ، بلکه رضایت مشتری را نیز افزایش می دهد.
۱۰٫ انجام تحقیق : پژوهش در حال پیشرفت ونظارت برآن از طریق صنعت با استفاده از تجزیه وتحلیل وجمع آوری موثر اطلاعات نه تنها ما را در حل وفصل مشکلات گردشگری یاری می کند بلکه مزایایی را برای مقاصد، صنعت و مشتریان در بر خواهد داشت.

https://zistonline.com/vdca0mn0.49nay15kk4.html