مدیر آموزش و مشارکت انجمن یوزپلنگ ایرانی گفت: بارها در طول عمر ۱۷ ساله انجمن یوزپلنگ ایرانی متوجه شدیم برای حفاظت باید روشمان را تغییر دهیم، تغییر روش بخشی از حفاظت است و نباید از این موضوع بترسیم.
به گزارشزیست آنلاین، مدیر آموزش و مشارکت انجمن یوزپلنگ ایرانی در نشست هفدهمین سال تاسیس این انجمن پس از ارائه تاریخچهای از فعالیتهای این انجمن گفت: از سال ۱۳۸۶ ماجرای روز یوز شروع شد و باعث شد خیلی از افراد به انجمن یوز بپیوندند. برای ما همیشه این طور بوده که مشکل نیروی انسانی داشتیم و بزرگترین ویژگی روز یوز برای ما که نقطه اوجش سال ۱۳۹۴ شد این بود که ۸۰ نفر درگیر برگزاری آن جشنواره بودند.
مرتضی پورمیرزایی برخی از دشواریهای برگزاری این جشنواره را برشمرد و تاکید کرد: فکر میکنم ما واقعا همیشه به سمت جلو رفتیم و کاری را نکردیم که انتظار میرفت انجام بدهیم بلکه کاری که علم از ما انتظار داشت را انجام دادیم. پروژههای آموزشی اولین پروژههای انجمن بودند و از جایی به بعد پرسیدیم که آیا واقعا آموزش کافی است یا باید کار دیگری هم بکنیم؟
وی ادامه داد: سال ۹۱ این تلنگر را تجربه کردیم و به منطقه درفک گیلان رفتیم و درباره این که چرا پلنگ کشته میشود کار کردیم. وقتی تیم وارد منطقه شد و پرسشنامه پر کردیم همکاران ما دیدند یک جای کار میلنگد و همه چیز به کلی تغییر کرد و نگاه انجمن به حفاظت دگرگون شد و از آموزش به مشارکت مردمی رسیدیم.
مدیر آموزش و مشارکت انجمن یوزپلنگ ایرانی افزود: آنجا فهمیدیم که اگر میخواهیم به حفاظت بپردازیم باید به ریشههای اصلی مشکل بپردازیم. آنجا به این مساله رسیدیم که موضوع اصلی کشته شدن گاو در این جاست نه پلنگ! و هدف ما این شد که به نحوی کشته شدن گاو را کاهش بدهیم. موضوعی که پروژههای بعدی ما را هم تغییر داد و باعث شد نگاهمان محدود نشود به این که به منطقه برویم و آموزشی بدهیم و برگردیم.
پورمیرزایی تاکید کرد: پروژههای بسیاری را با همین تغییر رویکرد پیش بردیم. چند سال بعد موفق شدیم برای نخستین بار با همکاری مردم یک منطقه خارج از مناطق حفاظت شده دوربین بگذاریم در حالی که قبلا داخل مناطق حفاظت شده هم مشکل امنیت دوربینها را داشتیم.
وی ادامه داد: بارها متوجه شدیم که باید روشهایمان را تغییر دهیم و پشتیبان مالی ما هم در این مورد از ما حمایت کرد و به ما هم اعتماد کرد. الان پروژه شکل دیگری پیدا کرده و متممی روی پروژه آمده است.
مدیر آموزش و مشارکت انجمن یوزپلنگ ایرانی در پایان گفت: بسیار خوشحالم که از تغییر روش نترسیدیم و کاری که علم به ما میگفت را انجام دادیم. علمی که میتوانست نه فقط زیستشناسی، که جامعهشناسی و اقتصاد هم باشد.
مسئول بخش پژوهش انجمن یوزپلنگ ایرانی نیز با اعلام این که خشکسالی ایران گریبانگیر حیات وحش شده است گفت: یکی از اقدامات انجمن تامین آب و حفاظت از آن در زیستگاههای یوز ایرانی بوده است.
به گزارش مهر مسئول بخش پژوهش انجمن یوزپلنگ ایرانی در این نشست گفت: یکی از مهمترین کارهایی که انجمن در این سالها انجام داد مساله پایش یوز بود که از اصلیترین کارهای ما بوده است.
عطیه تک تهرانی افزود: از دهه هشتاد دیگر میدانستیم که یوز داریم اما اطلاعات دقیقتری لازم داشتیم. از سال ۱۳۸۹ به فکر افتادیم که مطالعات دقیقتر و وسیعتری در زیستگاههای یوز انجام دهیم.
وی ادامه داد: شروع کار در پارک ملی کویر بود و از سال ۱۳۹۰ در زیستگاههای استان یزد کار گستردهتر شد و پایش را در سه فاز از سال ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۵ انجام دادیم. مجموعا ۹ زیستگاه اصلی یوز از اصلیترین زیستگاه ها غیر از زیستگاه پارک ملی توران را دوربینگذاری کردیم.
مسئول بخش پژوهش انجمن یوزپلنگ ایرانی اعلام کرد: در پایان فاز اول براوردی که داشتیم کمتر از ۷۰ یوز بود و الان متاسفانه آمارمان تغییر کرده و رو به کاهش داشته است.
تک تهرانی با اشاره به مشکلات متعدد در فرایند پایش ادامه داد: در کنار این همیشه دغدغه زیستگاه را داشتهایم. همچنین دغدغه خشکسالی ایران را داشتیم. خشکسالی کلی ایران گریبانگیر حیات وحش ایران هم شده و زیستگاه یوز هم که در مناطق بیابانی است.
وی تاکید کرد: در یکی از زیستگاهها مشکلمان شترهایی بود که آب آبشخورها را به طور کامل در یک نوبت میخوردند. محصور کردن آبشخور به نحوی که همه حیات وحش غیر از شترها بتوانند از آبشخور استفاده کنند اقدام بعدی ما بود. در دو هفته اخیر که بازدید داشتیم محیطبانان گفتند دیگر ندیدیم شترها از آبشخورها آب بخورند و دوربین هم چنین چیزی نشان نداد.
مسئول بخش پژوهش انجمن یوزپلنگ ایرانی در پایان گفت: یک مشکل دیگر این بود که نیاز به محیطبان آب داشتیم! یکی از افراد محلی را استخدام کردیم که به جای محیطبان وظیفه حفاظت آب را بر عهده بگیرد و به این ترتیب یک جفت چشم دیگر هم برای حفاظت به منطقه استفاده شد. همه هزینههای این موضوع را توسط همیاران فراهم کردیم البته همچنان برای سال آینده با توجه به تداوم خشکسالی به کمک نیاز داریم.