قزاقستان، کشوری محصور در خشکی است و تنها ناحیۀ محدودی از آن ساحلی است. در تابستان، دمای هوا در پایتخت اغلب حدود سی درجه است. به عقیده مردم شهر آستانه، پایتخت قزاقستان، زندگی در آنجا، بسیار بی دغدغه و زیباست.
به گزارش زیست آنلاین، معنی کلمۀ «آستانه»، پایتخت است. این شهر در قسمت شمال مرکزی کشور قرار گرفته و تنها در سال ۱۹۸۸ میلادی به عنوان پایتخت قزاقستان انتخاب شد.
خرداد ماه، یکی از گرمترین ماه های سال است و آخر هفته ها زمانی برای بیرون رفتن و استفاده از این آب و هوا است. برخلاف این آفتاب تابستانی، آستانه رسماً دومین پایتخت سرد جهان است.
دمای هوا در زمستان به پایین تر از سی درجه زیر صفر می رسد، به این دلیل است که نباید از کوچکترین اشعۀ آفتاب بی بهره ماند. رودخانۀ یِسیل، از پارک مرکزی شهر عبور می کند.
یک مادر حاضر در پارک می گوید: «من این پارک را دوست دارم چون فرزندانمان می توانند در اینجا شنا کنند و ما می توانیم قایق سواری کنیم. همچنین اینجا ساحلی آرام برای استراحت کردن است. ما این مکان را خیلی دوست داریم و از زندگی در این شهر لذت می بریم.»
این رودخانه نماد شهر است. در سمت راست آن، قسمت های قدیمی و در سمت چپ آن، شهر جدید با آسمان خراش هایش دیده می شود.
موسسۀ اعتبار سنجی مودی، قزاقستان را کشوری با ثبات ارزیابی کرده است. «یِرلان کوزاگَپَنوف»، معاون شهردار آستانه، بت اظهار خشنودی از این امر می گوید: «این مسئله، پیامی روشن برای سرمایه گذاران خارجی است. به این معنا که آنها می توانند با اعتماد کامل در کشور ما سرمایه گذاری کنند.»
موسیقی و رقص در شاهرگ های این شهر جریان دارد. شهری که طی سه سال گذشته، شاهد ساخت و سازهای بسیاری بوده است و تلاش دارد جایگاه خاصی برای خود در آسیا پیدا کند. برای بعضی از قزاق ها این سوال وجود داشت که آیا برگزیدن آستانه به عنوان پایتخت، با توجه به زمستان های سرد و دورافتادگی آن در منطقۀ مرکزی آسیا انتخاب مناسبی است؟ و آیا توسعۀ آن هزینۀ بالایی ندارد؟
حال می توان گفت این تغییرات به آرامی و با توجه به خواسته های شهروندان انجام گرفته است. یک کارگر بازنشسته دوران قدیم را به خاطر می آورد: «راه رفتن در خیابان های آستانه سخت بود. از محل زندگی من تا مرکز شهر در پاییز و بهار همه جا گل آلود بود. بعضی از مردم چکمه های خود را فقط برای رسیدن تا ایستگاه اتوبوس می پوشیدند. اکنون همه چیز تغییر کرده است.»
بیشتر بخوانید: گردشگری روستایی چگونه بر توزیع درآمدها تاثیر می گذارد؟تاریخ قزاقستانکشوری که امروزه به اسم قزاقستان می شناسیم در گذشته های خیلی دور منطقه ای بوده که ساکنان اولیه آن اقوامی به اسم سکاها بودند. این اقوام مردمی ایرانی تبار و کوچ نشین بودند و قدمت حضورشان در این منطقه به قبل از هخامنشیان می رسد. این قوم در طول تاریخ به شکل پراکنده در نقاط گوناگون ساکن بودند. این مناطق شامل آسیای میانه، از ترکستان چین تا دریای آرال، همچنین قسمت هایی از ایران و نیز تا رود دن و رود بزرگ دانوب بصورت نامتمرکز مسکن داشتند. اما در نقاط گوناگون نام آنها تغییر کرد و با نامهای مختلفی مثل سکیتها، آلانها و ماساژتها شناخته می شدند. بعد ها اقوام و مردمانی ترک تبار از قرن پنجم مهاجرت و نفوذ به این مناطق را شروع کردند.
تاریخ قزاقستان از گذشته تا امروزدر تقسیمات جغرافیایی، قزاقستان در رده کشورهای آسیایی قرار گرفته و این کشور را در این طبقه قرار داده اند. این کشور با وسعتی حدود ۲۷۰۰۰۰۰ کیلومتر مربع مساحت، بزرگ ترین کشوری است در دنیا که در خشکی محصور شده است. کشور امروزی قزاقستان از دریای خزر تا کوههای آلتای امتداد دارد و تقریبا ۲۰ درصد این سرزمین آن طرف کوههای اورال واقع شده که از نظر جغرافیایی قسمتی از آن در اروپا قرار دارد. قزاقستان در شمال در دشتهای سیبری و در جنوب با بیابان های آسیای میانه هم مرز است.
کلمه قزاقستان از دو قسمت تشکیل شده و شامل قزاق و پسوند فارسی ستان است و منظور سرزمین قزاقها است. کلمه قزاق که از ریشه ترکی قز گرفته شده معنی آن یعنی کوچنده و مردمی که کوچ می کنند. ریشه کلمه ترکی قز هم به معنی کوچ کردن است که زندگی کوچ نشینی قزاقها را مورد اشاره قرار می دهد. بنابراین مردم این سرزمین در گذشته مردمی کوچ نشین بودند، اما اگر بخواهیم تاریخ قزاقستان را از نظر تاریخی و باستانی مورد بحث قرار دهیم همان طور که گفته شد سکا ها ساکنان اولیه این سرزمین بودند و در این مناطق زندگی می کردند.
در تاریخ قزاقستان این سکاها هر چند قبیلههای متعددی را بوجود آوردند اما در دو طرف اوراسیا بصورت پراکنده و نامتمرکز وجود داشتند. عده ای از آنها در بخش شرقی دریای خزر دیده می شدند و دسته ای دیگرشان در نواحی غربی دریای خزر مسکن داشتند. هرودوت پدر تاریخ می نویسد اقوام سکاها خودشان را سکلتث می دانستند اما پارس ها و شاهان هخامنشی مثل داریوش بزرگ به آنها سکا می گفتند و منظور نیرومند، جنگجو و قوی بود در حالی که یونانی ها به سکاها پیاله به دوش و یا خانه به دوش می گفتند.
امادر قسمت شرقی منطقه سکا نشین، شاهد نفوذ چین در فرهنگ بدوی هستیم که در این منطقه غالب بود. در حالی که در نواحی مرکزی عناصر ایرانی پر رنگتر بود و در نواحی غربی هم عناصر یونانی به چشم می خورد. با همه این ها و بر خلاف این تنوع گرایشی فرهنگ بیگانه آنچه که در سرتاسر این منطقه آشکار بود و غلبه داشت فرهنگ بدوی بود که در آلتایی به صورت ناپخته وجود داشت و در بین سکاهای سلطنتی مستقر در روسیه جنوبی از جا افتادگی و پختگی بیشتری برخوردار بود.
این اقوام یعنی سکاها در دوره گذشته آنقدر عامل مهمی محسوب می شدند که تاریخ نگار معروف یعنی هرودوت به اهمیت آنها پی برده و هرودوت یک بخش کامل از تاریخ بزرگ خود را درباره آنها نوشت. اما استرابون تاریخ نگار و جغرافیدان دیگر، منطقهٔ دوبروجا را سکائستان کوچک نام گذاشت در حالی که سرتاسر مناطق جلگه ای که در شمال و شمال شرقی دریای سیاه قرار داشتند سکائستان خاوری نامید.
در تاریخ قزاقستان در آغاز قرن هشتم پیش از میلاد هونها به این سرزمین مهاجرت کردند و بعدها ترکان قبچاق در قزاقستان ساکن شدند. این ترکان از کوهستانهای آلتای به اینجا آمده بودند در محدوده ی دریاچه آرال و دشت قبچاق زندگی می کردند. قزاقها شاخه ای دیگر از ترکان قبچاق محسوب می شوند. در قرن سیزدهم میلادی در تاریخ قزاقستان که هجوم قوم مغول به این مناطق شکل گرفت، این نواحی بوسیله امپراتوری چنگیزخان مغول مورد تصرف قرار گرفت و تاریخ قزاقستان وارد مرحله جدیدی شد.
بعد از مرگ چنگیز، امپراتوری گسترده اش بین وارثان و فرزندانش تقسیم شد و سرزمین قزاقستان امروزی سهم یکی از پسرانش به اسم جغتای شد اما بخش غربی و بخش های شمالی سهم گنقیز نوه چنگیزخان شد و به او ارث رسید. علت اینکه ما در تاریخ قزاقستان شاهد نفوذ عناصر مغولی هستیم این است که این قوم در این سرزمین به مدت طولانی حکومت کرد و تا مدتها قدرت داشت.
اما درباره تاریخ قزاقستان در دوره معاصر باید گفت بعد از انقلاب اکتبر و شکل گیری اتحاد جماهیر شوروی این منطقه به عنوان جمهوری سوسیالیستی قزاقستان شوروی به یکی از جمهوری های اتحاد جماهیر شوروی مبدل شد و پس از فروپاشی شوروی قزاقستان به عنوان کشوری مستقل مثل بسیاری از جمهوری های شوروی سابق استقلال خود را بدست آورد و بنابراین روز ۱۶ دسامبر ۱۹۹۱ در تاریخ قزاقستان یک روز مهم و سرنوشت ساز محسوب می شود چون این جمهوری آخرین جمهوری شوروی سابق بود که به استقلال دست یافت و استقلال خود را اعلام کرد.
امروزه سیستم حکومتی قزاقستان دمکراتیک است و از نوع جمهوری ریاستی است که رئیس جمهور در کشور دارای قدرت بالایی است و در راس دولت و کشور است در این کشور پارلمان دارای قدرت قانونی است و دولت قدرت اجرایی را در اختیار دارد.
از رهبران دوره سلطه کمونیسم در قزاقستان نورسلطان نظربایف بود که بعد از کسب استقلال به مقام ریاست جمهوری این کشور رسید. طبق قانون قزاقستان که در سال ۲۰۱۰ میلادی این قانون در تاریخ قزاقستان تصویب شد، اولین رئیس جمهور کشور قزاقستان بعد از استعفای خود هم مصونیت کامل قضایی دارد و طبق این قانون برای رئیس جمهوری اولیه قزاقستان امکان بازداشت و حبس وجود ندارد و نمی توان برای هر عملی که در دوره ریاست جمهوری و حتی بعد آن انجام داده او را مورد بازخواست قرار داد.
این مصونیت فراتر از این بوده و شامل اموال رئیس جمهور اولیه و همچنین خانواده او میشود. در حال حاضر آستانه پایتخت قزاقستان است و از آنجا که دسته هایی از ملی گرایان هم از روس های داخل روسیه و هم شامل گروهایی از داخل قزاقستان ادعای الحاق دوباره نواحی شمالی قزاقستان به روسیه را دارند همین مساله باعث شده رئیس جمهوری قزاقستان به فکر انتقال پایتخت باشد و باعث شد قزاق های زیادی به پایتخت جدید انتقال داده شوند که مساله الحاق و ادعای ملی گرایان هم رفته رفته حل شد.
بیشتر بخوانید: چگونه گردشگری پایدار، آینده جهانگردی را متحول میکند؟ قزاقستان؛ برج بایترک در شهر آستانه، نماد پرنده خوشبختیساخت برج بایترک در شهر آستانه قزاقستان در سال ۱۹۹۷ آغاز شد، همان سالی که پایتخت کشور از آلماتی به آستانه انتقال یافت. این برج اکنون نماد افسانه پرنده جادوی خوشبختی در قزاقستان است. نخستین گزارش ز مجموعه پنج قسمتی «کارت پستال» تلویزیون یورونیوز درباره قزاقستان، از این برج بازدید کرده ایم.
درباره برج بایترک ارتفاع این برج ۱۰۵ متر است سکوی تماشا در ارتفاع ۹۷ متر قرار دارد ارتفاع این سکو نماد سال ۱۹۹۷ میلادی است که آستانه پایتخت شد برج نماد درخت زندگی و تخم مرغی زرین است دو آسانسور بازدیدکنندگان را به بالای برج می بردرشد ورزش سورتمهرانی در قزاقستانورزش سورتمهرانی در قزاقستان رو به رشد است. فدراسیون سورتمهرانی قزاقستان در ژانویه سال ۲۰۱۸ آغاز به کار کرد و یک ماه بعد به عضویت فدراسیون جهانی سورتمهرانی درآمد.
اِسوِتلانا خودیاکووا مدیر فدراسیون سورتمهرانی قزاقستان است. او که خودش سگهای سورتمه تربیت میکند تلاش دارد تا این ورزش را در قزاقستان توسعه بدهد.
وی میگوید: «ورزشکاران ما هنوز چندان حرفهای نیستند چون فدراسیون ما تازهکار است. ماه اوت به اومسک در سیبری رفتیم تا تجربه کسب کنیم. حالا تلاش داریم این ورزش را در کشور توسعه بدهیم. ما کسانی را که سگ دارند تشویق میکنیم. این افراد هم انگیزه دارند و هم میتوانند با این یادگیری این ورزش سگهای خودشان را بهتر تربیت کنند.»
فقط سگها یکساله و بزرگتر بعد از شش ماه تعلیم دیدن میتوانند کشیدن سورتمه را شروع کنند. بعد آنها را با سگهایی که تجربه بیشتر دارند به سورتمه میبندند.
خانم خودیاکووا میافزاید: «باید همه چیز از جمله وزن سورتمه، نشیمن و وضعیت سگها را محاسبه کرد و برای این کار فرمول خاصی وجود دارد که در نهایت تعیین میکند چند سگ میتوانند چه سورتمهای را با چه وزنی حمل کنند.»
با پرواز بر فراز کوهستان شروع میکنیم؛ تجربهای که همیشه در ذهن شما خواهد ماند. این پرواز در زمستان ۱۵ دقیقه طول میکشد حال آنکه در فصل گرم میتوان تا نیم ساعت از آن بهره برد. اوژنی اورسکین مدیر مدرسه پروازی ساموریک می گوید:«سیمبُلاغ مرتفعترین نقطه قزاقستان برای پاراگلایدر است. ارتفاع قله ۳۲۰۰ متر از سطح دریاست. بلندترین و طولانیترین پروازهای ما اینجا و در میان این کوهها انجام میشود. من حدود سی سال پرواز کردهام. از بچگی دوست داشتم خلبان شوم و زمانی خواندم که پاراگلایدر انسان را یک قدم به آسمان نزدیکتر میکند و این شد که تصمیم گرفتم به سراغ این ورزش بروم.»
اما وقتی پایمان به زمین میرسد کفشهای مخصوص راه رفتن روی برف میپوشیم و بعد اسکیکنان از کوه پایین ميرویم تا به تماشای غروب آفتاب در کوهستان بنشینیم.
در پایان این سفر زمستانی هیچ سرگرمیای بهتر از اسکی روی یخ در شب نیست.
پیست اسکی مِدِئو با ۱۶۹۱ متر ارتفاع از سطح دریا یکی از معروفترین پیستهای اسکی روی یخِ جهان است. دست کم ۱۲۵ رکورد جهانی این رشته در پیست مِدِئو ثبت شده است.