زیست آنلاین: اولین نشست از هم اندیشی ملّی موافقت نامه اقلیمی پاریس در دانشگاه تهران برگزار شد و اقلیم شناسان و مختصصان در خصوص وقوع یا عدم وقوع تغییر اقلیم و منشأ انسانی یا طبیعی این پدیده به بحث و تبادل نظر پرداختند.
به گزارش زیست آنلاین، در این نشست که توسط معاونت پژوهشی دانشگاه تهران و با همکاری پردیس دانشکده های فنی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشکده اقتصاد، دانشکده جغرافیا، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، مؤسسه ژئوفیزیک و مؤسسه ملی تغییر اقلیم و محیط زیست دانشگاه تهران در تالار شهید دهشور دانشکده علوم برگزار شد، اقلیم شناسان و مختصصان در خصوص وقوع یا عدم وقوع تغییراقلیم و منشأ انسانی یا طبیعی این پدیده به بحث و تبادل نظر پرداختند. دکتر قاسم عزیزی، عضو هیئت علمی دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران که مدیریت پنل را بر عهده داشتند، در ابتدا مفاهیم اولیه تغییر اقلیم و دیدگاه های مختلف در این باره را مطرح کردند و سپس هر یک از اعضای پنل در حدود بیست دقیقه به ارائه نظر خود درباره این مسأله پرداختند.
دکتر بهلول علیجانی با ذکر توضیحاتی درباره تغییر اقلیم و ارائه نمودارهای مختلفی در این زمینه، اشاره کردند که افزایش دمایی که از نیمه دوم قرن بیستم به شکل ناگهانی نمود پیدا کرده است، بیش از آستانه تحمل اکوسیستم های زمین برای تغییر بوده و این افزایش بیش از افزایش دمایی است که بدلیل دوره ی دامنه بالاروی دمایی بوجود آمده است، بنابراین این افزایش دما منشأ انسانی داشته و بیش از مقداری است که از نوسانات تاریخی دمایی انتظار میرفت. دکتر یوسف قویدل رحیمی عضو هیأت علمی دانشگاه تربیت مدرس با اشاره به نمودارهای افزایش روزهای یخبندان در شمال غرب گیلان، بیان کردند که در این منطقه از کشور که ادعا میشود بیشترین تأثیر را از گرمایش جهانی داشته است اتفاقا رفته رفته دچار سرمایش شده است. ایشان همچنین با اشاره به نظریات مختلفی من جمله سرمایش جهانی در سالهای آتی بر اساس نمودار لکه های خورشیدی، تأثیر عمده تغییرات دمایی در کشور را ناشی از گازهای CFC و عوامل دیگر دانستند و نیز نمودارهای GCM را منطبق با واقعیت ندانستند. دکتر صادق ضیائیان، رئیس دفتر مرجع ملی IPCC با اشاره به نمودارهای هواشناسی کشور بیان کردند که افزایش تبخیر و تعرق پتانسیل، کاهش بارش و افزایش دمای ۱.۵ تا ۲ درجه ای در پنجاه سال گذشته وضعیت کنونی را شکل داده است. ایشان افزودند که در ۱۱ سال گذشته هیچ سال تری نداشته ایم و این باعث شده که خشکسالی های گذشته انباشته شود. ایشان با اشاره به سناریوهای مختلف در انتشار گازهای گلخانه ای، افزودند که تنها در سناریوی خوشبینانه در پایان قرن جاری افزایش دمای ۱.۵ تا ۲ درجه و در سناریوی بدبینانه ۵ تا ۷ درجه افزایش متوسط درجه حرارت خواهیم داشت که این فاجعه است. دکتر علی اکبر شمسی پور، عضو هیئت علمی دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران، با اشاره به مقیاس های زمانی در شرایط اقلیمی، اشاره کردند که در مقیاس بسیار کلان در دوره سرد ناهنجار قرار داریم اما در مقیاس کوچکتر زمانی در دوره گرم و نرمال قرار داریم. ایشان اضافه کردند که در طی دوره صد ساله ۱۸۸۰ تا ۱۹۸۰ تنها ۰.۸ درجه افزایش دمای متوسط داشته ایم و در دوره ی ۱۹۹۵ تا ۲۰۱۵ افزایش دما نداشته ایم. ایشان به نظریات پژوهشگران مخالف تغییر اقلیم اشاره کردند، از جمله اینکه اثر افزایش غلظت کربن دی اکسید در قرن ۲۰ و ۲۱ تاثیری بر اقلیم نداشته است و همچنین ایستگاه های دماسنجی در کره زمین بشکل مناسب توزیع نشده است و دماسنج ها در اکثر ایستگاه های دماسنجی در کشور امریکا در نزدیک آسفالت ها و پیاده راه ها هستند که تحت تأثیر عوامل انسانی داده های غلط تولید میکنند. در پایان برنامه میهمانان نشست به پرسش های حضار در سالن پاسخ دادند.