ایران به واردکننده انرژی خواهد شد

به گزارش زیست آنلاین، دکتر مجید شفیع پور، عضو هیأت علمی دانشکده فنی دانشگاه تهران در نشست هم اندیشی ملّی موافقت نامه اقلیمی پاریس، بعنوان مدیر پنل، با یادآوری تاریخچه ای از انعقاد توافق پاریس و تهیه متن سند مشارکت ملی تعیین شده ایران (INDC)، گفت: تنها کشورهای معدودی به جز ایران هنوز رسماً با تصویب در پارلمانهای خود به توافق پاریس نپیوستند اما هیچ کدام جزو ۱۰ منتشرکننده بزرگ دنیا و ۲۰ اقتصاد اول دنیا نیستند.
وی افزود: تصمیم کشورهای دنیا در اجلاس متعاهدین COP۱۹ این بود که هر کشور آزادانه خودش بگوید که در زمینه کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و سازگاری اقلیمی چه کارهایی میتواند انجام دهد، اما در این میان لازم به ذکر است، تا به ین مساله اشاره شود که اعلام INDC ایران یک ماه قبل از توافق پاریس بود و شامل قصد ایران برای اقدامات کاهش انتشار است و تعهدآور نیست.
مدیر پنل با اشاره به آنکه نقش سازمان ملل و سازمانهای تابعه آن کمک به کشورها در اجرای نرم همکاریها و برطرف کردن موانع دستیابی به برنامه هاست، خاطر نشان کرد: ما امروز در ایران با افزایش دو درجه ای متوسط دما روبه رو هستیم، یعنی چیزی که دنیا برنامه دارد تا ۸۰ سال آینده از آن فراتر نرود ما به آن رسیده ایم، پس کشوری آسیب پذیر هستیم.

در ادامه نشست، دکتر محسن ناصری، عضو هیأت علمی دانشکده فنی دانشگاه تهران و دبیر سابق کارگروه ملی تغییر اقلیم، مبانی نگارش INDC ایران را تشریح کرده و اظهار داشت: ما در سالهای گذشته در کنار کشوری مثل کره جنوبی افزایش انتشار داشته ایم اما ارزش افزوده بسیار کمتری تولید کرده ایم. انتشار گازگلخانه ای در کشور ما ظاهراً تابعی از میزان تولید ناخالص نیست، چه تولید داشته باشیم چه نداشته باشیم فرایندهای صنعتی موجود انتشار خود را ادامه میدهند.

وی افزود: قانون اصلاح الگوی مصرف بعنوان یک سند بالادستی در کشور ما، کاهش ۵۰ درصدی شدت انرژی را برنامه ریزی کرده که معادل ۵۴ درصد کاهش انتشار گازهای گلخانه ایست.

علاوه بر آن، رشد اقتصادی سالیانه ۸/۵ درصد تا سال ۲۰۳۰ درنظر گرفته شده و اطلاعات و برنامه های کلیه سازمانها و دستگاههای مربوطه گرفته شد تا هم رویه ی موجود را پیدا کنیم و هم پتانسیل کاهش انتشار در کشور و هزینه های آنرا خود دستگاه ها گزارش کرده اند. با لحاظ این پتانسیل ها ظرفیت کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ۲۱۰ میلیون تن در سال هدف خواهد بود که معادل ۱۲ درصد کاهش انتشار است.
دبیر سابق کارگروه ملی تغییر اقلیم، افزود: اگر برنامه های کاهش انتشار پیگیری نشود و روند موجود مصرف انرژی ادامه یابد، طبق گزارش سازمان بهینه سازی مصرف سوخت، ایران از سال ۱۴۱۰ واردکننده انرژی خواهدبود و مزیت صادرات انرژی را از دست خواهدداد. ما میتوانیم تا یک سوم توان مصرفی کشور را از طریق بازسازی و بهسازی تکنولوژیهای موجود بدست آوریم و این مانند یک منبع جدید انرژی خواهد بود.
مهندس حمید چیت چیان، وزیر سابق نیرو نیز با اشاره به مطالعات انجام شده در وزارت نیرو در زمینه پتانسیل های کاهش انتشار، بیان کرد: در مطالعات انجام شده، ۱۷۰ راهکار مختلف برای کاهش انتشار، به همراه پتانسیل کاهش انتشار و هزینه آنها بررسی شده است. این راهکارها به چند گروه تقسیم میشوند.
راهکارهای اول، در مقایسه با حالت جایگزین هم سودآور هستند و هم سرمایه گذاری کمتری لازم دارند. مانند کاهش تلفات برق در شبکه.

راهکارهای دوم، سودآور هستند ولی سرمایه گذاری بالاتری طلب میکنند مثل حرکت از نیروگاه های گازی به سیکل ترکیبی. راهکارهای سوم هزینه بر هستند.
تنها راهکارهای گروه اول جوابگوی برنامه های INDC هستند، این یعنی برنامه مشارکت ملی ایران نه تنها برای کشور هزینه بر نیست، بلکه اجرای این برنامه ها که در واقع برنامه هاییست که کشور خارج از توافق پاریس هم بدنبال آنهاست نهایتاً سودآور است. پس چرا برنامه های خودمان را جزو تلاشمان در کاهش انتشار گازهای گلخانه ای اعلام نکنیم؟
تنها با جمع آوری گازهای همراه نفت و فلرینگ پالایشگاه ها برنامه ی ۴ درصدی بدست خواهد آمد. این سرمایه گذاری قرار نیست از جیب دولت انجام شود بلکه بخش خصوصی این اقدام را پیش خواهد برد.

بیشتر بخوانید: توافق نامه پاریس دولتمردان را رویاروی هم قرار داده است آخرین نشست هم اندیشی ملّی موافقت نامه اقلیمی پاریس برگزار شد

آخرین نشست هم اندیشی ملّی موافقت نامه اقلیمی پاریس برگزار شد

در ادامه، دکتر محمدحسن پنجه شاهی، عضو هیأت علمی دانشکده فنی دانشگاه تهران هم به مطالعات خود درباره انتشار صنایع شیمیایی و پتانسیل های کاهش انتشار در آنها اشاره کرده و با توجه به نزدیکی نتایج بدست آمده مطالعات خود با مطالعات وزارت نیرو و دفتر تغییر اقلیم اذعان کرد: اگر چنانچه فقط سناریوی استفاده از تکنولوژی انرژی های تجدیدپذیر را بکار بگیریم ۱۰ درصد، اگر فقط ارتقای بهره وری را لحاظ کنیم ۴۰ درصد و ترکیب این دو ۵۰ درصد مصرف انرژی را کم خواهدکرد که بترتیب معادل ۲۲، ۳۸ و ۵۰ درصد کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در سال ۲۰۳۰ نسبت به سناریوی روند فعلی یا BAU ست.
وی افزود: مشکل در کشور ما نه تحریم است، نه سرمایه و نه تکنولوژی، مشکل سوء مدیریت است.

در ادامه نشست، دکتر بهرام طاهری، عضو هیأت علمی دانشگاه امیرکبیر و رئیس مرکز HSE و نکسوس بنیاد دانشگاه امیرکبیر، به اهمیت دیدگاه نکسوس در حل مشکلات زیست محیطی و فرصتی که این تفکر ایجاد میکند پرداخت و گفت: حدود ۳۰ درصد از قدرت خرید مردم دنیا صرف تبدیل ارز شده و به تولید ناخالص تبدیل نمی شود. در ایران نسبت برابری قدرت خرید به نرخ تبدیل بازار حدود ۵ است، این یعنی اگر یک اروپایی ۱ یورو در ایران سرمایه گذاری کند، ۵ یورو کار و محصول برداشت خواهد کرد. این مزیت بهمراه تحصیلات عالی بالا در ایران فرصتی بی نظیر برای حرکت کشور بسمت تفکر نکسوس برای حل مشکلات محیط زیستی و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای پدید می آورد.
بطور مثال در تفکر نکسوس، میتوانیم گازهای گلخانه ای خروجی نیروگاه CHP (تولید همزمان برق و حرارت) را به یک گلخانه بدهیم، چرا که اگر غلظت CO۲ در گلخانه حدود ۹۰۰ ppm باشد، راندمان گلخانه بالا رفته، شدت تولید غذا افزوده شده و تعرق گیاه کمتر شده و آب کمتری مصرف خواهد کرد. همچنین اگر میزان آب مصرفی، ارزش اقتصادی تولیدی، خاک مصرفی را با هم در نظر بگیریم میتوانیم به میزان مناسب بودن هر کشت هر گیاه پی ببریم.
در نهایت، دکتر مجید احمدیان، عضو هیأت علمی دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران، سخنرانی خود را به اقتصاد انرژی اختصاص داد و گفت: از دهه ۷۰ در امریکا، پی بردند که علت بهره وری پایین تر امریکا نسبت به رقبایی مثل ژاپن، درنظر نگرفتن عامل انرژی در تابع تولید است.

وی افزود: سیاستگذاری باید بسمت تجزیه ی شدت انرژی در بخش های مختلف حرکت کند که بفهمیم کدام قسمتها بیشترین تأثیر را در آن داشته اند.

احمدیان، اظهار کرد: در اقتصاد سبز، تکنولوژیهای کاهش انتشار و نیز تابع خسارت درنظرگرفته میشود. بنابراین محصولات جانبی هر تکنولوژی نیز -مانند گازهای گلخانه ای- در تکنولوژیهای کاهش انتظار دیده میشوند.
ما در کشور باید بسمت تلفیق حسابهای مالی با حسابهای محیط زیستی حرکت کنیم. بعنوان مثال با داشتن ترازنامه آب میتوانیم معضلاتی مثل خشک شدن دریاچه ارومیه و تالابها را بررسی کنیم. به همین ترتیب در چارچوب توافقی مثل توافق پاریس به این منظور در مورد گازهای گلخانه ای دست خواهیم یافت.

در پایان نشست، اعضای پنل به پرسشهای حضار در سالن پاسخ دادند.

در این نشست که توسط معاونت پژوهشی دانشگاه تهران در تالار ایرج افشار کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران برگزار شد، اساتید دانشگاه و اهالی صنعت در خصوص برنامه مشارکت ملی ایران و مسائل محیط زیستی، اقتصادی و فنی مربوط به آن دغدغه ها و دیدگاههای خود را بیان کردند.

بیشتر بخوانید: تغییرات اقلیم منافع ملی را تهدید می کند آخرین نشست هم اندیشی ملّی موافقت نامه اقلیمی پاریس برگزار شد

https://zistonline.com/vdcfj0dc.w6dx0agiiw.html