اگر بتوانیم حرکت زنان ایرانی به سمت پیشرفت و برابری با مردان را یکپارچه در نظر بگیریم، نقش زنان محلی ایران در این حرکت کمرنگ است و یا دستکم طنین صدای آن بلند نیست. شنیده نشدن زن روستایی کلیت حرکت را به خطا می برد، زیرا در ایران دهها هزار روستا وجود دارد و حتی اگر بسیاری از آنها کم جمعیت یا خالی از سکنه شده باشند نیز مهاجرانی که از روستا به شهر-اغلب حاشیه شهرهای بزرگ- کوچ کردهاند همچنان از نظر فرهنگی و حتی اقتصادی مانند گذشته خود زندگی می کنند.