زیست آنلاین: تنوع زیستی حیاتی است که کل زندگی در این سیاره را متعادل نگه می دارد، اما با این حال، خود از طریق بحران های آب و هوایی و تغییرات اقلیمی تهدید می شود.
به گزارش زیست آنلاین، پیمان آب و هوا پاریس در سال ۲۰۱۶ به اجرا در آمد، اما چندین سال بعد، درست در سال ۲۰۲۰ بعضی از کشورها تصمیم گرفتند، اهداف جدیدتر و عمیق تری را به سوی خود جلب کنند. برای انجام این کار، آنها نیاز به یک برنامه جامع، روشن و مختصر داشتند که تمام شرایط و ضوابط را برای تبدیل تمامی وعده های گفته شده به اعمال درست و اجرایی تنظیم کند. در سراسر جهان، دولت ها، شرکت ها و سایر ناظران به طور فعال سیاست ها و سرمایه گذاری هایی را برای جلوگیری از تغییرات اقلیمی آماده کرده اند و اکنون این سیاست ها و سرمایه گذاری ها باعث کاهش انتشار گازهای گلخانه ای از انرژی، حمل و نقل و سایر بخش های کلیدی اقتصاد می شود. اما آنها همچنین "راه حل های طبیعی آب و هوایی" (NCS)، را به عنوان مجموعه ای از روش های مدیریت اکوسیستم ارائه می دهند که می تواند جنگل ها، تالاب ها، چمنزارها و زمین های کشاورزی را به مشارکت در تغییر آب و هوا برای جلوگیری و حتی جذب انتشار کربن دی اکسید، جلب نماید. علم به ما می گوید که اگر ما برای اجتناب از بدترین اثرات تغییرات آب و هوایی، از راه حل های آب و هوایی طبیعی استفاده کنیم مشکلات و تناقض ها را به بهترین نحو حل کرده ایم. با این حال، ناکامی هایی مانند نظرسنجی ناقص توافق نامه پاریس نیز از آن دست عواملی است که موجب نگرانی در میان سهام داران در بازار کربن شده است، چراکه آنها نمی توانند با اطمینان سیاست ها و برنامه هایی را که از NCS پشتیبانی می کنند، افزایش دهند. بر طبق آنچه پیشتر نیز به آن اشاره شد، این بدان معنا است که چه از طریق علمی و چه از راه تجربه های مکرر بخواهیم از اثرات مخرب تغییرات آب و هوایی، اجتناب کنیم، باید به راه حل های طبیعی روی بیاوریم.
چرا راه حل های آب و هوایی طبیعی بسیار مهم است؟تغییر آب و هوا شاید بزرگترین تهدید برای سرزمین ها و آب هایی است که زندگی بشر و تمام موجودات به آن بستگی دارد. اما این منظر به خودی خود، از پتانسیل لازم برای کمک به جلوگیری از تغییرات آب و هوایی برخوردار است، از این رو می توان دریافت تنها با تکیه بر راه حل های طبیعی می توان، این مهم را به انجام رساند. محققان دریافتند تا سال ۲۰۳۰، کاهش ۳۷ درصدی از انتشار گازهای گلخانه ای یک نیاز حتمی است. گزارش ویژه IPCC ۲۰۱۸ با تکیه بر افزایش ۱.۵ درجه، این موضوع را بدون تردید بیان می کند که افزایش دما در حال حاضر اکوسیستم های زمینی را به طور قابل توجهی در سراسر دنیا، تغییر داده است، از این رو کاهش فوری ۱.۵ درجه سانتیگراد از دمای جهانی و جلوگیری از انتشار بیشتر گازهای گلخانه ای، یک امر ضروری به شمار می رود. بر طبق مطالعات، مناظر طبیعی دارای توانایی بالقوه برای محدود کردن تغییرات آب و هوایی است، محققان اظهار دارند، تا سال ۲۰۳۰ کاهش ۳۷ درصدی کاهش انتشار گازهای گلخانه ای یک نیاز اساسی است که به هیچ عنوان نباید نادیده گرفته شود، در غیر این صورت با تغییر در اکوسیستم های طبیعی، حیات بسیاری از موجودات را از بین می برد و موجب کاهش بالقوه تنوع زیستی خواهد شد. به منظور این تغییر، در جایی که محدودیت های مالی مانع تلاش های جوامع محلی و مالکان نشود، بازارهای کاهش کربن می توانند فرصت های جدیدی برای توسعه پایدار ایجاد کنند. چنین پروژه هایی که در جهت کاهش راندمان کربن، انجام می شوند اگر به درستی به کار گرفته شوند، می توانند به جنگل زدایی جهانی کمک کنند، توسعه پایدار را افزایش دهند و سریعتر به اهداف انتشار کربن خالص دست یابند.
حرکت به جلو، با هم برای کنترل تغییرات اقلیمی تحقیقات و مطالعات گوناگون به طور فزاینده ای اشاره می کنند که چگونه بازارهای کربن می توانند به حمایت از اهداف اقلیمی کشور خود و دیگر کشورها کمک کنند. در عین حال، بسیاری از ذینفعان با هم متحد شده اند تا مبنای همکاری بین المللی را بنیان بگذارند. گروهی از ۲۱ کشور - از جمله ایالات متحده، آلمان و سایر اقتصادهای بزرگ - موافقت کردند که برای "یکپارچگی محیط زیست سازوکارهای بازار" همکاری کنند و کمیسیون اروپا گفتگو های مداوم بین کارشناسان بازار کربن را برای ترویج بهترین شیوه ها تسهیل می کند. به عنوان مثال، صندوق بین المللی و سرمایه گذاران مالی FCPF ، بودجه ای برای کمک به مشارکت کاهش کربن جنگل، ایجاد کرده اند.
اخیرا قراردادهای کاهش دهنده کربن جنگل به موافقت دولت های جمهوری دموکراتیک رسیده است، این موافقتنامه اعتبارات بین المللی و بودجه های فراوانی را در ازای تلاش های جامعه را برای کاهش جنگل زدایی و تخریب جنگل پاداش خواهد داد. این تغییرات سبب می شود که توانایی جهانی برای حرکت سریع به استفاده از بازارهای کم کربن و راه اندازی مالی برنامه های وابسته به آن، فراهم شود. از این رو می توان گفت، در حال حاضز، به ایجاد سیاست های مربوطه برای گسترش همکاری و ایجاد فرایندهای داخلی و اجزای ضروری نیاز داریم، که این امر بر عهده بازیگران اقتصادی هر یک از دولت ها است.
در نهایت باید خاطر نشان کرد، در عمل، رویکرد توافقنامه پاریس برای مقابله با تغییرات آب و هوایی طبقاتی، به این معنی است که هر دو بخش دولتی و خصوصی باید خود فرصت ها و مسئولیت های مربوط به اقدامات اقلیمی را شناسایی کنند./ منبع: greenbiz
جهت مشاهده مهمترین مطالب مرتبط می توانید بر روی هر یک از عناوین زیر کلیک کنید: