زیست آنلاین: اهدف کاهش گازهای گلخانه ای برای به صفر رساندن آن ها در سال ۲۰۵۰ گامی ضروری برای مقابله با اثرات مخرب تغییر اقلیم است، اما به تنهایی کافی نخواهد بود.
به گزارش زیست آنلاین، دولت مردان به تازگی تمرکز خود را بر روی تغییرات اقلیمی از دست داده اند، با وجود تهدیدهای موجود، انگلستان بی پروا هنوز هم از معادن زغال سنگ خود استفاده می کند.
البته باید به این نکته نیز اشاره کرد که، یکی از مهمترین تصمیمات نخست وزیر این دولت، تعیین اهداف قانونی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای تا سال ۲۰۵۰ در انگلستان است.
اگر انگلستان موفق به اجرای برنامه خود شود، سهم این کشور در گرمایش جهانی تا سال ۲۰۵۰، به صفر خواهد رسید.
بررسی BP در مورد استفاده از انرژی در جهان برآورد می کند که انتشار CO۲ جهانی در سال ۲۰۱۸ بیش از ۲ درصد افزایش یافته است و این میزان افزایش، سریع ترین رشد در طول هفت سال گذشته بوده است.
در حال حاضر، خط مشی روشنی برای تغییر نحوه تولید، توزیع و مصرف انرژی ایجاد شده است که رعایت به تمام دستورالعمل های آن ضروری است.
گسترش و توسعه اقتصاد سبز در بریتانیا که مفهوم آن از سال ۲۰۰۷ گنجانده شد، تا کنون به تصمیم گیری های اصلی اتحادیه اروپا برای اجرای اهداف سبز کمک های بسیای کرده است.
کاهش گازهای گلخانه ای تا سال ۲۰۲۰، حداقل ۲۰ درصد کمتر از سال ۱۹۹۰ بوده است؛ این تفاوت در میزان توسعه مصرف از انرژی های تجدیدپذیر؛ و کاهش ۲۰ درصدی مصرف سایر منابع انرژی، تأثیر چشمگیری به شمار می آید.
تا یک دهه پیش، تامین ۸۰ درصد برق انگلستان به سوختهای فسیلی وابسته بود. اما در حال حاضر، تقاضای برق در انگلستان نه تنها کاهش می یابد، بلکه این کشور نیز تقریبا نیمی از آن را از منابع کم کربن تامین می کند. آنچه که از معامله اتحادیه اروپا در سال ۲۰۰۷ حاصل شد، مجموعه ای از تصمیمات ملی در انگلستان بود، مانند حذف زغال سنگ و سرمایه گذاری در انرژی های تجدید پذیر. با این حال، دولت مردان و وزیران، اخیرا تمرکز خود را بر تغییرات آب و هوایی از دست داده اند و به نظر می رسد اکنون؛ انگلستان بی پروا و بدون توجه به تهدیدات تغییر اقلیم هنوز هم از معادن زغال سنگی خود بهره می برد.
محققان می گویند در حال حاضر، دولت انگلستان به خط و مشی ها و سیاست های اساسی نیاز دارد تا این موضوع را به شکل جدی کنترل کرده و دیگر هیچ شخص یا ارگانی قادر به انتشار گازهای گلخانه ای در ۳۰ سال آینده نشود.
دولت مردان باید همچنین نقشه راهی برای مقابله با بخش های پر مصرف کربن مانند صنایع حمل و نقل، فعالیت های صنعتی-تجاری و کشاورزی داشته باشند. در واقع می توان گفت توجه بیشتر به مفهوم اقتصاد کربن، باید به یکی از اهداف بنیادین دولت ها تبدیل شود، چراکه توجه به اصول اقتصاد کربن می تواند اکوسیستم را متعادل می کند.
در نهایت باید اظهار داشت، دولت ها برای تنظیم مقررات نیاز به اهداف اجتماعی و زیست محیطی دارند.
از این رو می توان گفت، باید توجه جهانی بر روی مواردی کاهش دهنده باشد که به چند مورد از آن ها اشاره خواهیم کرد.
نیاز است تا نرخ فروش خودروهای الکتریکی بسیار بیشتر از اکنون شود، برای این منظور می توان یارانه بیشتری به آن ها اختصاص داد و یا سیستم های حمل و نقلی سراسری مانند اتوبوس ها را به باتری مجهز نمود، چرا که به طور کلی و با توجه به اطلاعاتی که در دسترس است، وسایل نقلیه الکتریکی ای که از باتری برخوردار اند (BEV) در ۱۲۲ کشور از ۱۴۱ کشور پاک محسوب شده و انتشار گازهای گلخانه ای را به سهم چشمگیر و قابل توجهی کاهش می دهند. در ۱۹ کشور باقیمانده، نیروگاه های برقی که ذغال سنگ می سوزانند، میزان گازهای گلخانه ای موجود در هوا را افزایش می دهند.
کشاورزی باید بیشتر به سمت بهره وری بیشتر در کنار آسیب رسانی کمتر نزدیک کند، علاوه بر آن می توان گفت شاید بزرگترین چالش گرمایش، خانه ها و کسب و کارها باشد، که ۹۰ درصد آن به سوخت های فسیلی وابسته است، بنابراین نیاز است تا یک اقتصاد هیدروژنی روی کار بیاید که البته این موضوع چیز دور از ذهنی نیست و کاملا امکان پذیر است؛ فن آوری های لازم برای این امر در دسترس هستند و اگر به اندازه کافی به این نکته توجه کنیم می توانیم به یک اقتصاد بسیار پایدار تر که به مراتب، می توانند بسیار ارزان تر نیز باشد دست یابیم. اما متاسفانه در حال حاضر آنچه از دست رفته است، جاه طلبی های سیاسی است./ منبع:theguardian
جهت مشاهده مهمترین مطالب مرتبط می توانید بر روی هر یک از عناوین زیر کلیک کنید: