خودروهای برقی چه زمانی پاک خواهند بود

به گزارش زیست آنلاین، خبرگزاری رویترز آنالیزی انجام داده است بر اساس محاسبات طول عمر انتشارات خودروها، و بر اساس یک مدل کارکرد برنامه های کشورها برای کاهش انتشارات بخش حمل و نقل و رسیدن به حمل و نقل سبزتر تشریح کرده است.

مدلی که رویترز با آن کار کرده است را آزمایشگاه ملی آرگونا در شیکاکو توسعه داده است و هزاران پارامتر مختلف از نوع فلز به کار رفته در باتری های خودروهای الکتریکی تا میزان آلومینیوم و پلاستیک مورد استفاده در این خودروها را ارزیابی می کند.

این مدل با عنوان «گازهای گلخانه ای آرگوناز، انرژی و انتشارات ارزیابی شده مصرف شده در تکنولوژی ها (GREET) » (Argonne’s Greenhouse Gases, Regulated Emissions and Energy Use in Technologies (GREET) ) به همراه دیگر ابزار برای کمک به شکل دهی سیاست‌های ایالات متحده در این باره مورد استفاده قرار گرفته است.

آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده (EPA) و دایره منابع هوایی کالیفرنیا، دو سازمان اصلی قانون‌نویسی برای انتشارات خودروها در ایالات متحده هستند.

جورد کوری کلی، تحلیل گر اصول سیستم از آرگونا معتقد است تولید خوروهای برقی نسبت به خودروهای موتور احتراق داخلی کربن بیشتری تولید می کند. این کربن بیشتر در فرایند استخراج فلزات مورد نیاز باتری های خودروهای برقی و تولید سلول‌های برق منتشر می شود.

اما اینکه شکاف بین این دو کربن تولیدی چقدر بزرگ است وقتی مشخص می شود که بدانیم یک خودرو چه موقع فروخته می شود و بعد بسته به فرضیاتی که داریم در طول عمر این خودرو کجا نقطه «سر به سر» وسیع تر می شود.

کلی می‌گوید نقطه بازگشت بستگی به فاکتورهایی چون اندازه باتری خودروهای برقی، اقتصاد سوخت یک خودروی بنزینی و نحوه استفاده از برق برای شارژ خودروی برقی دارد.

رویترز بر اساس مدل آرگونا مشخصات یک سری خودروی برقی را که تا سال 2021 بیش از 43 هزار خریدار داشت تجزیه و تحلیل کرده است.

بر اساس کاری که رویترز انجام داده است 23 درصد از برق مصرفی خوروی برقی تسلا مدل 3، که در ایالات متحده مشتری دارد، از نیروگاه های زغال سنگی به دست می آید، باتری آنها 54 کیلووات ساعت است و کاتد آن از نیکل، کبالت و آلومینیوم ساخته شده است.

این خودرو در مقابل خودروی بنزینی تویوتا کورولا با وزن 2955 پوند قرار دارد که بهروری سوخت آن 33 مایل در هر گالن است. در این مقایسه فرض بر این است که هر دو خودرو 173151 مایل را بپیمایند.

اگر همین خودروی برقی در نروژ استفاده شود تمامی برق مورد نیاز آن تقریبا از انرژی های تجدیدپذیر برق آبی به دست میآید، و نقطه «سر به سر» آن فقط بعد از پیمایش 8400 مایل به دست میآید.

اگر برق خودروهای برقی از زغل سنگ تامین شود که وظیفه تولید برق را در کشورهایی چون چین و لهستان بر عهده دارد، شما باید 78700 مایل برانید تا بر اساس تحلیل های رویترز از داده های تولیدی مدل آرگونا به همان میزان انتشاراتی برسید که کورولا می رسد.

آنالیزهای رویترز نشان می دهد که تولید یک خودروی اندازه متوسط در طی فرایند اکتشاف و تولید، 47 گرم دی اکسید کربن در هر مایل تولید می کند. یعنی قبل از اینکه اصلا خودرو دست مصرف کننده برسد 8.1 میلیون گرم دی اکسید کربن تولید می کند.

در مقابل یک خودروی بنزینی در هر مایل 32 گرم دی اکسید کربن تولید می کند.

میشل وانگ، تحلیل گر ارشد در مرکز ارزیابی سیستم ها در بخش سیستم های انرژی آرگونا می گوید: به طور کلی خودروهای برقی در بازه زمانی 12 سال کربن کمتری تولید می کنند.

حتی اگر بدترین سناریوها را در نظر بگیریم که خودروی برقی صرفا با شبکه برق متصل به نیروگاه های زغال سنگ سوز شارژ می شوند، بر اساس تحلیل های رویترز این خودروی برقی در مقایسه با خودروهای بنزینی که در یک سال 4.6 میلیون گرم کربن تولید می کند، 4.1 میلیون گرم تولید کربن خواهد داشت.

بر اساس اعلام آژانس حفاظت محیط زیست آمریکا، این آژانس از GREET برای ارزیابی استانداردهای سوخت انرژی های تجدیدپذیر و گازهای گالخانه ای تولیدی خودروها استفاده می کند، درحالی که دایره منابع هوایی کالیفرنیا از آن برای ارزیابی پایبندی به قوانین کشوری برای استانداردهای سوخت استفاده می کند./انرژی امروز

https://zistonline.com/vdcivvav.t1a5z2bcct.html