حرکت به سوی آینده سبز با کشاورزی شهری

به گزارش زیست آنلاین، کشاورزی شهری مفاهیم مختلفی مثل سایبان جنگلی، باغ‌های اجتماعی، بازارهای کشاورزی، زمین‌های خالی و تمرکز مجدد بر غذاهای محلی و پایداری در مواجهه با تغییرات آب‌وهوایی را در بر می‌گیرد. این‌ها مواردی است که در آینده برای شهرها اهمیت فزاینده‌ای خواهد داشت تا روش‌های عادلانه‌ترین در توزیع مواد غذایی به کار گرفته شود.

در مورد کشاورزی شهری مسائل زیادی گفته شده و راهکارهای زیادی هم برای توسعه آن وجود دارد. اهتمام به استفاده از این روش‌ها می‌تواند ما را برای آینده آماده کند.  

از ناامنی غذایی تا امنیت غذایی

سیستم‌های غذایی بشر در طول دوره‌های مختلف تاریخ به شدت تغییر کرده است. در واقع همانطور که جمعیت جوامع و شهرها بسیار زیاد شده، روش‌های رشد، فروش و مصرف مواد غذایی نیز تغییر کرده است.

در کشفیات مربوط به پرونده‌های باستان‌شناسی شواهدی از جوامع کشاورزی در اوایل هزاره یازدهم پیش از میلاد مشاهده شده است. در واقع می‌توان اینگونه ارزیابی کرد که تکنیک‌های کشاورزی در طول تاریخ در سرتاسر سیاره ظاهر می‌شده و همین موضوع پایه و اساس پیشرفت‌های عظیم برای گونه‌های ما بوده است.

با این حال و با وجود همه پیشرفت‌ها هنوز ناامنی غذایی به میزان قابل‌ توجهی احساس می‌شود. البته این موضوع در نقاط مختلف کره زمین متفاوت است. البته کمک‌های بشردوستانه به مناطقی که به دلیل تغییرات آب‌وهوایی و جنگ با قحطی روبه‌رو است، تا حدودی به رفع ناامنی غذایی کمک می‌کند.

امنیت غذایی کرامتی است که همه مردم برای شکوفایی به آن نیاز دارند؛ حتی در کشورهای ثروتمند و نسبتا آرام به دلیل بی‌عدالتی‌های سیستماتیک مانند سرمایه‌داری نژادی ممکن است عدم دسترسی و مقرون به صرفه بودن غذای سالم آزاردهنده باشد.

باید توجه داشت کشاورزی شهری ظاهر شهرهای ما را تغییر خواهد داد. از آنجایی که اکثر مردم ساکن در مناطق شهری به زمین قابل کشت دسترسی ندارند، کشاورزان شهری و سازمان‌دهندگان جامعه باید از رویکردهای هوشمندانه برای استفاده از آنچه در دسترس و مقرون به صرفه است استفاده کنند.

فعالان عرصه کشاورزی شهری برای این موضوع به فرآیندهای جایگزین کشاورزی سنتی روی آورده‌اند.

در ادامه چند نمونه از اینکه چگونه مردم غذای خود را در فضاهای کوچک پرورش می‌دهند و در برخی موارد غذای محلی را در اختیار جامعه شهری خود قرار می‌دهند، آورده شده است.

هیدروپونیک

هیدروپونیک اصطلاحی است که برای توصیف سیستم‌های رشد گیاهان در مایع، شن، ماسه و سایر مواد به جای خاک در کشاورزی سنتی استفاده می‌شود.

سیستم‌های هیدروپونیک نسبت به کشاورزی سنتی از آب کمتری استفاده می‌کند و گزینه‌ای مطلوب برای کشاورزان شهری و باغبانان کنجکاو در مناطقی است که شرایط آب‌وهوایی سخت یا دسترسی کمتری به آب دارد.

همانطور که تغییرات آب‌وهوایی گرما و خشکسالی را در سراسر جهان تشدید می‌کند، سیستم رشد هیدروپونیک اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.

به گفته ناسا این روش تکنیکی است که فضانوردان احتمالا در آینده و در ماموریت‌های طولانی‌تر آن را با خود به خارج از فضا خواهند آورد.

آکواپونیک

آکواپونیک شبیه هیدروپونیک است؛ به این معنا که از خاک برای رشد غذا استفاده نمی‌کند. آکواپونیک سیستمی از رشد گیاهان است که در فرهنگ لغت آکسفورد به این معناست که فضولات تولید شده توسط ماهی‌های پرورشی یا سایر حیوانات آبزی مواد مغذی را برای گیاهانی که به‌ صورت هیدروپونیک رشد می‌کنند، تامین و به نوبه خود آب را تصفیه می‌کند.

یک سیستم آکواپونیک شبیه یک مخزن ماهی فانتزی است. در این مخزن تعدادی ماهی‌ شنا و زباله‌هایی تولید می‌کنند که گیاهان می‌توانند به عنوان مواد مغذی آن را مصرف کنند. در این فرایند همانطور که گیاهان رشد می‌کنند، آب را نیز تمیز نگه می‌دارند.

کشاورزی عمودی

کشاورزی عمودی با استفاده از لایه‌های چوبی اغلب از تکنیک‌های رشد مانند هیدروپونیک و آکواپونیک استفاده می‌کند.

این روش‌ها می‌تواند زمانی که افزایش دمای جهانی و کاهش خاک سطح زیر کشت موجود برای عملیات کشاورزی در سرتاسر جهان را تحت تاثیر قرار می‌دهد، پیوند مهمی در تامین نیاز مردم ایجاد نماید.

کشاورزی می‌تواند بدون نیاز به توسعه مناطق بیابانی و اکوسیستم‌های آسیب‌پذیر شکوفا شود. علاوه بر این پیش‌بینی می‌شود کشاورزی عمودی عملکرد محصول و موفقیت کلی تولید را در مقایسه با روش‌های کشاورزی سنتی بهبود می‌بخشد.

قارچ‌ها

قارچ‌ها به دلیل طعم لذیذ و همچنین خواص دارویی قدرتمندشان بسیار مورد توجه است. افراد می‌توانند قارچ‌ها را در مکان‌های کوچک خانه نیز پرورش دهند./ارث