جایگاه زنان در برنامه های آموزش سازگاری با کم آبی

منابع آبهای زیرزمینی متعلق به همه مردم و موجودات سرزمین است و برای حفظ آن همه باید احساس مسئولیت نمایند.

هنگامی که یک منطقه با کم آبی مواجه است همه اقشار مختلف را با مشکلات پیچیده مواجه کرده و همه مردم از آن متاثر می شوند و با کمک همه اهالی باید برای حل مسائل چاره اندیشی کرد.

پژوهشهای مختلف نشان داده که تنش آبی مخاطرات و خشونت علیه زنان روستایی تشدید می کند و در نتیجه زنان باید نسبت به ابعاد مختلف خطر آگاه شده و برای حفظ منابع آب به کمک مردان ترغیب و پیشگام شوند.

هرچند حتی اغلب زنان نیز فکر میکنند چون در مالکیت منابع آب سهمی ندارند، سازگاری با کم آبی نیز به آنها کمتر مربوط می شود اما تجربیات سهمگین در مناطق مختلف دنیا نشان داده است که از دست رفتن منابع آب زندگی زنان را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد.

این تفکر که وقتی زنان در مالکیت منابع آب قدرت ندارند، چه ضرورتی دارد در برنامه های سازگاری با کم آبی مشارکت کنند فقط مختص ایران نیست و تقریبا در تمام کشورهای در حال توسعه دارای پیشنه فرهنگی مشابهی است و حتی برخی از زنان سیاست گذار نیز به این امر باور دارند.

آب و زمین دو منبع قدرت در روستاست و زنان بطور سنتی به این منابع دسترسی ندارند و درنتیجه از نظر اجتماعی به حاشیه رانده شده اند. اما در عوض آنها به منابع قدرتی چون منابع فرهنگی (صنایع دستی، دانش بومی گیاهان دارویی، پختن خوراکی های محلی، دسترسی به بازارهای محلی، آمادگی برای آموزش مهارتهای شغلی، مالی و ارتباطی و ..) دسترسی دارند.

در شرایط کم آبی از آنجا که منابع قدرت مردانه تضعیف شده اند، در نتیجه نظام تصمیم گیری مردانه نیز هم به تحلیل رفته و از آنجا که مساله بقا در میان است برای بقا به همبستگی و انسجام همه مردم روستا برای مدیریت مسایل تازه نیاز است، این بستر فرصتی برای زنان ایجاد می کند که با منابع قدرت شان که می تواند منبع معیشت جایگزین باشد به عنوان بازیگران جدید نقش آفرینی کنند.

علاوه بر آن زنان از لحاظ روانی قدرت سازگاری بیشتری داشته و مستعد هستند که در کنار مردان مشارکت نموده و برنامه های زمانبر سازگاری از یکسو و مصرف آب خانواده از سوی دیگر مدیریت کنند.

سازگاری با کم آبی تنها راه بقا و حفظ زندگی روستایی است و از فروپاشی خانوادهها و زایش مسایل اجتماعی پیچیده جلوگیری می کند، از این رو آموزس و سرمایه گذاری بر روی توانمندی زنان بعنوان بخشی از اهالی روستا که بطور باستانی جمع آوری کننده غذا و مراقبتگران طبیعتند می تواند راه سازگاری را هموارتر نماید.

بدیهی است که نهادهای مرتبط با مسائل زنان می تواند نقش مهمی در این زمینه ایفا کند.

https://zistonline.com/vdccioq4.2bqs18laa2.html