رضایت از محیط زیست معیاری برای محاسبه شاخص شادمانی ناخالص ملی (GNH)

افسانه ای به طور وسیع نزد مردم حفظ می شود که رفاه سبب شادمانی می شود. در حقیقت عامل اصلی که خوشبختی را دیکته می کند روابط اجتماعی است افرادی که خودشان را شاد می دانند تمایل دارند تا تعاملی منظم و حمایتگر با خانواده و دوست داشته باشند. آنها احساس می کنند که کارشان ارزشمند و مرتبط (هدفمند) است. همچنین موقعیت شخصی شان هم مهم هست: اینکه از خودشان، از میزان پیشرفتشان در مسیر اهداف شخصی و زندگی معنوی و دینی شان رضایت دارند یا خیر.
Med Yones رئیس انستیتو بین المللی مدیریت، یک سیستم امتیاز دهی/ بارم بندی هفت گروهی ایجاد کرد که سلامت روانی و هیجانی ملی را اندازه گیری کرد. روی هم این هفت گروه برای ارزیابی کلی میزان شادمانی یک کشور کاربرد دارد:
1.   رضایت اقتصادی: درآمد، بدهی، پس انداز
2.   رضایت از محیط زیست: آلودگی، صدا، ترافیک
3.   سلامت جسمی: بیماری های شدید، دسترسی به کلینیک ها و داروخانه ها
4.   بهداشت روان: چشم انداز مثبت، عزت نفس
5.   رضایت در محل کار: بیکاری، رضایت شغلی، انگیزه، شکایت های محل کار
6.   رضایت اجتماعی (شامل خانواده ورضایت از رابطه): اختلافات داخلی، نرخ طلاق، تبعیض اجتماعی، نرخ جرم و جنایت
7.   رضایت سیاسی: کیفیت دموکراسی منطقه ای، آزادی های فردی، تعارضات خارجی

کشور بوتان، سعی کرد تا به روشی منحصر به فرد بین جنبه های اقتصادی و اجتماعی شادمانی تعادل برقرار کند.

به جای اینکه صرفاً از نظر معیارهای اقتصادی، مانند تولید ناخالص ملی که یک شاخص اقتصادی هست
دنبال موفقیت باشد به عنوان یک هدف غائی ملی شادمانی ناخالص ملی را تاسیس کرد.

ایده این کار پرورش هر دوجنبه مادی و معنوی است به طوری که هر دو دست در دست هم رشد کنند.
بوتان متعهد است به ساختن اقتصاد همراه با حفظ فرهنگ خودی که بر اساس ارزشهای معنوی بودایی بنا شده است.

شادمانی ناخاص ملی از طریق چهار اصل تحقق می یابد: توسعه اقتصاد پایدار (یعنی رشد اقتصادی که می تواند ادامه یابد)، حفاظت از ارزشهای فرهنگی، حفاظت از محیط زیست طبیعی و حکومت کارآمد.

تصمیم بوتان براین که شادی شهروندان یک اولویت باشد خود به نظر می رسد نتایج مثبت داشته است. حتی اگر بوتان جزو کشورهای با درآمد شخصی کم (رتبه124 در جهان) رتبه بندی شود ولی در رتبه بندی شادی بسیار (جایگاهش ) بالاتر است.

پژوهش سال 2005 نشان داد که تقریباً همه بوتانی ها یا بسیار خوشحال هستند (45 درصد) ویا خوشحال (52 درصد) و فقط 3 درصد ناراضی بودن را گزارش دادند. در سال 2006 ،مجله هفته تجارت بوتان را به عنوان هشتمین کشور شاد در جهان و شاد ترین در آسیا رتبه بندی کرد.

این رتبه به مراتب بهتر از بسیاری از کشورهای با ثروت بسیار بیشتر مانند ایالات متحده،(رتبه 23)، انگلستان (41) ، فرانسه (62) و ژاپن (90) می باشد. علاوه بر این، به نظر می رسد این شادمانی به هزینه محیط زیست بدست نیآمده است. شاخص سیاره شاد که یک شاخص ترکیبی رفاه انسان و هزینه های زیست محیطی حمایت کننده از این رفاه می باشد، به بوتان رتبه 17 از میان 143 کشور داده است. این نشان می دهدکه برای حمایت از شادمانی نیاز نیست منابع طبیعی خود را خراب کنید.

بنابراین بوتان چگونه توانسته است شادی ناخالص ملی عجیب خود را دنبال کند؟

زیرا این یک کشور روستایی کوچک است در کوه های هیمالیا، که قادر است هم زمان با توسعه سنت ها را نیز حفظ کند. به عنوان افرادی که بدون هیچ مشکل حاد بهداشتی وارد بیمارستان می شوند می توانند بین داروهای غربی یا سنتی یکی را انتخاب کنند. با این حال، فن آوری مدرن، از جمله تلویزیون، فروشگاه های ویدیو و اینترنت، در حال حاضر رواج بیشتری می یابد. این مسئله چالش هایی را برای رویکرد GNH ایجاد می کند، که با اولویت بندی هویت و فرهنگ ملی موفقیت کسب کرده است. از یک طرف، چنین در معرض فن آوری قرار گرفتن ممکن است ارزش ها و رذیلت ها را از خارج وارد کند. به عنوان مثال، ممکن است انتظارات برای کالاهای مادی راکه در بوتان به راحتی در دسترس نیستند را افزایش دهد.

از طرف دیگر، بدون شک اینترنت و ایمیل می تواند در کشوری که مناطق کوهستانی آن سفر کردن را سخت می سازد سبب بهتر شدن ارتباطات شود.
جالب خواهد بود که ببینید بوتان چگونه با مشکلات ادغام با جهان گسترده تر در عین حفظ منحصر به فرد بودن رویکرد "خوشبختی" به دولت درگیر می شود. این مطمئناً یک آزمایش اجتماعی است که همه ما امیدواریم به عنوان نمونه ای از چشم انداز آنچه در زندگی اهمیت دارد ،شکوفا شود.

https://zistonline.com/vdcawyna.49nei15kk4.html