برای مناطقی که دسترسی به شبکه برق وجود ندارد میتوان با استفاده از سیستمهای مستقل از شبکه (آفگرید)، برق خانه را بدون اتصال به شبکه برق تامین نمود. در سیستمهای جدا از شبکه برق، از باتری به عنوان ذخیره کننده انرژی استفاده میشود که امکان ذخیرهی الکتریسیته اضافی را برای مصارف در ساعات غیرآفتابی فراهم میکند.
سرعت فراینده تولید پسماندهای جامد از تجهیزات الکترونیک و الکتریکی مستعمل، موجب افزایش نگرانیهای محیط زیستی شده است. وسایل الکترونیک اگر چه کیفیت زندگی ما را به میزان زیادی بالا میبرد اما نوع جدیدی از پسماند را نیز ایجاد میکند که رشد آن سه برابر بیشتر از پسماندهای خانگی و به مراتب سمیتر و خطرناک تر از آن است.
باتری وسیلهای متشکل از یک یا چند سلول الکتروشیمیایی با اتصالات خارجی است که برای تامین انرژی دستگاههای الکتریکی مانند چراغقوه، تلفنهای همراه و خودروهای برقی استفاده میشود با این وجود باتریها حاوی مواد سمی و فلزات سنگینی هستند که میتوانند محیط زیست را آلوده کند.
تولید خودروهای برقی نیاز به باتری هایی دارد که از عناصر اصلی تشکیل دهنده آن عنصر لیتیم است و استخراج بی رویه این عنصر لطمه شدیدی به محیط زیست وارد می کند.
محققان دانشگاه تگزاس در تلاش برای تولید باتریهای قابل بازیافت و بدون فلز سازگار با محیط زیست، محصول تازه ای تولید کردهاند که در آن اصلاً از فلز استفاده نشده است.
یک راه برای به دست آوردن الکتریسیه از میوه، ساخت باتریهای ساده با استفاده از الکترودها و تمام بدنه یک میوه است. اسیدهای درون میوه، به خصوص سیتریک اسید، میتوانند به کار گرفته شوند و با مقداری کار علمی، میوه تبدیل به نوعی باتری بدوی میشود.
محققان ابزاری انعطاف پذیر ساختهاند که به کمک آن میتوان از انرژی امواج رادیویی، مثل وای فای و مایکروویو، برای تامین برق ابزارهای پوشیدنی استفاده کرد که دمای بدن، میزان آب و سطح اکسیژن خون را اندازه گیری میکنند.
محققان موسسه ملی علوم مواد (National Institute of Materials Science) ژاپن میگویند با بهرهگیری از باتریهای الماس میتوان برق مورد نیاز کاوشگرهای فضایی یا تجهیزات معادن را بهمدت ۱۰۰ سال تامین کرد.