همه چیز درباره بیماری ام اس

به گزارش زیست آنلاین بیماری ام اس یک بیماری دائمی بوده که به علت صدمه به سیستم عصبی در نخاع و مغز و هم چنین صدمه به عَصب بینایی موجب إیجاد بیماری در افراد می گردد.

اسکرویز در واقع به معنی خراش یا جای ناشئ مانده از زخم ( اسکار) می باشد. افراد مبتلا به بیماری ” ام اس” در واقع از وجود این خراشها در سیستم عصبی رنج می برند و بسته به ان که این اسکار در کدام بخش وجود داشته باشد می تواند سبب بروز مشکلات گوناگونی شود . این مشکلات می توانند شامل اختلالات در حرکت عضلات بدن ، از دست دادن تعادل و بلانس، اختلال در دید و صحبت کردن شون ام اس می تواند سبب إیجاد ناتوانی و بی حسی در اندامهای مختلف بدن شود:احساس ناتوانی در دَستها و پاهااز دست دادن تعادل در هنگام ایستادنگرفتگی دردناک عضلاتیإیجاد اختلال در راه رفتنإیجاد اختلال در دیدعدم توانایى در صحبت کردن به طور سلیساختلال در عمل بلع “ام اس” و مشکلات بینایی:بیش از نیمی از افراد مبتلا به بیماری ام اس در دوره ای از بیماری دچار اختلال در دید می شوند.اختلال در دید به علت وجود اسکار در عصب بینایی پدید می اید و موجب بروز مشکلاتی در دید بیمار می گردد، عدم توانایی در تشخیص رنگها، تاری دید،درد چشم، نابینایی معمولا در یک طرف.اما خوشبختانه معمولا این مشکلات موقتی بوده و پس از چند هفته علایم بهبودی با مصرف داروهای مناسب شروع می گردند.مشکلات چشمی می تواند یکی از اولین عوامل در تشخیص بیماری ام اس بشمار اید. از دیگر عوارض بیماری ام اس:ام اس می تواند سبب إیجاد لکنت در فرد شده و انجام مکالمات روزمره را به کاری سخت و طاقت فرسا برای شخص مبتلا تبدیل نماید.این بیماری هم چنین می تواند بر توانایى فرد هنگام حل مسئله تأثیر گذاشته و نیاز بیشتری به وقت داشته باشد، فراموشی و عدم توانایی در تمرکز کردن، عدم توانایی در کنترل إدرار،ضعف و احساس خستگی مفرط حتی پس از یک خواب خوب شبانه از دیگر عوارض این بیماری بشمار می روند. ام اس چگونه عمل می کند:در افراد مبتلا به بیماری ام اس سیستم دفاعی فرد شروع می کند به حمله کردن به بافتهای أطراف سلولهای عصبی نخاع ، مغز و چشمبا اسیب دیدن این عصبها پیامهای عصبی قادر به فرستادن پیام به سایر اندامهای بدن نبوده و در این مرحله است که علایم بیماری ظاهر می گردند. چه افرادی در معرض ابتلا به بیماری ام اس هستند؟متاسفانه زنان دو برابر مردان در معرض خطر هستند . این بیماری در تمام افراد می تواند ظاهر شود اما شیوع ان در سن ٢٠-٥٠ سال می باشد. چگونگی تشخیص بیماری ام اس:تست های رادیولوژی، شرح حال بیمار و انجام ازمایشات عصبی از مهمترین عوامل تشخیصی به شمار می روند.بالغ بر ٩٠ درصد افراد مبتلا به بیماری ام ای در جواب ازمایش ” ام ار ای” انها اسکار دیده می شود.در گاهی أوقات ازمایش مایع نخاعی بیمار ضروری می باشد.انجام ازمایش برای عدم وجود بیماریهایی چون بیماری لایم ، ایذر، عفونت ها و دیگر بیماری های اتوایمیون ضروری می باشد. داروها در بیماری ام اس:تا کنون هیچ دارویی برای درمان این بیماری واردبازار نشده است. اما داروهای موجود در بازار قادر به کنترل علایم این بیماری بوده و از تعداد حملات می کاهند. این داروها موجب می شود که صدمات کمتری به سلولهای عصبی وارد شده و در نتیجه سرعت إیجاد عوارض و ناتوانی های بعدی را کأهش یابند. وقتی بیماری شروع به فعالیت می کند معمولا پزشکان سعی می کنند که با استفاده از داروهایی مانند کورتون در دوز بالا بیماری را تحت کنترل قرار دهند تا از بروز ناتوانی های بعدی جلو گیری نمایند.هم چنین داروهایی برای کنترل إدرار، درد عضلانی بیمار و درد عمومی بیمار وجود دارد که بنا به صلاح دید پزشک تجویز می گردند. زندگی با بیماری ام اس :بسیاری از بیماران مبتلا قادر به راه رفتن و انجام کإرهای شخصی خود می باشند. در مواقع عود بیماری استفاده از عصا ، واکر، ویلچر می تواند راه حل مناسبی به نظر اید.افراد مبتلا به بیماری ام اس معمولا دارای عمر طبیعی بوده و می توانند تحت نظر پزشک باردار شده و تشکیل زندگی مشترک دهند ، کار کرده و از مواهب یک زندگی لذت ببرند. http://www.hidoctor.ir/۶۴۶۳۸ https://zistonline.com/vdch66nm.23nw6dftt2.html