معاون دفتر آب و خاک سازمان حفاظت محیط زیست گفت:شور شدن آب های زیر زمینی یکی از تبعات بهره برداری بی رویه از منابع آبی و غیر قابل برگشت است.
به گزارش زیست آنلاین ازایرنا ˈتورج فتحیˈ روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار علمی ایرنا اظهار داشت: پدیده شور شدن سفره های زیر زمینی بیشتر در فلات مرکزی ایران مشاهده می شود چون در این بخش ها بیشتر مناطق دشت ها کویری، شور و قلیایی هستند.
وی افزود: شور شدن آبهای زیر زمینی یک فرایند برگشت ناپذیر است که به علت پیشروی آبهای شور و پسروی آبهای شیرین رخ می دهد و آبهای شور جایگزین آبهای شیرین می شود.
فتحی گفت: به عنوان مثال آن قسمت از آبخوان دشت های کاشان که شور شده دیگر قابل برگشت نیست، حتی اگر تمام چاه های اطراف مسدود شود و تغذیه طبیعی به آنها برسد، آب آن بخشی که شور شده دیگر شیرین نمی شود.
وی ادامه داد: وقتی به طور مداوم آب شیرین قابل شرب برداشت می شود به صورت طبیعی کیفیت آب نیز کاهش می یابد، در واقع غلظت املاح و نمک محلول در آب به علت استفاده بی رویه افزایش می یابد، این هم جزو پدیده های غیرقابل برگشت است.
معاون دفتر آب و خاک سازمان حفاظت محیط زیست در مورد آلودگی منابع آبی گفت: آلوده شدن سفره های زیر زمینی از دیگر پیامدهای استفاده بی رویه از منابع آبی است.
وی درباره دشت های تهران اظهارداشت: سالانه ۱.۲ دهم میلیارد متر مکعب آب شرب در تهران مصرف می شود و تقریبا نیمی از این آب به فاضلاب تبدیل می شود و به وسیله چاه های جذبی و آبخوان ها دوباره در چرخه سفره های زیر زمینی قرار می گیرد.
فتحی ادامه داد: کنترل آلودگی در آب شرب تهران بر عهده دو دستگاه وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی و شرکت آب و فاضلاب است، این دو نهاد وظیفه دارند آب شرب سالم در اختیار شهروندان قرار دهند.
وی درباره نحوه شور شدن سفره های زیر زمینی گفت: وقتی لایه های آب شیرین به علت بهره برداری بی رویه کاهش می یابد، جبهه آب های شور به سمت منابع آبی شیرین کشیده شده و به این ترتیب منابع آب شیرین، شور می شود.
فتحی با بیان اینکه تبخیر هم یکی دیگر از دلایل شوری و آلودگی آب شرب است، افزود: میزان تبخیر در کشور بین ۲ تا ۴ متر متغیر است که این میزان بسیار بالاست به طوری که از میزان ۴۱۱ میلیارد متر مکعب بارندگی سالانه در کشور ۲۹۷ میلیارد متر مکعب آن تبخیر می شود.
وی گفت: متاسفانه اکنون در برخی از استان های جنوبی کشور مانند مناطقی از استان فارس، هرمزگان و کرمان آب شیرین قابل شرب وجود ندارد، یعنی هرچه آب زیر زمین بوده پمپاژ و مصرف شده است و دشت هایی در آن مناطق وجود دارند که آبشان شور و لب شور ( آب چاه ) شده و دیگر قابل شرب نیست.