نماینده سازمانهای مردم نهاد ایلام در هیئت نظارت استان گفت: ماهیت مسئله محیط زیست و منابع طبیعی به گونهای است که با بخشنامه و دستور قابل اصلاح نیست و نیاز به گفتمانسازی و فرهنگسازی در سطح جامعه دارد تا از این طریق مشارک مردم فراهم شود.
به گزارش زیست آنلاین ازایسنا «موسی باوندی»، اظهار کرد: با توجه به اینکه جنگلهای زاگرس نسبت به سالیان گذشته به علت وجود عوامل مختلف همچون خشکسالیهای پیدرپی، استفاده بیرویه و بهرهبرداری غیرمنطقی مردم از این جنگلها، هجوم ریزگردها و حشرهای به نام سوسک چوبخوار موجب خشکیدگی درختان بلوط شدهاند، حیات جنگلهای زاگرس به خطر افتاده است.
دبیر انجمن مردم نهاد دوستداران کوهستان سبز ایلام گفت: جنگلها در بحث تلطیف هوا، استحصال آب، جذب رطوبت و ریزشهای جوی و استفاده مردم از این عرصهها نقش بسیار مهمی در حیات اجتماعی و زیستی ما انسانها دارد.
وی با بیان اینکه حفاظت از جنگلها و مراتع و محیط زیست وظیفه همگانی است، تصریح کرد: نباید مردم انتظار داشته باشند که دستگاههای دولتی به تنهایی از محیط زیست و عرصههای طبیعی و جنگلها محافظت کنند، زیرا حفاطت از منابع طبیعی و محیط زیست از عهده دستگاههای دولتی خارج است و نیاز به عزم همگانی دارند.
نماینده سازمانهای مردم نهاد ایلام در هیئت نظارت استان افزود: ۳۶ سازمان مردم نهاد زیستمحیطی در زمینه فعالیت دارند که همه دغدغه محیط زیست و منابع طبیعی دارند، اما با توجه به اینکه سازمانهای مردم نهاد زیست محیطی از نظر بنیه مالی بسیار ضعیف هستند و عملا هیچ گونه کمک دولتی دریافت نمیکنند، لذا در زمینه پیش برد اهداف خود در بسیاری از مواقع با مشکل مواجه هستند.
باوندی گفت:اگر ادارات کل منابع طبیعی و محیط زیست قسمتی از وطایف خود را به این سازمانها محول کنند آنها میتوانند با حداقل امکانات و بودجه حداکثر عملکرد و بهرهبرداری را داشته باشند.
این فعال زیست محیطی با اشاره به اینکه فعالیتهای منابع طبیعی در بحث نجات بلوط زاگرس چشمگیر نیست و خیلی محدود میباشد تاکید کرد: این اداره در بحث مبارزه با لورانتوس کارهای خود را به کسانی واگذار میکنند که دلسوز طبیعت نیستند و هیچگونه تعهدی در قبال محیط زیست ندارند در صورتی که سمنهای زیست محیطی بارها درخواست دادهاند که بحث حفاطت و مبارزه را به این نهاد واگذار کنید که متاسفانه مخالفت کردهاند.
وی خاطرنشان کرد: ماهیت مسئله محیط زیست و منابع طبیعی به گونهای است که با بخشنامه و دستور قابل اصلاح نیست و نیاز به گفتمانسازی و فرهنگسازی در سطح جامعه دارد تا از این طریق مشارک مردم فراهم گردد و خود آنها برای حفاظت از جنگلها کار را به دست بگیرند که این کار از عهده سمنها بر میآید چون از بطن مردم بوجود آمدهاند.