با تمام شدن نفت از هر سه نفر یک نفر غذا می خورد

یعنی اگر بخواهند رد پای اکولوژی را محاسبه کنند ،باید حساب کنند .یک فرد در آن محدوده ای که زندگی کرده است برای تامین نیازهایش مثل غذا، سوخت،مسکن، حمل و نقل و خدمات چه کارهایی انجام داده است و برآیند آنها و میزان مصرفی که از منابع طبیعی و محیط زیست کرده است چقدر بوده تا به عنوان رد پای اکولوژی محاسبه شود.

دکتر بشیر فراهانی فر استاد محیط زیست دانشگاه علوم و تحقیقات به زیست آنلاین می گوید :اینکه چطور زندگی می کنیم و الگوی مصرف ما چگونه است می تواند تاثیر زیادی بر روی شاخص رد پای اکولوژی داشته باشد. این به این معنا است که ملت های مختلف که میزان رفاه و فرهنگ متفاوتی دارند قطعا آمار متفاوتی نیز در برآیند رد پای اکولوژی بر جای خواهند گذاشت.

این کارشناس محیط زیست در ادامه می گوید : وقتی می خواهند میزان شاخص رد پای اکولوژی را محاسبه کنند اولین چیزی را که اندازه می گیرند وسعت فضاهایی است که در آن کشور و یا محدوده قابل بهره برداری است. به این معنی که زمین های زراعی،مراتع، شیلات،جنگلها ،رودخانه ها و در نهایت فضاهای ساخت و ساز را اندازه گیری می کنند.آنوقت این سطح را تقسیم بر حداقل فضایی که فرد برای زندگی به آن نیاز دارد ،می کنند و سرانه ظرفیت زیستی منطقه را مشخص می کنند.

وی در ادامه با اشاره به اینکه رد پای اکولوژی جامعه را با این اعداد و ارقام به دست می آورند در ادامه می گوید: اگر بخواهیم میزان مصرف هر فرد از منابع موجود را به دست بیاوریم باید میانگین مصرف هر فرد را در تعداد افرادی که در آن منطقه و یا محدوده زندگی می کنند ضرب کنیم . عددی که به دست می آید مساحت مورد نیاز برای تامین نیازهای جامعه خواهد بود .

این استاد دانشگاه در ادامه می گوید: پس ما یک ظرفیت زیستی دارد و یک فاکتور به نام رد پای اکولوژی . در کشور ما تا ۵۰ سال قبل ظرفیت زیستی بالاتر از عدد رد پای اکولوژی بود و این نشان می داد که همه مردم ایران می توانستند بدون مشکلی نیازهایشان را برآورده کنند و مازاد نیازشان را صادر کنند . اما کم کم با تغییر سبک زندگی ،تغییرات اقلیمی و تغییر شاخص ها اتفاق ناگواری رخ داد و آن هم این بود که اصل سرمایه منابع بدون توجه به قابلیت احیای آن مورد استفاده قرار گرفت و این عدم توجه به توسعه پایدار بود . برای آنکه توسعه پایدار داشته باشیم باید برای استفاده از منابع به ظرفیت تجدید شوندگی آن توجه داشته باشیم. متاسفانه در کشور ما در ۵۰ سال گذشته مصرفاین منابع به شدت بالا رفته است و حتی بالا رفتن شاخص علم و تکنولوژی در کشور هم نتوانست در این اعداد و ارقام تغییری ایجاد کند.

فراهانی فر در مورد علت این ماجرا می گوید : تغییر سبک زندگی مردم و مصرف گرا شدن در چند دهه گذشته باعث ورود و مصرف کالاهای خارجی شد و همین مساله آمارها را دستخوش تغییر قرار داد .

در واقع اگر بخواهیم از زبان آمار صحبت کنیم باید بگوییم از سال ۵۰ به بعد کم کم الگوهای مصرف در بین ایرانیان تغییر کرد و ظرفیت های زیستی کشور کاهش پیدا کرد. این تا جایی پیش رفت که ده سال پیش مساحت مورد نیاز برای تامین نیازهای هر ایرانی ۲.۷ هکتار بود در حالی که بر اساس شاخصه ها به هر فرد در ایران ۰.۹ هکتار مساحت تعلق می گیرد. یعنی این فاجعه است و اگر سرزمین ما نفتی برای فروش نداشت با این مصرف بالای منابع در ایران از هر سه نفر تنها یک نفر می توانست غذا بخورد و لباس بپوشد و این اصلا خوشایند نیست و اگر همینطور به پیش برویم و منابعمان را نابود کنیم شاید چنین روزی دور از ذهن نباشد.

وی در ادامه می گوید :شاید اگر ما بتوانیم کمی عادلانه تر از طبیعت استفاده کنیم و انرژی های تجدید پذیر را جایگزین مصرف انرژی های فسیلی قرار دهیم سهمی هم برای آیندگان باقی بماند .

https://zistonline.com/vdcb5sb0.rhb5zpiuur.html