پایگاه اطلاع رسانی اینترنشنال بیزینس تایمز انگلیس نوشت: تصمیم رییس جمهوری آمریکا برای خروج از توافق پاریس که انتقادات زیادی را برانگیخته است، بر اساس قانون به ۴ سال زمان نیاز دارد.
دونالد ترامپ رییس جمهوری آمریکا اول ژوئن سال جاری در اقدامی بی سابقه اعلام کرد که از توافق پاریس خارج می شود. توافق پاریس موفقیتی بود که به دشواری حاصل شد و اقدام ترامپ آمریکا را در تقابل کامل با ۱۹۵ کشوری قرار می دهد که به این توافق پیوسته بودند تا مطمین شوند محیط زیست زمین برای نسل های بعدی بهتر خواهد ماند. تصمیم ترامپ برای خروج از توافق پاریس انتقادات زیادی را از سوی دولت های مختلف، دانشمندان، شرکت های فناوری و حتی نامداران برانگیخت.
توافق پاریس چیست و چه می کند؟ توافق پاریس اولین توافق اقلیمی جامع بین المللی است. این توافق تاریخی بعد از چند هفته گفت وگو در دسامبر ۲۰۱۵ (آبان و آذر ۹۴) به دست آمد و از ۴ نوامبر ۲۰۱۶ (آبان ۹۵) به موجب چارچوب پیماننامه سازمان ملل متحد در تغییر اقلیم اجرایی شد. این توافق با تسامح تدوین شده بود تا هر کشوری بتواند راهکارهای مد نظر خود را برای مقابله با تغییرات اقلیم طراحی کند. توافق نامه در مجموع از هر کشوری می خواهد سطوح انتشار (دی اکسید کربن و دیگر گازهای حاصل از سوخت های فسیلی) را کاهش دهد تا دمای زمین بیش از یک و نیم درجه سلسیوس (یا سانتیگراد) از زمان قبل از دوران صنعتی شدن افزایش نیابد. با آن که این سطح از تغییرات دمایی ناچیز به نظر می رسد؛ اما توافق پاریس به موضوعاتی چون زنجیره تولید مواد غذایی و انرژی همچنین تمیزی منابع آب بسیار توجه دارد. از این گذشته، محدودسازی افزایش دما به یک و نیم درجه همچنین به کاهش خطرهای تغییرات اقلیم و تاثیرات آن کمک می کند. هند و چین جزء کشورهایی بودند که تصور می شد با این توافق مخالفت کنند؛ اما همین کشورها تغییرات فراوان و گسترده در سیاست های خود را برای کاهش سطوح انتشار متعهد شدند. این توافق به کشورهای فقیرتر اجازه می دهد از نظر مالی از کمک کشورهای غنی تر برخوردار شوند. گرچه این کمک الزامی نیست؛ اما در مجلس سنای آمریکا که جمهوری خواهان در آن اکثریت دارند به موضوعی بحث برانگیز تبدیل شد.
توافق چگونه اجرایی می شود و از کجا می دانیم کشوری به آن عمل کرده است دستورالعمل های دقیق و مشخصی برای این که کشورها به اهداف خود دست یابند وجود ندارد همچنین برای اجرا نکردن توافق مجازات خاصی در نظر گرفته نشده است. این توافق در عوض چارچوبی به کشورها می دهد که چطور میزان سطح انتشار گازهای گلخانه ای خود را کاهش و فرهنگ مسئولیت پذیری را گسترش دهند. یکی از راه های اجرای توافق اعمال مالیات اقلیم بر شرکت ها توسط دولت ها است. شرکت هایی که بیشترین آلودگی را تولید می کنند، باید بیشترین هزینه را بپردازند. برای اطمینان از این که همه کشورها خود را به اجرای توافق متعهد می دانند، هر پنج سال یکبار نشستی در نظر گرفته شده است. این نشست برای افزایش شفافیت و اطمینان از این موضوع برنامه ریزی شده که هر کشوری بتواند سیاست های و طرح هایش را با آخرین دستاوردهای علمی و فناوری در دسترس دنیا روزآمد کند.
آمریکا بعد از خروج از توافق چه وضعیتی خواهد داشت؟ آمریکا اکنون دومین کشور تولید کننده دی اکسید کربن و گازهای حاصل از سوخت های فسیلی در دنیاست. تصمیم ترامپ برای خروج از توافق پاریس به معنای این است که آمریکا برای اطمینان از کاهش سطح تولید این گازها احتمالا اقدامات مهمی انجام نخواهد داد. اما هر کشوری برای خروج قانونی از این توافق به دستکم چهار سال زمان نیاز دارد؛ به این معنی که آمریکا به صورت رسمی زمانی از این توافق خارج می شود که دوران ریاست جمهوری ترامپ رو به پایان است. اما اگر آمریکا بخواهد از چارچوب پیماننامه سازمان ملل متحد در تغییر آب و هوایی خارج شود، می تواند طی یک سال از توافق پاریس هم خارج شود.