دانشمندان دانشگاه واشنگتن توانستهاند راهی را پیدا کنند که جلبکهای دریای را بهجای چند هفته در چند روز و با بازدهی بیشتر کشت دهند.
محققان تمایل دارند جلبکهای دریای را به علت پتانسیل بالای زیستی آن، در محیط آزمایشگاهی کارامدتر و سریعتر کشت دهند.
نفت تولید شده از جلبک میتواند جایگزینی برای نفت باشد، به علاوه از آن بهجای غذا، خوراک، فیبر، بارورکننده، رنگدانه و در صنعت داروسازی استفاده میکنند. رشد و کشت آن مسیر جریانهای آبهای پسماند میتواند از اثرات مخرب زیستمحیطی و بسیاری از فرایند تولیدی بکاهد. استفاده از این ماده در ابعاد صنعتی هنوز به خوبی عملی نشده است زیرا رشد آن به مقدار زیادی زمان و آب نیاز دارد و کاری بسیار دشوار محسوب میشود. دانشمندان به تازگی رآکتورهای بیوفیلمی را برای رشد جلبک توسعه داده ولی این رآکتورها به دلیل تغییرات گسترده PH و دما و کمبود منابع گاز دی اکسید کربن، بازدهی مناسبی ندارند. تیمی از دانشکده مهندسی شیمی و بیومهندسی در دانشگاه واشنگتن موفق به ابداع رآکتوری بیوفیلمی جدیدی شدهاند که قادر است گازها را بازیافت کرده و میزان کمتری آب و نور نسبت به رآکتورهای مرسوم مصرف کند. جلبک تولید شده میزان قابل توجهی چربی دارد که برای تولید سوختهای زیستی بسیار مناسباند و میزان این چربی ها از چربیهای تولید شده بهوسیله رآکتورهای مرسوم بسیار بیشتر است. به دلیل وجود قشای جداشدنی، این سیستم برای کشت مناسب تر از سایر سیستم ها می باشد. این سیستم بینظیر به جلبک اجازه می دهد که همزمان و مثل فرایند یک گیاه، هم عمل فتوسنتز را انجام داده و هماین که کربن لازم خود را مصرف کرده و مثل یک گیاه تنفس نماید. خوراک تغذیه جلبک گلیسرول، محصول زیستی ارزان تولید شده از سوختهای زیستی، اوره و ماده شیمیای ارزان دیگری که تامین کننده نیتروژن لازم برای جلبک، میباشند. این سیستم طوری طراحی شدهاست که کربندیاکسید و اکسیژن در آن بازیافت می شوند.