شکافزنی هیدرولیکی یکی از بزرگترین دستاوردهای صنعت نفت و گاز در سالهای اخیر بودهاست ولی آلودگی ناشی از آب پسماند این فرایند جای تامل دارد.
در سال ۲۰۱۵ روش شکافزنی هیدرولیکی طبق آمار مرکز مطالاعات انرژی آمریکا در بیش از نصف فرایندهای تولید نفت و در بیش از دو-سوم فرایندهای تولید گاز نقش مستقیم داشتهاست. پیشبینی میشود که رشد این روش در سالهای آتی نیز ادامه داشته باشد.
با وجود اینکه این روش موفق شده که میزان استفاده از زغالسنگ و اثرات مخرب ناشی از تولید گازهای گلخانهای را کم کند؛ اما این روش میزان زیادی آبپس ماند محتوی مواد رادیواکتیو، نمکهای مختلف، آهن ،مواد شیمیایی مختلکننده غدد درونریز و هیدروکربنهای آروماتیک تولید میکند که میتواند خطرات زیادی را متوجه محیط زیست و سلامت انسان بکند. در گزارشی از شهر پنسیلوینا آمریکا آمده است که در سال ۲۰۱۵، ده هزار حلقه چاه حفاری استفاده کننده روش شکاف هیدرولیکی، میزان ۱.۷ میلیارد بشکه آب پسماند تولید کردهاست. مراکز تصفیه این آبها تنها قادرند بخشی ازاین مقدار زیاد را قبل از ریختهشدن به سطح دریا، دریافت و تصفیه نماید. اخیرا محققان و دانشجویان دانشگاههای پن استیت، کولورادو و دورتموت به مطالعه اثرات آلودگی این آبها پرداختهاند. داتشمندان رسوبات و آبهای رودخانهای در پاییندست دو مرکز دفع آبهای ناشی از شکاف هیدرولیکی را مورد آنالیز قرار دادند. در آنالیز آنها غلظت موادی مثل رادیوم، آهن، نمک و مواد شیمیایی اورگانیک بیشترین میزان را در لایههای مشابهی از رسوبات داشتند. دو نمونه از آلایندههای شیمیایی اصلی عبارتند از نانیلفنول و اتوزایلیتس که آلایندههای منحلکننده غدد درونریز محسوب میشوند. بیشترین میزان این مواد در رسوبگذاری مربوط به ۵ تا ۱۰ سال قبل شکل گرفتهاست که در آن دوره بیشترین میزان استفاده از شکافزنی هیدرولیکی را شاهد بودهایم. بیشترین میزان رادیوم نیزدر فاصله ۱۲ مایلی از مراکز دفع پسماند پیدا شدهاست. دانشمندان معتقدند که ریسکهای ناشی از آلودگی این آبها هنوز به طور کامل بررسی نشدهاند ولی انتصاب قوانین سفت و سختتر نسبت به این آبهای پسماند، کمک شایانی به حفاظت از محیط زیست و سلامتی انسانها خواهد کرد.