خاک به عنوان محیطی متخلخل، از مهمترین منابع ذخیره کننده آب در کره زمین، به شمار میآید. خاکها دارای توانایی نگهداشت و انتقال آب هستند که این پتانسیل به متغیرهای فیزیکی، شیمیایی، زیستی خاک و نیز پارامترهای مرتبط با ویژگیهای آب بستگی دارد.
به گزارش زیست آنلاین، میزان نگهداشت آب در خاک بر اثر اقدامات مختلف در طی زمان دچار تغییر میشود. افزایش نگهداشت آب در منطقه ریشه گیاهان در مزارع، کاهش مصرف آب و نیاز کمتر به آبیاری را فراهم نموده و به رشد بهتر گیاهان و افزایش میزان محصول در واحد سطح کمک خواهد کرد. بررسیها نشان میدهد که اقدامات مدیریتی نامناسب موجب کاهش میزان نگهداشت آب در خاک میشود که این کاهش بر میزان آب مصرفی بهویژه در شرایط گرم و خشک ایران اثر میگذارد و لذا لازم است تدابیر ویژهای بهمنظور مدیریت خاک با هدف ذخیره آب و افزایش بهرهوری از آن انجام شود. به این منظور راهکارهای مختلفی مدنظر قرار میگیرد که کاهش خاکورزی، افزودن مواد آلی به خاک از منابع مختلف و افزایش ریزجانداران خاک از جمله راهکارهای مؤثر در این امر هستند. همچنین از اقدامات مؤثر دیگر، ایجاد مدلی است که بتواند سهم ویژه ظرفیت نگهداشت آب در خاک را در زمان خشکسالی و یا در زمان وقوع سیلاب به صورت کمی بیان نماید. تحقیق و پژوهشهای کاربردی بیشتر در این امر علاوه بر مدیریت آب در بخش کشاورزی، در حفاظت از سطوح مرتعی و جنگلی و حتی مدیریت سیلاب در مناطق مسکونی نیز کمک خواهد کرد.