تغییر اقلیم از نقطه قابل بازگشت عبور کرده است

به گزارش زیست آنلاین ،در سال ۱۹۹۲، ۱۷۰۰ محقق در سراسر جهان از جمله برندگان نوبل نامه ای سرگشاده با عنوان "اخطار دانشمندان جهان به بشریت" نوشتند. این نامه توسط یکی از اعضای هیئت اصلی این انجمن و بنیان گذار آن نوشته شده بود. اولین پاراگراف این نامه به شرح زیر است:
" بشریت و جهان طبیعت در مسیر برخورد با یکدیگر قرار دارند. فعالیت های انسان عمدتاً منجر به وارد آمدن خسارات غیر قابل برگشت پذیر به طبیعت و منابع حیاتی شده است. اگر فعالیت های کنونی ما تحت نظارت قرار نگیرد بسیار از آنها خطری جدی برای نسل آینده بشر و گیاهان و حیوانات محسوب می شود. در نتیجه جهان به گونه ای تغییر خواهد کرد که دیگر به شکلی که می دانیم قادر به حفظ حیات روی خود نخواهد بود. جهت جلوگیری از برخورد بشریت با حیات طبیعت باید تغییراتی اساسی در نحوه استفاده از کره زمین انجام گیرد."
سپس این نامه در یک لیست تأثیر فعالیت بشر بر تغییر اقلیم، اتمسفر، اقیانوس ها، دسترسی به آب سالم، زمین، جنگل ها و میلیون ها گونه جانوری را گوشزد کرد.
۲۵ سال بعد
۲۵ سال بعد در زمان سالگرد نامه سرگشاده دانشمندان نامه ای دیگر را با این عنوان نوشتند، "اخطار جامعه دانشمندان به بشریت: دومین اخطار". این نامه نیز توسط ۱۵ هزار محقق از ۱۸۴ کشور در سراسر جهان به امضا رسید. این نامه که به دست اکولوژیست، ویلیام ریپل، نوشته شد اظهار داشت "بشریت در حل چالش های زیست محیطی شکست خورده است و بسیاری از این چالش ها به شدت در حال بدتر شدن هستند. به زودی دیگر نخواهیم توانست از این روند سقوط دوری گزینیم."
در مدرسه آموختیم که در حدود ۱ میلیارد سال بعد خورشید منفجر خواهد شد و تمام حیات از بین خواهد رفت. تا آن موقع زمان بسیار زیادی است و خیال ما راحت است. اما این نامه که در ۱۳ نوامبر در مجله بیوساینس به چاپ رسید تمامی رویاهای ما جهت حفاظت از جهان را رشته رشته کرد. برعکس، این نامه رسماً اظهار کرد که افراد بسیار نزدیک به ما، یعنی نوه ها و نتیجه های ما در آینده به شدت از کمبود آب و غذا، افزایش سطح آب ها و آشفتگی های جهانی رنج خواهند برد و در نهایت به انقراض خواهیم رفت.
از زمان اولین اخطار در سال ۱۹۹۲ دمای کره زمین بیش از نیم درجه افزایش یافت، انتشار دی اکسید کربن توسط بشر ۶۲ درصد افزایش یافت، دسترسی به آب شرب کاهش یافته است، جنگل ها نابود شده اند و منابع ماهی تخلیه شده اند. هم اکنون ۲ میلیارد نفر بیشتر از سال ۱۹۹۲ روی کره زمین زندگی می کنند، اما جمعیت خزندگان، پستانداران، دوزیستان و ماهی ها ۳۰ درصد کاهش یافته است. اما تنها یک کورسوی نور وجود دارد. کاهش سریع مواد نابود کننده لایه اوزون نشان می دهد که اگر مصمم بر تصمیمات خود عمل کنیم، می توانیم به موفقیت دست یابیم.
منبع: cleantechnica

https://zistonline.com/vdcgx393.ak9n74prra.html