ضرورت هوشمندی دربهره گیری ازامکانات طبیعی برای احیاءخیابان ولیعصر

به گزارش زیست آنلاین، گائتانو سلری معمار فضای سبز در نشست درختان خیابان ولیعصر که در روز طراحی ایتالیا در سال ۲۰۱۸ در محل موزه هنرهای معاصر برگزار می شد، گفت: دنیا درگیر تغییر اقلیم غیرقابل برگشت است. حرارت های فصلی، آتش سوزی، کاهش تولید محصولات کشاورزی، بالاآمدن آب دریاها، تغییر شرایط رشد گیاهان و بیماری های گیاهی برخی از مسائلی است که با آنها روبرو هستیم.

وی افزود: انسان در شهرهای جدید با طبیعت تماس ندارد و قدرت بینایی، شنوایی و بویایی او دچار تغییر شده است. مکانی که طبیعت ندارد نه قابل درک است و نه قابل زندگی. طبیعت پنجره ای به روی زندگی و معنای آن است. وقتی به قله کوه یا بارش برف نگاه می کنیم لذت می بریم و خودمان را در جهانی شگفت انگیز حس می کنیم اما متاسفانه امروزه در شهرهای بدون طبیعت زندگی می کنیم.

این معمار فضای سبز ادامه داد: زمانی شهر می ساختیم برای دفاع از مقابل طبیعت اما امروز باید طبیعت از ما در مقابل زندگی شهری حمایت کند. امروز باید به شهرهایی با فضای سبز و جنگل و حیات وحش بیشتر فکر کنیم. باید یک ویروس سبز پیدا کنیم که طبیعت را به شهر بدواند. طبیعت هم پیمان ما است و ما به ضرورت آوردن طبیعت به شهرها اعتقاد داریم و این مسئله ای بنیادین است.

سلری با اشاره به اجرای فضای سبز شهر پیزا به عنوان نمونه ای از طرح های اجرایی گفت: این شهر تاریخی که رابط غرب و شرق بود، فضای سبز زیادی داشته که کاهش پیدا کرده و ساختار خاصی هم ندارد. پارک ساحلی و کاجستان مشهوری دارد و مثل اغلب شهرهای امروز ما منطقه آسیب دیده ای با بزرگراه ها و فرودگاه دارد. یک رودخانه مهم به نام آرنو هم دارد و یک مرکز تاریخی قرون وسطایی که کمتر کسی برای بازدید به آن می رود. چرا که همه فقط برای دیدن برج کج پیزا در میدان معجزه ها می روند.

وی ادامه داد: با پروژه زیرساخت سبز تازه ای که دی ماه امسال معرفی شده، قصد این بود که بتوانیم در شهر به موضوعاتی که گفتم بها بدهیم تا پاسخگوی تغییر اقلیم و معضلات آن همچون جزیره حرارت باشیم.

این معمار فضای سبز تاکید کرد: افزایش خدمات اکوسیستمی مسئله جامعی است که از مهمترین زیرساختهای مطرح در پروژه های ما بوده و وجوهی همچون افزایش فضای سبز، ارتباط آب با شهر، ایجاد ۸۰ کیلومتر پیست برای دوچرخه سواران به ویژه در گره های شهری و ایجاد امکان رفت و آمد با اسب دارد، پروژه بلندپروازانه برای یک شهر کوچک که تا سال ۲۰۳۵ برنامه ریزی شده است.

سلری پروژه جینس هان در شانگ های چین را نیز مثال زد که در آن یک گروه ایتالیایی-چینی فضای سبز بزرگ ساختار شهر را طراحی می کنند و گفت: جنگل های بارانی و مناطق مرطوب در آن در نظر گرفته شده و یک زیرساخت سبز و زیرساخت آبی هست که قرار است حتی برای گردشگری بنادری هم در آن در نظر گرفته شود. در آن مناطقی هم برای کشاورزی شهری در نظر گرفته شده و در این پروژه فضای سبز به اندازه دیگر زیرساختهای شهری اهمیت دارد.

وی نمونه بعدی را اکسپوی شهر میلان دانست که در آن یک منطقه سبز که در محاصره راه آهن و انبارهای متروکه در شرایط بسیار بدی بود احیاء شد. در این طرح، طبیعی ترین کمربند سبز تعبیه شده و تصمیم گرفتند یک جنگل واقعی و تمام عیار را طراحی کنند که بلافاصله حیوانات زیادی را هم به خود جلب کرد.

سلری تصریح کرد: انجام این کار خیلی خارق العاده بود که در زمان خیلی کوتاهی محقق شد. ۱۲ هزار درخت با ۱۲ متر ارتفاع و عمر ۴۰ سال و همچنین چمنزار و منابع آبی در زمان بسیار کوتاهی فراهم شد. این درختها با سیستم ایرپوت منتقل شد که نسبت به آلودگی خاک اطراف هم مصون باشد و برای درختان ولیعصر هم همین سیستم در نظر گرفته شده بود.

این معمار فضای سبز گفت: ما به طبیعت بیشتری نیاز داریم که خودمان را از تنش های شهری ایمن کنیم. در خیابان ولیعصر بازسازی درختان این خیابان فرصتی برای تهران بود که با خیابانی همچون شانزلیزه برای پاریس هویت خود را تعریف کند. خیابانی که ۱۸ کیلومتر در شهری به این عظمت به خود اختصاص داده و شهروندان باید بتوانند در آن فضای خود را پیدا کنند و به طبیعت رجوع کنند.

وی با اعلام اینکه طرح های ما ریشه در گذشته و نگاه به آینده دارد، گفت: گیاهانی که در سیستم ایرپوت تهیه می شوند، می توانند در زمینه های متفاوتی استفاده شوند و حتی در رستوران ها نیز استفاده شدند تا نشان دهد محصولی که سر میز مشتری می آورند، طبیعی است.

سلری تاکید کرد: حتی اگر قرار باشد طبیعت در درجه دوم قرار بگیرد، باید اصولی را رعایت کنیم و یکی از این اصول استفاده از گیاهان و پوشش گیاهی است که توان بقاء در محیط خود را داشته باشند. در نظر داشته باشید که حتی آب زیاد برای برخی گیاهان مضر است، وقتی خیابان ولیعصر را می بینیم مشخص است که چگونه نوع فرهنگ طبیعی ایران با اروپا و مثلاً شانزالیزه که مثال زدم متفاوت است و این دو تنها از نظر اهمیتشان در هویت شهری مثل هم هستند. از نقطه نظر گیاهان هم باید شرایطی را فراهم کنیم که ترکیب هوش انسان و امکانات طبیعی به ما اجازه می دهد.

* ایرپوت سیستمی است که همچون یک گلدان بزرگ ریشه درخت را فرامی گیرد اما به شکل خاص و خلل و فرجی که دارد در طول رشد اولیه به ریشه شکل داده، رشد آن را تسریع می کند و آن را با ریشه ای بسیار مقاوم و قوی آماده کاشت در مقصد می کند./ منبع: مهر

https://zistonline.com/vdcipuaq.t1a3z2bcct.html