رشد سبز يا رشد پايدار؛ تكليفي اخلاقي

به گزارش زیست آنلاین، استفاده بیش از حد از منابع طبیعی و تنظیم مقرراتی در این خصوص که از منابع طبیعی، بهره برداری کند، شرایط ناپایداری را در کره زمین ایجاد کرده است.
هنگامی که ما از استفاده کردن منابع صحبت می کنیم، باید به صورت دقیق و جزیی تر، تاثیرات مربوط به نقض مقررات زمین و یا حتی ایجاد قوانینی با زیر ساخت های استفاده از منابع را در نظر بگیریم.
برای مثال، استفاده از سوخت های فسیلی به عنوان یک منبع، که نسبتا فراوان است، جزو اصلی منابع قابل استفاده برای تولید انرژی می باشد، در صورتی که بر ما روشن است این منبع می تواند منابع آب و هوا را آلوده کند، و زیان های جبران ناپذیری بر جای بگذارد، بنابراین بدیهی است که وجود قوانینی برای منع سوختن سوخت های فسیلی، ضرورت دارد اما به طور کل باید بیان کرد با وجود قوانین این چنینی، کمتر رو به رو هستیم.
مقرراتی که، نتیجتا به طور خاص، استفاده از منابع را شامل می شود، اغلب، با گذر زمان و بر جای گذاشتن اثرات مهم، کاهش استفاده از منابع طبیعی را در پی دارد که در نهایت موجب کاهش و یا تغییرمقررات خواهد شد.
اما متاسفانه در حالیکه استفاده از منابع، تاثیرات نامطلوب بر سیستم کره زمین داشته است، و یا حتی، بر همه تأثیر گذار است، با این حال، شاهد آن بودیم که استفاده از منابع و فعالیت اقتصادی آن حمایت می شود و به طور مساوی از کشور به کشور (و در واقع از فرد به فرد در داخل کشور) توزیع می شود و توسعه پیدا می کند.
طبق بررسی های صورت گرفته، میزان مواد مصرفی برای شهروندان ساکن در کشورهایی که کمترین میزان مصرف سرانه منابع را برای مواد غذایی و پناهگاه به خود اختصاص دادند در حدود سالانه ۲ تن مواد می باشد. در حالی که کسانی که در کشورهای با بالاترین میزان مصرف سرانه، آمار، نشان از استفاده ۶۰ تن مواد در سرانه در سال را نشان می دهد.
توجه داشته باشید که این ارقام به مصرف سالانه اشاره می کند؛ شهروندان کشورهای مصرف کننده نیز از مقادیر بسیار زیادی از منابع مصرف شده در گذشته بهره مند می شدند، که در شهرها و زیرساخت های ما مشکلاتی ایجاد کرده است.
این نابرابری در استفاده از منابع نشان دهنده نابرابری در بلوغ اقتصاد است و با رشد انسانی بسیار قوی ارتباط دارد.
در حقیقت، ارتباط بین استفاده و توسعه منابع نمی تواند جدا شونده و مستقل باشد، به طوری که، ۳۰ درصد کشورهایی که دارای کمترین و پایین ترین نمره در استفاده از منابع و شاخص توسعه انسانی سازمان ملل متحد (HDI) هستند، کمتر از ۱۰ تن مواد در سرانه مصرف می کنند.
در حقیقت، ما با یک مضمون روبرو هستیم. ما می دانیم که رشد اقتصادی در پشت رفاه مادی است و این چیزی است که ما را قادر به زندگی راحت در کشورهای ثروتمند (کسانی که سهم زیادی از منابع زمین را مصرف می کنند) می کند.
همبستگی بین رشد اقتصادی و کاهش فقر در کشورهایی که از سهم کوچکی از منابع زمین استفاده می کنند بسیار قوی است در واقع، رشد اقتصادی در حال حاضر تنها راهی است که ما می توانیم مردم را از فقر بیرون آوریم. اما باید در نظر بگیریم که، ما نمی توانیم به رشد اقتصادی جهانی برای توسعه و رونق درازمدت تکیه کنیم.
/ منبع: greenbiz

https://zistonline.com/vdcc1sqe.2bqo08laa2.html

رشد سبز يا رشد پايدار؛ تكليفي اخلاقي"