رئیس دانشگاه صنعتی امیرکبیر گفت: وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات دستور شروع پروژه ساخت ماهواره جدید در این دانشگاه را اعلام کرد.
به گزارش زیست آنلاین، احمد معتمدی، رئیس دانشگاه امیرکبیر گفت: صبح امروز در محل پرتاب ماهواره پیام دانشگاه صنعتی امیرکبیر، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات دستور داد که بلافاصله پروژه بعدی ساخت ماهواره در این دانشگاه آغاز شود.
وی درخصوص وضعیت فعلی ماهواره پیام دانشگاه صنعتی امیرکبیر گفت: زمانی که ماهواره پرتاب می شود دیگر به زمین باز نمی گردد.
ماهواره پس از جدا شدن از ماهواره بر شروع به کار کرد
رئیس دانشگاه صنعتی امیرکبیر خاطرنشان کرد: در پرتاب ماهواره پیام آنچه که مثبت بود این است که ماهواره پس از جدایی از ماهواره بر شروع به کار کرد و این امر نشان می دهد که ماهواره مشکل نداشته و تا لحظه های آخر نیز فعالیت داشته است.
ماهواره بر ۹۰ درصد موفق عمل کردمعتمدی گفت: ماهواره بر هم کار مهمی بود و ۹۰ درصد موفق عمل کرد تنها در بخشی که باید به ماهواره سرعت اولیه را دهد مشکل پیدا کرد اما در بقیه مراحل خوب عمل کرد.
وی عنوان کرد: ماهواره پیام پس از پرتاب، سیگنال هایی را به زمین فرستاد که این سیگنال ها آنالیز می شود و اطلاعات دقیق تر مشخص خواهد شد.
در زمان کوتاهتری ماهواره جدید می سازیمرئیس دانشگاه صنعتی امیرکبیر تاکید کرد: باتوجه به اینکه ماهواره پیام در این دانشگاه طراحی و ساخته شد اکنون ما تجربه های زیادی کسب کرده ایم و قادر خواهیم بود سریعتر و در فاصله کوتاه تر ماهواره جدیدی بسازیم.
به گزارش ایسنا، صبح امروز ۲۵ دی ماه ماهواره پیام دانشگاه صنعتی امیرکبیر پرتاب شد که این ماهواره پس از دو مرحله موفق، در مرحله سوم به سرعت کافی نرسید و در مدار قرار نگرفت.
بیشتر بخوانید: نقش ماهواره ها به عنوان ابزار تشخیص گرمایش آب و هوایی۷ موشک ماهوارهبر فضایی که با شکست مواجه شدندپرتاب ماهواره قطعاً یکی از پرچالشترین و پرمخاطرهترین کارهایی است که بشر میتواند انجام دهد زیرا در این فرایند مرز باریکی بین موفقیت یا شکست پروژه وجود دارد و اگر پروژه شکست بخورد عواقب فاجعهباری خواهد داشت.
به گزارش ایسنا، خوشبختانه تازهترین مورد از پرتابهای فضایی که طبق برنامه پیش نرفت به فاجعه ختم نشد و فضاپیمای "سایوز" پس از عدم پرتاب موفق برای سفر به ایستگاه فضایی بینالمللی، موفق شد به طور ایمن روی زمین فرود آید و سقوط نکرد.
تاکنون موشکهای بسیاری برای ارسال ماهواره به فضا پرتاب شدهاند که پرتاب برخی از آنها با موفقیت و برخی دیگر به دلایل گوناگون با شکست مواجه شده است، در این گزارش قصد داریم ۷ موشک ماهوارهبر که پرتاب آنها با شکست مواجه شده است را معرفی کنیم.
" ونگارد تیوی ۳ "(Vanguard TV۳)۶۲ سال پیش موشک "ونگارد تیوی ۳ "(Vanguard TV۳) ایالات متحده آمریکا که با نام "Vanguard Test Vehicle Three" نیز شناخته میشود در ۶ دسامبر سال ۱۹۵۷ و در ساعت ۱۶:۴۴ به وقت ساعت هماهنگ جهانی از" پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال" پرتاب شد. "Vanguard TV۳" نخستین تلاش ایالات متحده برای ارسال یک ماهواره به مدار اطراف زمین بود. موشک "Vanguard TV۳" حامل ماهواره "Vanguard ۱A" بود. "Vanguard ۱A" یک ماهواره کوچک بود که برای آزمایش قابلیتهای پرتاب سه مرحلهای Vanguard و بررسی اثرات محیط بر روی یک ماهواره و سیستمهای آن در مدار زمین طراحی شده بود. این موشک تنها چند ثانیه پس از پرتاب و در حالیکه فقط در حدود چهار فوت (۱.۲ متر) از زمین فاصله گرفته بود، سقوط کرد و پس از برخورد با مخازن سوخت به طور کامل منفجر شد و این انفجار سبب وارد شدن خسارت زیادی به سکوی پرتاب نیز شد. لازم به ذکر است ماهوارهای که این موشک حامل آن بود نیز به طور کامل خراب شد. علت دقیق این حادثه مشخص نیست، اما برخی بد عمل کردن سیستم سوخت رسانی را علت این حادثه میدانند.
"آپولو ۶ "(Apollo ۶)"آپولو ۶ "(Apollo ۶) که در تاریخ ۴ آوریل سال ۱۹۶۸ توسط موشک "ساترن ۵ "(Saturn V) در ساعت ۱۲:۰۰ به وقت ساعت هماهنگ جهانی و از مرکز "پرتاب ۳۹ پایگاه فضایی کندی" پرتاب شد، دومین مأموریت نوع A برنامه آپولو ایالات متحده آمریکا و آخرین ماموریت آزمایشی بدون سرنشین از پروژه آپولو بود.
اهداف این پرواز آزمایشی، نشان دادن قابلیت پرواز مداری(trans-lunar injection) موشک "ساترن ۵ " با یک بار محاسبه شده تقریبا حدود ۸۰ درصد از کل فضاپیمای آپولو کامل و نمایش قابلیت سپر حرارتی ماژول فرماندهی (CM) برای مقاومت در برابر ورود مجدد به ماه بود.
آپولو۶ که آخرین ماموریت آزمایشی بدون سرنشین نیز بود از آنچه که "نوسانات پگو" (pogo oscillations) نامیده میشود رنج میبرد و به همین دلیل نیز موفق به انجام ماموریت مدار برنامهریزی شده از زمین نشد.
نوسان پگو یک ارتعاش خودجوش در موتورهای موشکهای با سوخت مایع است که توسط بیثباتی احتراق صورت میگیرد.
احتراق ناپایدار منجر به تغییرات در بخش نیروی رانشی موتور میشود که موجب تغییر شتاب در ساختار انعطافپذیر خودرو میشود که به نوبه خود سبب تغییرات در فشار سوخت و سرعت جریان سوخت میشود. بنابراین، حتی اگر این موشک با موفقیت به فضا پرتاب شد اما دانشمندان با بررسی برخی مسائل دریافتند که این ماموریت که قسمتی از پروژه آپولوی ناسا برای آمادهسازی فرود انسان بر سطح کره ماه بود برای حمل فضانوردان مناسب نیست. این ماموریت ۹ ساعت و ۵۷ دقیقه و ۲۰ ثانیه به طول انجامید و در ۴ آوریل سال ۱۹۶۸ و در ساعت ۲۱:۵۷:۲۱ به وقت ساعت هماهنگ جهانی نیز فرود آمد.
"فضاپیمای چلنجر "(Challenger space shuttle)فضاپیما چلنجر ایالات متحده آمریکا در ۲۸ ژانویه سال ۱۹۸۶ پرتاب شد اما تنها یک دقیقه پس از پرتاب فضاپیما منفجر شد و یک واقعه تلخ را رقم زد. زمانی که شاتل فضایی چلنجر در(ماموریت استیاس-۵۱-ال) ۷۳ ثانیه بعد از پرواز خود منفجر و تبدیل به چند تکه شد، منجر به مرگ تمام هفت خدمه این شاتل شد. این فضاپیما در طول اقیانوس اطلس و در سواحل فلوریدای مرکزی دچار نقص فنی و انفجار شد. محفظه خدمه و بسیاری از قطعات دیگر فضاپیما پس از یک جستجوی طولانی و عملیات بازیابی از کف اقیانوس جمعآوری شد.
"کمسیون تحقیق ریاست جمهوری"، موسوم به "کمیسیون راجرز" (Rogers Commission Report)، علت حادثه را طرح نامناسب اتصال بخشهای موشک سوخت جامد کمکی(Solid Rocket Booster) دانست. این اتصال شامل دو اورینگ لاستیکی بود. این اورینگها در موشکهای دیگر بدون مشکل کار کرده بودند اما به دلیل هوای بسیار سرد روز پرتاب فضاپیما، این اورینگها قادر به آببندی کامل اتصال نشده بودند و گازهای موشک سوخت جامد از این اتصال نشت کرده و باعث انفجار مخازن سوخت مایع نصب شده در کنار موشک شده بودند. مهندسانی از شرکت پیمانکار سازنده موشک در روز قبل از پرتاب موشک با ناسا تماس گرفته و به خطر نشت گاز از این اتصالات در صورت پرتاب فضاپیما در هوای سرد هشدار داده بودند، اما مدیران ناسا که به دلیل تاخیرات متعدد در پرتاب فضاپیما تحت فشار بودند این اخطارها را نادیده گرفته بودند.
"گرگوری جارویس"(Gregory Jarvis) ، "کریستا مک آلیف"(Christa McAuliffe) ، "رونالد مک نایر"(Ronald McNair)، "الیسون اونیزوکا"(Ellison Onizuka)، "جودیت رزنیک"(Judith Resnik) ، "مایکل جی اسمیت"(Michael J Smith) و "دیک اسکوبی"(Dick Scobee) افرادی بودند که در این حادثه جان خود را از دست دادند.
ماهواره هواشناسی" GOES-G"ماهواره هواشناسی" GOES-G" تنها چهار ماه پس از انفجار مرگبار شاتل فضایی چلنجر و در تاریخ ۳ مه ۱۹۸۶ سوار بر موشک "دلتا ۳۹۱۴ D۱۷۸" و در ساعت ۲۲:۱۸ به وقت ساعت هماهنگ جهانی پرتاب شد.
این ماهواره توسط "اداره ملی اقیانوسی و جوی"(National Oceanic and Atmospheric Administration) ایالات متحده آمریکا اداره میشد. GOES-G برای حس کردن و نظارت بر شرایط هواشناسی از یک "مدار زمینثابت" (Geostationary orbit) طراحی شده بود و هدفش جایگزینی"سامانه ماهواره عملیاتی زیستمحیطی زمینایستا"(GOES-۵) و ارائه پروفیل عمودی از درجه حرارت و رطوبت جو بود اما تنها ۷۱ ثانیه پس از پرتاب، اولین موتور اصلی موشک به دلیل مشکل الکتریکی خاموش شد و پرتاب با شکست مواجه شد.
مدار زمینثابت(Geostationary orbit) یا مدار زمینایستا(مدار زمینایست، زمینمرجع، زمینایستوَر) که بدان کمربند کلارک نیز گفته میشود یکی از مدارهای زمینآهنگ است. این مدار در ارتفاع ۳۵۷۸۶ کیلومتر بالاتر از سطحدریا و دقیقاً بر فراز خط استوای زمین قراردارد. سرعت دورانی لازم برای استقرار یک ماهواره در این مدار، با سرعت چرخش زمین به دور خود برابر بوده و در فضا در مکانی ثابت قرار دارند و همراه با دَوَران زمین به دور خود میگردند، بنابراین ماهوارههایی که در این مدار قرار دارند از نگاه فردی که روی زمین ایستاده است ثابت به نظر میرسند و همواره دارای سایهای ثابت(معروف به «جایپا») بر زمین هستند. از این خصوصیتِ بارز مدار زمینثابت، به منظور مخابره امواجرادیویی و تلویزیونی استفاده میکنند و تمام ماهوارههای مخابراتی و تلویزیونی بر روی این مدار قرار میگیرند. به همین دلیل است که دیشهای آنتنهای گیرنده امواج از ماهوارهها، به صورت ثابت نصب شده و به موتور برای حرکت دادن مداوم نیاز ندارند.
ماهواره "GPS IIR-۱"ماهواره "جی پی اس GPS IIR-۱" که با نام " GPS SVN-۴۲" نیز شناخته میشود ۱۷ ژانویه سال ۱۹۹۷ و سوار بر موشک دلتا ۲ در ساعت ۱۶:۲۸:۰۱ به وقت ساعت جهانی از پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال توسط نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا پرتاب شد.
دلتا ۲ یکی از موشکهای پرکاربرد ناسا است اما در سال ۱۹۹۷ این موشک نتوانست پرتاب خوبی داشته باشد و تنها ۱۳ ثانیه پس از پرتاب با شکست مواجه شد. علت این حادثه اختلال درسیستم تقویت کننده موشک دلتا۲ اعلام شد.
فالکون ۹موشک فالکون ۹ شرکت اسپیس ایکس در ۲۸ ژوئن سال ۲۰۱۵ پرتاب شد اما تنها ۳ دقیقه پس از پرتاب این شرکت خبر از شکست این موشک را داد.
مهندسان مرکز فضایی کندی علت این شکست را بررسی کردند و دریافتند که گسیختگی تانک اکسیژن مایع قسمت بالای موشک فالکون ۹ علت آن بوده است.
موشک MOMO-۲موشک ژاپنی MOMO-۲ در ۳۰ ژوئن سال ۲۰۱۸ هنگام پرتاب در آتش سوخت. یک موشک ساخته شده توسط یک شرکت خصوصی ژاپنی به نام MOMO-۲ پس از اینکه موفق به پرتاب نشد، پس از کمی ارتفاع گرفتن سقوط کرد و در آتش سوخت. این پرتاب در جزیره تایکی واقع در شمال ژاپن انجام شد و پس از کمی ارتفاع گرفتن از سطح زمین، سقوط کرد و در اثر برخورد با زمین آتش گرفت.
موشک MOMO-۲ که توسط شرکت خصوصی Interstellar Technologies توسعه یافته بود، از شهر تایکی پرتاب شد و قرار بود به ارتفاع ۱۰۰ کیلومتری رفته و در فضا قرار بگیرد. فیلمهای تلویزیونی نشان میدهد که این موشک لاغر با قد ۱۰ متری، تنها کمی از سکوی پرتاب خود فاصله میگیرد و سپس سقوط میکند و در اثر برخورد با زمین آتش میگیرد. این حادثه هیچ صدمه انسانی در بر نداشت.
"تاکاهیرو ایناگاوا"، رئیس شرکت سازنده میگوید که معتقد است موشک از ناحیه موتور اصلی خود دچار مشکل شده است.
وی به خاطر عدم موفقیت عذرخواهی کرد و گفت که تیم وی، بقایای موشک را برای تجزیه و تحلیل و شناسایی مشکل و بهبود موشک جمعآوری میکنند. این پرتاب ناموفق ، دومین پرتاب ناموفق این موشک بود و پرتاب قبلی در ماه ژوئیه سال گذشته انجام شد. این پروژه در سال ۲۰۰۵ توسط "تاکافومی هوری" کارآفرین پیشرو و بنیانگذار ارائه دهنده خدمات اینترنت آغاز شد و با همراهی روزنامهنگاران علمی و دیگر طرفداران فضا تلاش کرد یک موشک کوچک، سبک وزن و کم هزینه برای ارسال ماهوارههای اطلاعاتی به فضا توسعه دهد.
ماهوارهها چه نقشی در زندگی روزمره ما دارند؟اگرچه که در برخورد با کلمه ماهواره اولین و شاید تنها چیزی که در ذهن متبادر میشود، فضا باشد، اما این سازههای استثنایی چنان تاثیری در جای جای زندگی انسان امروزی دارند که برشمردن آنها ممکن است بسیاری از افراد را متعجب کند.
به گزارش ایسنا، از پرتاب اولین ماهواره در سال ۱۹۵۷ تاکنون، فناوری فضایی به سرعت پیشرفت کرده و متحول شده است. امروزه تعداد روزافزونی از ماهوارهها در حال گردش به دور زمین هستند و وظایف متعدد و متفاوتی را دنبال میکنند. ماهوارهها مشاهدات جغرافیایی، ارتباطات، ناوبری و پیگیری برنامههای علمی را ممکن کردهاند.
در حالی که ما همیشه متوجه حضور و تاثیر آنها در زندگیمان نیستیم، نقش مهمی که این سیستمها در زندگی روزمره ما ایفا میکنند غیرقابل انکار است.
ماهوارهها به طور قابل توجهی به رفاه حال ما کمک میکنند و ما را قادر میسازند تا به اهداف خود در راههای جدید و نوآورانه دست یابیم.
ماهوارهها هر روز و هر روز بدون وقفه نیازهای کاربران را در سراسر جهان برطرف میکنند. آنها از فضا اطلاعات و خدماتی را برای حمایت از ارتباطات جهانی، اقتصاد، امنیت و دفاع، مدیریت ایمنی و مدیریت شرایط بحران، محیط زیست و سلامت ارائه میدهند.
پتانسیل ماهوارهها با پیشرفت تکنولوژی بدون شک ادامه خواهد یافت. بازارهای جدید همراه با فرصتهای جدیدی برای جابجایی مرزهای فناوری فضایی در حال ارائه هستند.
بیشتر بخوانید: تدوین سند پایش «گرد و غبار» و «اراضی کشور» با داده های ماهواره ها ارتباطات جهانیارتباطات مخابراتی مهمترین و شناختهشدهترین خدمت ماهوارهها به بشر هستند. آنها باعث میشوند فعالیتهای روزانه مانند استفاده از اینترنت، تلفنهای همراه و تلویزیون امکانپذیر شود.
ضمن این که این خدمات را در دستگاههای قابل حمل امروزی نیز ارائه میدهند تا کاربران دیگر در هر کجای دنیا به آنها دسترسی داشته باشند.
این ماهوارهها همچنین اقتصادیترین راههای ارتباط مردم با یکدیگر را حتی در جوامع دور افتاده فراهم میکنند و خدمات اساسی مانند آموزش از راه دور و رسانه را به ارمغان میآورند.
اقتصادماهوارهها نه تنها ارتباطات تجاری مختلفی را عهدهدار هستند، بلکه باعث میشوند تا گیرندههای GPS ما کار کنند و اطلاعات دقیقی را ارائه دهند که از شبکههای داده برای سیستمهای مالی و بانکی پشتیبانی میکند. حتی ماشینهای اتوماتیک نظیر دستگاههای خودپرداز نیز کاملا به ماهوارهها وابسته هستند.
فناوریهای فضایی همچنین از امنیت و نظم حمل و نقل و خدمات پشتیبانی میکنند. آنها اطلاعات موقعیتیابی دقیق را ارائه میدهند و نظارت دقیق بر زیرساختها مانند پلها و جادهها را امکانپذیر میکنند و کمک میکنند تا وسایل نقلیه، قطارها، هواپیماها و کشتیها به سلامت در مسیر خود حرکت کنند و به مقصد برسند.
ماهوارهها از دیدگاه منحصر به فرد خود در فضا به ما در نظارت، حفاظت و بهبود فعالیتهای اقتصادی روزمره در زمین کمک میکنند.
اطلاعات موقعیتیابی ما را قادر میسازد تا رویکردهای جدیدی را برای فعالیتهای سنتی مانند حمل و نقل و کشاورزی کشف کنیم و از ماهوارههای مشاهدهای استفاده کنیم تا به منابع طبیعی ارزشمند، زیرساختهای حیاتی و برداشتهای سالانه نگاهی بیندازیم.
دادههای به دست آمده در فضا به ما کمک میکند تا تولید را در بخشهای مختلف، از جمله صید ماهی، جنگلداری، صنایع معدنی و کشاورزی پیگیری و بهبود بخشیم.
امنیت و دفاعبخش امنیتی و دفاعی کشورها از مهمترین کاربران فناوری فضایی از زمان پرتاب اولین ماهواره تاکنون بودهاند. در حقیقت اصلا اولین ماموریت فضایی اغلب کشورها به همین منظور انجام شده است و همیشه توسعه قابلیتهای فضایی برای عملیاتهای نظامی ضروری بوده است.
فناوری فضایی امکانات مهمی نظیر ارائه پشتیبانی لجستیکی از نیروهای نظامی، نظارت بر سرزمینها و دریاها و ارسال و دریافت ارتباطات رمزگذاری شده را برای نیروهای نظامی فراهم میآورند.
همچنین با گسترش فعالیتهای دریایی، نظارت و حفاظت از مرزهای آبی برای کشورهای ساحلی به طور فزایندهای مهم شده است و ماهوارهها راهحلهای منحصر به فردی برای این کار رائه میدهند. آنها اطلاعات مربوط به هواشناسی، نظارت بر شرایط دریا و تشخیص مکان و هویت کشتیها را در دسترس قرار میدهند.
ماهوارهها به ما کمک میکنند تا مطمئن شویم که کشتیها در آبهای یخزده ایمن و به موقع حرکت میکنند. آنها همچنین به تلاشهای پلیس برای مدیریت ترافیک دریایی و جلوگیری از فعالیتهای غیرقانونی در نزدیکی سواحل و در دریا کمک میکنند.
در ادامه بحث تامین امنیت میتوان به سیارکها، شهابسنگها و اجرام فضایی جالب و غیرقابل پیشبینی که بعضی وقتها به زمین نزدیک میشوند و میتوانند حادثهساز شوند، اشاره کرد. همه این اجرام توسط ماهوارهها قابل شناسایی و ردیابی هستند.
از طرفی زبالههای فضایی برای ماهوارههایی که ما به آنها تا این اندازه وابسته هستیم، یک تهدید بهشمار میآیند. جالب اینجاست که در این زمینه هم این خود ماهوارهها هستند که با شناسایی اشیاء فضایی و ارائه اطلاعات برای پیشگیری از برخورد، به شناسایی و محدود کردن خطرات کمک میکنند.
بادهای خورشیدی که از خورشید ناشی میشوند میتوانند به واسطه آسیب رساندن به دستگاههای الکترونیکی و شبکههای برق بر روی زمین، تاثیر مهمی بر فعالیتهای انسانی داشته باشند. ماهوارهها به ما کمک میکنند تا این بادها را مطالعه کنیم و هوای فضا را بهتر بشناسیم و بتوانیم حمله آنها را پیشبینی کنیم و به اثرات آن واکنش نشان دهیم.
مدیریت ایمنی و شرایط بحرانماهوارهها با ارائه اطلاعات دقیق و به موقع و اتصال تیمهای واکنش اضطراری نقش مهمی در حمایت از تیمهای واکنش سریع و تیمهای جستجو و نجات در شرایط اضطراری ایفا میکنند.
این تیمها از سیستمهای ناوبری جهت تعیین موقعیت و نظارت بر افراد یا شناسایی منبع یک تماس اضطراری استفاده میکنند. آنها همچنین میتوانند از تصاویر ماهوارهای استفاده کنند تا بتوانند وضعیت یک منطقه را بهتر درک کنند.
تیمهای جستجو و نجات هنگام وقوع بلایای طبیعی از ماهوارهها برای پیدا کردن و نجات افراد گرفتار استفاده میکنند. "سیستم بینالمللی ماهوارهای برای جستجو و نجات"(Cospas-Sarsat) از شناسایی مکانهای اضطراری پشتیبانی میکند و در سراسر جهان روزانه حدود پنج نفر توسط تیمهای وابسته به این سیستم نجات مییابند.
بلایای طبیعی مانند زمینلرزه، سیل، آتشسوزی و نشت نفت میتواند ویرانگر باشد. ماهوارهها به برنامهریزی و واکنش درست و عملیات موثر در این مواقع کمک شایانی میکنند.
تصاویر گرفته شده از فضا میتواند یک تصویر کلی از آسیب و مناطقی را نشان دهد که ممکن است به دلیل وقوع بلایای طبیعی صعبالعبور شده باشد. ماهوارهها حتی زمانی که شبکههای ارتباطی زمینی از کار میافتند، اطمینان میدهند که تیمهای نجات متصل هستند و با ایجاد تعامل در زمینه تدارکات و حمایت از فعالیتهای پزشکی به کمک بشر میآیند.
محیط زیستتغییرات اقلیمی یکی از بزرگترین تهدیدات عصر حاضر است. برخی از اثرات هشدار دهنده این تغییرات در قطب شمال دیده میشود، جایی که دمای بالا بر اکوسیستمهای محلی و جوامع تاثیر گذاشته است.
با بهبود درک ما از فرآیندهای آب و هوایی و تاثیرات آنها، توانایی ما برای مدلسازی و پیشبینی این تغییرات بهبود خواهد یافت. ماهوارهها ابزار ارزشمندی برای مطالعه جنبههای مختلف زمین و جو آن نظیر منابع زمین، یخچالها و پوششهای برفی، رطوبت خاک، فرآیندهای اقیانوسی، پردازش پیچیده ابرها و بارندگی، غلظت اوزن، آئروسلها، مونوکسیدکربن و دیگر مولکولهای قابل توجه در جو هستند.
دادههای ماهوارهای به پژوهشهای بینالمللی و تلاش برای حل معضل جهانی تغییر اقلیم کمک میکنند.
اکوسیستمهای زمین برای حیات ضروری هستند و به برخی از اساسیترین نیازهای ما مانند هوای تمیز، آب و غذا کمک میکنند. ما با استفاده از ماهوارهها میتوانیم تغییرات را نظارت و استفاده مسئولانه از زمین و منابع طبیعی برای حفاظت از اکوسیستمها را با نظارت بر وضعیت و سلامتی جنگلها و پارکهای ملی، شرایط در حال تغییر زمینهای کشاورزی، نقشه برداری از ویژگیهای زمینشناسی و تعیین اثرات زیستمحیطی استخراجهای معدنی، شناسایی و مدیریت منابع مختلف آب از جمله آبهای زیرزمینی و تشخیص تغییرات در طول زمان در مناطق ساحلی، تالابها و زیستگاههای حیات وحش ترویج نماییم.
ماهوارهها برای درک و حفاظت از تنوع زیستی نیز مفید هستند. تکنیکهای سنجش از دور، دادههای مهمی در مورد حیات وحش و زیستگاهها را فراهم میکنند و از دستگاههای GPS میتوان برای ردیابی گونههای مختلف استفاده کرد.
ماهوارهها به متخصصان کمک میکنند تا کیفیت هوا، آب و خاک را بررسی و مطالعه کنند. آنها برنامههای مختلفی را برای مدیریت آلایندهها و کاهش زبالههای سمی که برای محیطزیست و مردم مضر است، فراهم میکنند.
ماهوارهها میتوانند برای تشخیص آلودگی آب و زمین استفاده شوند. آنها میتوانند نشت نفت و مناطقی را که توسط فعالیتهای معدنی آلوده شدهاند، شناسایی کنند.
ماهوارهها همچنین میتوانند آلودگی جو را محاسبه کنند. به عنوان مثال، ما از فضا قادر به جمعآوری اطلاعات در مورد توزیع جهانی مونوکسید کربن در جو زمین و تمیز دادن بین منابع آلودگی طبیعی و انسانی هستیم.
سلامتاطلاعات ماهوارهای میتواند به متخصصان در پیش بینی افزایش شرایط پزشکی مرتبط با محیطزیست کمک کند. برای مثال، کاهش سطح اوزن با افزایش تابش اشعه ماوراء بنفش خورشید و موارد بیشتری از سرطان پوست مرتبط است. همین امر برای دادههای مربوط به کیفیت آب و هوا نیز صادق است.
تلهاپیدمیولوژی(Tele-epidemiology) یک زمینه علمی در حال ظهور است که با هدف استفاده از ماهوارهها برای مطالعه عوامل محیطی که نشاندهنده شیوع یا گسترش بیماریهای عفونی در میان جوامع است، توسعه یافته است.
کارشناسان میتوانند شرایط آب و هوایی و شرایط زیستمحیطی را از فضا مشاهده کنند که نشان دهنده حضور بیماری در مکانهای خاص است. در بعضی موارد، این باعث میشود که مقامات بهداشت محلی مطلع شوند تا اقدامات کنترلی را در منطقه خود اتخاذ کنند.
پیشرفتهای تکنولوژی فضایی به توسعه سیستمهای پیشرفته و برنامههای کاربردی منجر شده است که انقلابی در خدمات بهداشت عمومی، به ویژه برای کسانی که در نقاط دور افتاده زندگی میکنند، به وجود آورده است.