اوایل دهه ۱۳۹۰ تصاویر بیابان زایی در حاشیه دریاچه ارومیه نظر بسیاری از مردم، مسوولان و حتی محققان حوزه بیابان را به خود جلب کرد؛ این تصاویر که در نگاه اول بسیار غیرواقعی به نظر می آمد و بیشتر به کویرهای مرکزی ایران یا حتی کویرهای بی آب و علف شباهت داشت، دغدغه بیابان زدایی در کمربند حاشیه دریاچه ارومیه را کلید زد. انتقال پساب به عنوان یک راهکار علمی و فاقد مشکلات زیست محیطی برای افزایش آب دریاچه ارومیه پس از تشکیل ستاد احیای این پهنه آبی در سال ۱۳۹۳، برای بهبود وضعیت دریاچه در دستور کار قرار گرفت