محدودیت های جهانی شدن در اثر ویروس کرونا و تغییرات آب و هوایی

به گزارش زیست آنلاین، در طی چند دهه گذشته ، اتفاقات بی سابقه ای در جهان به وقوع پیوسته است و ما در سال 2020 ، با تمام تأثیرات آنها زندگی می کنیم.چهره بارز این روزهای ما در زندگی روز مره COVID-19 است که با سرعت هشدار دهنده ای به حدود 60 کشور گسترش یافته است ، بیش از 2000 نفر را کشته و منجر به قرنطینه های گسترده ای شده است ، زیرا مقامات بهداشت برای مبارزه با مهار شیوع این بیماری دستور قرنطینه های گسترده ای را داده اند. سازمان بهداشت جهانی آنرا یک شرائط اضطراری جهانی اعلام کرده است و کرونا ویروس به یک بیماری همه گیر تبدیل شده است. ارتباطات بیش از حد در جهان به عنوان یک کشتی کروز و پرواز با مسافران آلوده ، امکان انتقال و انتشار این ویروس را فراهم کرده است.

این ویروس همچنین می تواند بر اقتصاد جهانی تأثیر بگذارد ، از جمله انتشار گازهای گلخانه ای. در حالی که تأثیرات اقلیمی یک پاورقی کوچک در داستان coronavirus است ، شیوع ویروس و شیوه تغییرات بحرانی آب و هوا هر دو مورد حالتی اشتباه را برای جهانی شدن تداعی می کنند – حال اگر بخواهیم انسانیت را در سال 2021 اصلاح کنیم از کجا شروع کنیم.

اکنون کشورها بخاطر ارتباطات گسترده ای که دارند برای همه چیز به یکدیگر وابسته هستند. و اقتصاد آنها با گردشگری ، کالاهای تولیدی و خدمات مرتبط است. نفت و گاز در سراسر جهان حمل می شوند و براقتصاد اثر می گذارند و آب و هوای ما را به وضعیتی ناپایدار سوق می دهند. هنگام وقوع فاجعه در یک مکان ، این اثرات می توانند در سراسر جهان موج بزنند. می توانیم ببینیم که امروز با شیوع کروناویروس و خطر کاهش سرعت جهانی اقتصاد هر روز با تغییرات آب و هوایی دست و پنجه نرم می کنیم. سوزاندن زغال سنگ کثیف در هند روی ذوب یخچال های طبیعی در قطب جنوب تأثیر می گذارد زیرا انتشار گازهای گلخانه ای حتی اگر از منابع محلی تهیه شود یک مشکل جهانی است.

تولید گازهای گلخانه ای نیز در نتیجه اقتصاد جهانی است. حمل و نقل بین المللی بین سالهای 2007 و 2012 منجر به انتشار میلیارد ها تن گاز گلخانه ای شده است. مسیرهای دریایی کلید اصلی سیستم حمل و نقل است که اجازه می دهد کالاها از یک کشور به کشور دیگر منتقل شوند و بحران آب و هوا را بدتر کند. حتی خود کالاها بخشی از مشکل هستند. اگرچه چین بزرگترین منتشر کننده گاز گلخانه ای در سطح جهان است ، اما بخش عمده ای از انتشار آن به دلیل کالاهایی است که از آنجا در سطح جهان صادر می شود. در اصل ، کشورهایی مانند ایالات متحده و اعضای اتحادیه اروپا برخی از انتشارهای خود را به چین برون سپاری کرده اند.

در بطن همه این اتفاقات وجود مردمی است که طبیعت خوبی دارند. اگرچه جهانی سازی ممکن است در پایین آمدن قیمت کالاهای مصرفی برای نیمه شمالی کره زمین باشد ، به بسیاری از افراد در نیمه جنوبی آسیب می رساند ، جایی که شرایط نامناسب کار و دستمزدها به شرکت ها اجازه می دهد تا قیمت کالاهایی مانند تی شرت یا هدفون را بسیار پایین نگه دارند. . متأسفانه ، این افراد علیرغم اینکه به خودی خود خیلی کم وارد مشکلات می شوند ، اما می توانند بار نامتناسبی از تغییرات آب و هوا را تحمل کنند. همین ویروس های آسیب پذیر همانند ویروس کرونا یا COVID-19 به جوامع آنها نیزمی رسند هرچند دولت های آنها به تجهیزات پیشگیرانه ای مجهز هستند ، اما خودشان بیشتر در معرض خطر هستند.

به لطف جهانی سازی ، مردم نمی توانند آنچه را که در سراسر جهان اتفاق می افتد نادیده بگیرند. ما با جو ، حرکت کالا و مردم و بهداشت عمومی در ارتباط هستیم. بنیامین هیل ، استاد فلسفه و مطالعات محیط زیست در دانشگاه کلرادو بولدر ، میگوید که جهانی سازی "این مشکلات را برای ما آشکار کرده است به گونه ای که با همه آنها در ارتباط هستیم."

از طرف دیگر ، جهانی سازی همه ما را به روشی متصل کرده است که مردم دهه ها پیش هرگز تصور نمی کردند. جهانی سازی این امکان را برای مردم در سراسر جهان فراهم کرده است تا بتوانند قضیه را برای ایجاد تغییر، به روشهایی که قبلاً غیرقابل تصور بودند ترسیم نموده و شکل دهند. این نوع تغییرات پتانسیل تغییر سیستم اقتصادی را دارد و بالتبع آن بهزیستی انسانها و سیاره زمین را تهدید می کند.

البته هنوز هم در جوامع محلی پتانسیل ها و ارزش هایی وجود دارد. به عنوان مثال ، سیستم های انرژی خورشیدی توزیع شده بر بام خانه ها پتانسیل بسیار زیادی برای تولید انرژی در نقاط مختلف دارند. گفته می شود ، جهانی سازی لازم است ، مخصوصا برای جوامع محروم از منابع مالی ، به ویژه هنگامی که از کسانی که از اثرات آب و هوا آسیب دیده اند ، حمایت شود.

کشورهایی مانند ایالات متحده به طرز چشمگیری آب و هوای کره زمین را دچار دگرگونی کرده اند ، بنابراین برای آنها اشتباه است که درهای کشور را ببندند و بگویند ، " اجازه نمی دهیم افرادی که مجبورند خانه های خود را ترک کنند به جوامع ما وارد شوند، زیرا آنها دیگر نمی توانند غذا پرورش دهند.

بنابراین ، در حالی که شیوع ویروس کرونا و بحران آب و هوا نشان می دهد در دوران جهانی شدن چه اتفاقاتی می افتد ، هنوز راه هایی به عنوان اهرم جامعه جهانی برای این مهم وجود دارد. بحران آب و هوا و COVID-19 شوک هایی هستند که خواه یا ناخواه با خطرات آنها روبرو می شویم ، اما برای تغییر راه های دیگری نیز وجود دارد. نشانه هایی مانند سرمایه گذاری های چین در تجدید پذیر یا تصمیم های اخیر شرکت های بزرگ برای محدود کردن سرمایه گذاری های سوخت های فسیلی که ممکن است اقتصاد جهانی را با تغییر مواجه نماید .

سرمایه های بزرگ جهانی شده اند. ما هم باید قدرت مردم را جهانی کنیم.

منیع:earther.gizmodo

https://zistonline.com/vdcfcmdc.w6d0tagiiw.html